Mezmurlar 118:20

20İşte budur RAB'bin kapısı!
Doğrular girebilir oradan.
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

113:1-118:29 Bu mezmurlar büyük dini bayramlarda (Fısıh, Haftalar, Çardak, Yeni Ay, Adanma; bkz. Lev.23. bölüm; Say.10:10; Yu.10:22) okunurdu; özellikle Fısıh yemeğinden önce Mez.113 ve Mez.114, yemekten sonra Mez.115-118 okunurdu.
Mez.118 Mezmur, düşmandan kurtuluşu sağlayanın Tanrı olduğunu ilan etmek için söylenen bir şükran ilahisidir. Bu mezmurla ilgili çeşitli yorumlar vardır: (1) Davut soyundan gelen bir kral, kurtuluş ve zafer için düzenlenen bir şükran törenini yönetmektedir (bkz. Mez.118:19’a ait not). (2) İsrailliler, muhtemelen Çardak Bayramı’nda, Mısırlılar’dan kurtuluşlarını ve Kenanlılar karşısında kazandıkları zaferleri kutlamaktadır. (3) Yahudiler, sürgünün ardından düşmanlarından kurtuluşlarını kutlar. İlk yoruma göre, Mez.118:5-21’deki konuşmacı kraldır; ikinci ve üçüncü yorumlara göre konuşmacı halk adına konuşan bir Levili (veya kâ-hin) önderdir. İzleyen notlarda ilk yorum varsayılmaktadır. Sürgünden sonra mezmur, sürgünden kurtuluş için sunulan şükranlar sırasında söylenmeye başlanmıştır (bkz. Mez.113-118’e ait not). Ayrıca bu mezmurun, İsa ve öğrencilerinin Son Yemek’in sonunda söyledikleri ilahi olduğu tahmin edilir (bkz. Mat.26:30). Tekrarlamalar bu mezmurun genel özelliğidir.
118:5-21 Kralın kurtuluş ve zafer için söylediği şükran ilahisi.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş