1. Samuel 2:12-17

Eli'nin Oğullarının Yaptığı Kötülükler
12-13Eli'nin oğulları değersiz kişilerdi. RAB'bi ve kâhinlerin halkla ilgili kurallarını önemsemiyorlardı. Biri sunduğu kurbanın etini haşlarken, kâhinin hizmetkârı elinde üç dişli büyük bir çatalla gelir, 14çatalı kap, tencere, tava ya da kazana daldırırdı. Çatalla çıkarılan her şey kâhin için ayırılırdı. Şilo'ya gelen İsrailliler'in hepsine böyle davranırlardı. 15Üstelik kurbanın yağları yakılmadan önce, kâhinin hizmetkârı gelip kurban sunan adama, “Kâhine kızartmalık et ver. Senden haşlanmış et değil, çiğ et alacak” derdi.
16Kurban sunan, “Önce hayvanın yağları yakılmalı, sonra dilediğin kadar al” diyecek olsa, hizmetkâr, “Hayır, şimdi vereceksin, yoksa zorla alırım” diye karşılık verirdi. 17Gençlerin RAB'be karşı işledikleri günah çok büyüktü; çünkü RAB'be sunulan sunuları küçümsüyorlardı.
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

2:12-13 değersiz Bkz. 1Sa.1:16 ve ilgili not. önemsemiyorlardı İbranice’den “tanımıyorlardı” diye de çevrilir. RAB’bi “tanımak”, hem O’nun karakterini ve tasarısını bilmeyi hem de antlaşma yükümlülüklerini yerine getirerek O’nunla yakın bir ilişki içinde olmayı ifade eder (bkz. Yer.31:34; Hoş.2:20 ve ilgili not).
2:13-16 Kâhinin payı, kurbanın döşü (göğsü) ve sağ buduydu (Lev.7:34). Eli’nin oğulları, kurbandan RAB’bin belirlediği kısımlar yerine istedikleri yerleri, üstelik daha kutsanmamış haldeyken aldılar, haşlamak gerekirken kızarttılar ve yağı sunak üzerinde yakmadılar; bütün bunlardan ötürü günah işlemiş oldular.
2:15 yağları yakılmadan önce Kurbanın yağı, RAB’bin payı olarak sunakta yakılmalıydı (bkz. Lev.3:16 ve ilgili not; Lev.4:8-16,Lev.4:26,Lev.4:31,Lev.4:35; Lev.7:30-31; Lev.17:6). kızartmalık Haşlama, Kutsal Yasa’da kâhinlerin payı için belirlenmiş tek pişirme biçimiydi (Say.6:19-20). Yalnızca Fısıh kuzusunun kızartılması buyrulmuştu (Çık.12:8-9).
2:16 zorla Kâhinlerin payını sunmak, tapınanlar tarafından gönüllü olarak yapılan bir eylem olmalıydı (bkz. Lev.7:28-36; Yas.18:3).

Videolar

1. Samuel Girişi

Bu kitap adını, ilk bölümlerinde konu edilen Peygamber Samuel'den alır. İsrail'in "Hakimler" döneminden krallığa geçiş olaylarını konu eder. İsrail yönetiminde meydana gelen bu değişiklik üç kişinin çevresinde yoğunlaşır: Hakimlerin sonuncusu Samuel, İsrail'in ilk kralı Saul ve Davut.

Bu kitabın konusu Eski Antlaşma'nın öbür kitaplarındaki gibi, Tanrı'ya bağlılığın başarıyı, Tanrı'ya itaatsizliğin yıkımı getireceğinin vurgulanmasıdır. Bu konu Kâhin Eli'ye 2:30 ayetinde açıklanmıştır: "Beni onurlandıranı ben de onurlandırırım. Ama beni saymayan küçük düşürülecek."

Kitapta krallığın kuruluşuyla ilgili değişik tepkilerden söz edilir. Rab'bin kendisi İsrail'in kralı olarak bilinirdi. Halkın bir kral istemesi karşısında Rab yine de onlar için bir kral seçti. Ama gerçek şu ki, kral da halk da Tanrı'nın yönetimi altında yaşıyordu (2:7-10). Yoksul zengin, bütün halkın hakları Tanrı'nın Yasası uyarınca eşit bir şekilde korunuyordu.

1. ve 2. Samuel kitapları Septuaginta'da 1. ve 2. Krallar diye bilinir.

Ana Hatlar:

1:1-7:17 Hakim olarak Samuel
8:1-10:27 Saul'un kral oluşu
11:1-15:35 Kral Saul'un ilk yılları
16:1-30:31 Davut ile Saul
31:1-13 Saul'la oğullarının ölümü
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş