Elçilerin İşleri 25

25
Festus'un Önünde Yargılanma
1Eyalete vardıktan üç gün sonra Festus, Sezariye'den Yeruşalim'e gitti. 2-3Başkâhinlerle Yahudiler'in ileri gelenleri, Pavlus'la ilgili şikâyetlerini ona açıkladılar. Festus'tan kendilerine bir iyilikte bulunmasını isteyerek Pavlus'u Yeruşalim'e getirtmesi için yalvardılar. Bu arada pusu kurup Pavlus'u yolda öldüreceklerdi. 4-5Festus ise Pavlus'un Sezariye'de tutuklu bulunduğunu, kendisinin de yakında oraya gideceğini söyleyerek, “Aranızda yetkili olanlar benimle gelsinler; bu adam yanlış bir şey yapmışsa, ona karşı suç duyurusunda bulunsunlar” dedi.
6Festus, onların arasında sadece sekiz on gün kadar kaldı; sonra Sezariye'ye döndü. Ertesi gün yargı kürsüsüne oturarak Pavlus'un getirilmesini buyurdu. 7Pavlus içeri girince, Yeruşalim'den gelen Yahudiler çevresini sardılar ve kanıtlayamadıkları birçok ağır suçlamada bulundular. 8Pavlus, “Ne Yahudiler'in yasasına, ne tapınağa, ne de Sezar'a karşı hiçbir günah işlemedim” diyerek kendini savundu.
9Yahudiler'in gönlünü kazanmak isteyen Festus, Pavlus'a şöyle karşılık verdi: “Yeruşalim'e gidip orada benim önümde bu konularda yargılanmak ister misin?”
10Pavlus, “Ben Sezar'ın yargı kürsüsü önünde durmaktayım” dedi, “Burada yargılanmam gerekir. Sen de çok iyi biliyorsun ki, Yahudiler'e karşı hiçbir suç işlemedim. 11Şayet suçum varsa, ölüm cezasını gerektirecek bir şey yapmışsam, ölmekten çekinmem. Yok eğer bunların bana karşı yaptığı suçlamalar asılsız ise, hiç kimse beni onların eline teslim edemez. Davamın Sezar'a iletilmesini istiyorum.”
12Festus, danışma kuruluyla görüştükten sonra şu yanıtı verdi: “Davanı Sezar'a ilettin, Sezar'a gideceksin.”
Festus, Kral Agrippa'ya Danışıyor
13Birkaç gün sonra Kral Agrippa ile Berniki[a], Festus'a bir nezaket ziyaretinde bulunmak üzere Sezariye'ye geldiler. 14Bir süre orada kaldılar. Bu arada Festus, Pavlus'la ilgili durumu krala anlattı. “Feliks'in tutuklu olarak bıraktığı bir adam var” dedi. 15“Yeruşalim'de bulunduğum sırada Yahudiler'in başkâhinleriyle ileri gelenleri, onunla ilgili şikâyetlerini açıkladılar, onu cezalandırmamı istediler.
16“Ben onlara, ‘Herhangi bir sanığı, kendisini suçlayanlarla yüzleştirmeden, kendisine yöneltilen ithamlarla ilgili olarak savunma fırsatı vermeden, onu suçlayanların eline teslim etmek Romalılar'ın geleneğine aykırıdır’ dedim. 17Onlar benimle buraya gelince, hiç vakit kaybetmeden, ertesi gün yargı kürsüsüne oturup adamın getirilmesini buyurdum. 18Ne var ki, kalkıp konuşan davacılar ona, beklediğim türden kötülüklerle ilgili hiçbir suçlama yöneltmediler. 19Ancak onunla çekiştikleri bazı sorunlar vardı. Bunlar, kendi dinlerine ve ölmüş de Pavlus'un iddiasına göre yaşamakta olan İsa adındaki birine ilişkin konulardı. 20Bunları nasıl soruşturacağımı bilemediğim için Pavlus'a, Yeruşalim'e gidip orada bu konularda yargılanmaya razı olup olmayacağını sordum. 21Ama kendisi davasını İmparator'a[b] iletti, İmparator'un kararına dek tutuklu kalmak istedi. Ben de onu İmparator'a[c] göndereceğim zamana kadar tutuklu kalmasını buyurdum.”
22Agrippa Festus'a, “Ben de bu adamı dinlemek isterdim” dedi.
Festus da, “Yarın onu dinlersin” dedi.
Pavlus, Agrippa'nın Önünde
23Ertesi gün Agrippa ile Berniki büyük bir tantanayla gelip komutanlar ve kentin ileri gelenleriyle birlikte toplantı salonuna girdiler. Festus'un buyruğu üzerine Pavlus içeri getirildi. 24Festus, “Kral Agrippa ve burada bizimle bulunan bütün efendiler” dedi, “Yeruşalim'de olsun, burada olsun, bütün Yahudi halkının bana şikâyet ettiği bu adamı görüyorsunuz. ‘Onu artık yaşatmamalı!’ diye haykırıyorlardı. 25Oysa ben, ölüm cezasını gerektiren hiçbir suç işlemediğini anladım. Yine de, kendisi davasının İmparator'a iletilmesini istediğinden, onu göndermeye karar verdim. 26Ama Efendimiz'e bu adamla ilgili yazacak kesin bir şeyim yok. Bu yüzden onu sizin önünüze ve özellikle, Kral Agrippa, senin önüne çıkartmış bulunuyorum. Amacım, bu soruşturmanın sonucunda yazacak bir şey bulabilmektir. 27Bir tutukluyu İmparator'a gönderirken, kendisine yöneltilen suçlamaları belirtmemek bence anlamsız.”
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

25:1 Sezariye’den Yeruşalim’e 96 km’lik yol, o çağda iki gün sürerdi. Yeni vali Festus, iyi niyet göstergesi olarak hemen Yahudiler’in yönetim ve ibadet merkezi olan Yeruşalim’i ziyaret eder.
25:2-3 Başkâhinlerle Yahudiler’in ileri gelenleri Bkz. Mar.14:55’e ait not. pusu Muhtemelen daha önce Pavlus’u öldürmek için ant içen grup (bkz. Elç.23:12 ve ilgili not).
25:6 yargı kürsüsüne oturarak Kararını resmiyete dökmek üzere.
25:7 kanıtlayamadıkları İlk duruşmada olduğu gibi (bkz. Elç.24:2-9).
25:8 yasasına... karşı hiçbir günah Pavlus Kutsal Yasa’ya saygılıydı (bkz. Rom.7:12; Rom.8:3-4; 1Ko.9:20 ve ilgili not). Tapınağa... karşı Bkz. Elç.21:28-29’a ait notlar. Pavlus’u, Trofimos’u yasak bölgeye sokarak tapınağı kirletmiş olmakla suçlamışlardı (ancak krş. Elç.21:29). Sezar’a karşı Pavlus Tanrı’nın Egemenliği’ni ilan ediyordu, ancak bu onların zannettiği gibi Roma’nın rakibi olacak siyasi bir egemenlik değildi (krş. Elç.17:6-7). Üstelik Pavlus, kanunlara ve düzene saygı gösterilmesinden (bkz. Rom.13:1-7) ve yöneticiler için dua edilmesinden yanaydı (bkz. 1Ti.2:1-2).
25:9 Yeruşalim’e gidip... ister misin? Festus yargılamayı yine kendisinin yapacağını söylediği halde Pavlus, Yahudi din mahkemelerinin elinde ıstırap çekmek yerine sivil Roma mahkemelerinde (Elç.25:10) yargılanmayı tercih etti. Roma vatandaşı olarak yerel bir mahkemede yargılanmaya itiraz etme hakkı vardı; zaten bu hakkı kullanarak daha üst bir Roma mahkemesine (Sezar’ın önüne) çıkmayı hedefliyordu.
25:11 Sezar’a iletilmesini istiyorum Dönemin imparatoru Neron’du. Davasını Roma’da Sezar’ın (veya temsilcisinin) huzuruna götürmek, her Roma vatandaşının hakkıydı. Bu, başvurulacak en yüksek mahkemeydi ve böyle bir davayı kazanmak hem Pavlus’un aklanmasıyla hem de Hıristiyanlık’ın Yahudilik’ten ayrı biçimde resmi olarak tanınmasıyla sonuçlanabilirdi.
25:12 danışma kuruluyla Roma valisinin görevlilerinden ve hukuk uzmanlarından oluşan.
25:13 Kral Agrippa Ailenin en küçüğü olan II. Hirodes Agrippa bu dönemde yirmili yaşlarının sonundaydı; Berniki ablasıydı. Kardeşiyle ahlâk dışı bir ilişkide bulunduğu yönündeki dedikodulara son vermek amacıyla Berniki, Kilikya Kralı Polemon ile evlenmiş ama bundan kısa süre sonra onu terk edipAgrippa’ya geri dönmüştü. nezaket ziyaretinde bulunmak üzere Bölge krallarının yeni yöneticiye resmi bir ziyarette bulunmaları gelenekti. İyi ilişkiler içinde olmak her iki taraf için de faydalıydı (krş. Hirodes Antipas ile Pilatus, Luk.23:6-12).
25:19 dinlerine ‘Batıl inançlarına’ anlamına da gelir. Aynı sözcük Elç.17:22’de (“dindar”; bkz. ilgili not) de geçer.
25:21,25 İmparator Grekçesi Sevastos olan terim, Roma imparatorlarının unvanlarından biri olan Latin adıAvgustus’un karşı lığıdır (krş. Elç.27:1).
25:22 dinlemek isterdim Antipas’ın İsa Mesih’i görmek istemesi gibi (Luk.9:9; Luk.23:8).
25:23 komutanlar Sezariye’de beş tabur görev yaptığına göre, beş komutanın hazır bulunması gerekirdi (bkz. Elç.21:31’e ait not). toplantı salonuna Yargılama salonu değil; kral ile ablasının, Roma valisinin ve hem Yahudiler’in hem de Roma hükümetinin önde gelen liderlerinin hazır bulunduğu bir toplantının görkemine yaraşır bir salondu.
25:26 Burada Elçilerin İşleri’nde vurgulanan bir konu göze çarpar: İmanlılar Roma mahkemeleri tarafından hep masum bulunmuştur (Elç.26:30-31; krş. Luk.23:13-15). kesin bir şeyim yok Sezar’a başvurulduğu için Festus’un Sezar’a dava hakkında bir rapor göndermesi gerekiyordu ve Festus Agrippa’nın bu konuda ona yardım edeceğini umuyordu.

Videolar

Elçilerin İşleri Girişi

Genel Bakış: Eski çağlarda yazılmış olan birçok yapıtın yazarı gibi, bu kitabın yazarı da kendini doğrudan bize tanıtmıyor. Bununla birlikte, ikinci yüzyılda yaşamış ve bir kısmı İsa'nın elçilerini bizzat tanımış inanlı yazarların hepsi, bu kitabı Luka'nın yazdığında birleşiyorlar. Kitabın yakından incelenmesi halinde «sevgili hekim» Luka'nın (Kol.4:14) elinden çıktığına dair ipuçları görülebilir. Örneğin «biz» çoğul zamirinin kullanılmış olmasından yazarın, Pavlus'un yol arkadaşlarından biri olduğunu anlıyoruz (16:10-17; 20:5-21:18; 27:1-28:16). Yazarın titiz biri olduğu su götürmez bir gerçek. Elçilerin İşleri Yeruşalim, Sezariye, Antakya, Efes, Korint, Atina, Roma ve daha birçok yere ilişkin kesin ve doğru tasvirlerle doludur. Arkeolojik araştırma ve bulgular, gidilen, gezilen yerlerin çeşitliliğine ve büyük kültür farklarına rağmen Luka'nın, kullandığı terim ve kavramlarda ne denli tutarlı olduğunu ortaya koyuyor. Bununla birlikte Luka'nın kendisi, Elçilerin İşleri Kitabı'nın ilk inanlı topluluklarının bütün bir tarihçesi olmadığını ifade ediyor. Örneğin bölüm 8'de, topluluğun dağıtıldığını, inanlıların Müjde'yi yaya yaya dört bir yana gittiklerini yazar. Bunun sonucunda birçok yerde yerli topluluklar filizlenip gelişir. Ama Luka bu toplulukların tarihçesini yazmaya girişmez. Sonuç olarak, Elçilerin İşleri, kilisenin büyüyüp gelişmesinde önemli bir yer tutan, ders alabileceğimiz temel olaylar dizisini sunuyor bize.

İsa'nın göğe yükseldiği İ.S. 30 yılları ile Elçi Pavlus'un Roma'da tutuklandığı İ.S. 63 yılları arasındaki dönemi konu eden kitap, büyük olasılıkla bu tarihten az sonra yazıldı.

İncil'deki Yeri: Elçilerin İşleri, Luka'nın bir devamıdır. Her iki kitabın da Teofilos adında bir adama hitaben yazıldığı özellikle belirtiliyor. Luka, İsa'nın başlangıçtan göğe alındığı güne dek yapıp öğrettiklerini kaydeder (1:1-3). İncil'in ilk dört kısmından sonra yer alan ve Müjde'nin Yeruşalim'den Anadolu'ya, oradan da antik çağın merkezi Roma'ya yayılışını anlatan Elçilerin İşleri Kitabı, bu özelliğiyle bir köprü görevi görmekte ve İncil'deki mektuplara zemin hazırlamaktadır. Örneğin kitap, Pavlus'un, adını sanını anarak sonradan mektuplar yazdığı birçok kente yaptığı ziyaretleri anlatıyor. Elçilerin İşleri Kitabı'nın bir diğer önemli özelliği, inanlılar topluluğunun ders alabileceği ilkeleri de sergilemesidir.

Konusu: Elçilerin İşleri Kitabı, ilk Mesih inanlılarının Müjde'yi, «Yeruşalim'de, bütün Yahudiye ve Samiriye'de ve dünyanın dört bucağında» (1:8) nasıl yaymaya başladıklarını anlatır. Bütün bu olaylar Kutsal Ruh'un inanlılar topluluğuna verilmesiyle başlar (bölüm 2). Sonraki bölümler, Tanrı'nın kilisesini adım adım nasıl yönlendirdiğini gözler önüne serer. İsa'nın elçileri dolaşıp Müjde'yi yayarken Tanrı da yaptığı mucizelerle onların bildirisini doğruladı (3:1-10; 14:3). Kilise, Yahudi din önderlerinin başını çektiği karşı koymalara rağmen hızla büyüdü. Gerçekte Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğunun bütün ulusları kucaklayan bir kimliğe nasıl kavuştuğu, Elçilerin İşleri Kitabı'nda ön plana çıkan önemli konulardan biridir (10:1-11:18 ve 15. bölümün tamamı).

Ana Hatlar:

1:1-11 İsa'nın son buyrukları ve göğe alınması
1:12-8:3 Yeruşalim'deki inanlılar topluluğu
8:4-9:43 Tanrı sözünün Yahudiye ve Samiriye'de yayılması, Pavlus'un iman etmesi
10:1-11:30 Yahudi olmayan ilk inanlılar
12:1-25 Baskılara karşı zafer
13:1-28:31 Pavlus'un elçilik görevi:
13:1-14:28 İlk yolculuk
15:1-35 Yeruşalim'deki toplantı
15:36-18:22 İkinci yolculuk
18:23-21:16 Üçüncü yolculuk
21:17-28:31 Pavlus'un tutukluluk dönemi

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş