Mezmurlar 104

104
104. Mezmur
1RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!
Ya RAB Tanrım, ne ulusun!
Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
2Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün.
Gökleri bir çadır gibi geren,
3Evini yukarıdaki sular üzerine kuran,
Bulutları kendine savaş arabası yapan,
Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
4 Rüzgarları kendine haberci,
Yıldırımları hizmetkâr eden sensin[a].
5Yeryüzünü temeller üzerine kurdun,
Asla sarsılmasın diye.
6Engini ona bir giysi gibi giydirdin,
Sular dağların üzerinde durdu.
7Sen kükreyince sular kaçtı,
Göğü gürletince hemen çekildi.
8Dağları aşıp derelere aktı,
Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9Bir sınır koydun önlerine,
Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
10Vadilerde fışkırttığın pınarlar,
Dağların arasından akar.
11Bütün kır hayvanlarını suvarır,
Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
12Kuşlar yanlarında yuva kurar,
Dalların arasında ötüşürler.
13Gökteki evinden dağları sularsın,
Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
14Hayvanlar için ot,
İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin;
İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
15Yüreklerini sevindiren şarabı,
Yüzlerini güldüren zeytinyağını,
Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
16RAB'bin ağaçları,
Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
17Kuşlar orada yuva yapar,
Leyleğin evi ise çamlardadır.
18Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı,
Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
19Mevsimleri göstersin diye ayı,
Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
20Karartırsın ortalığı, gece olur,
Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
21Genç aslan av peşinde kükrer,
Tanrı'dan yiyecek ister.
22Güneş doğunca
İnlerine çekilir, yatarlar.
23İnsan işine gider,
Akşama dek çalışmak için.
24Ya RAB, ne çok eserin var!
Hepsini bilgece yaptın;
Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
25İşte uçsuz bucaksız denizler,
İçinde kaynaşan sayısız canlılar,
Büyük küçük yaratıklar.
26Orada gemiler dolaşır,
İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
27Hepsi seni bekliyor,
Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
28Sen verince onlar toplar,
Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
29Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar,
Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
30Ruhun'u gönderince var olurlar,
Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
31RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün!
Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
32O bakınca yeryüzü titrer,
O dokununca dağlar tüter.
33Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek,
Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
34Düşüncem O'na hoş görünsün,
Sevincim RAB olsun!
35Tükensin dünyadaki günahlılar,
Yok olsun artık kötüler!
RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!
RAB'be övgüler sunun!
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

Mez.104 Sürgün öncesinde yazılan bu ilahi, dünyanın kurucusu ve sürdürücüsü olan Tanrı’nın görkemini övmek için Yar.1. bölümde aktarılan olaylar düşünülerek yazılmıştır. Mezmurun ana teması, görünmez Yaratıcı’nın, görkemini insanın gözleri önünde sergilediği yaratılmış dünyadır. Tek ayetlik girişin ardından mezmur, yaratılışın övüldüğü üçbeşdokuzbeş-üç ayetlik kıtalardan meydana gelir. İlk kıtada (Mez.104:2-4) göksel yaratılıştan, beşinci kıtada (Mez.104:24-26) ise denizlerden söz edilir; bunlar yeryüzünün sınırlarını belirleyen iki büyük alemdir. İkinci kıtada yeryüzünün sağlam temelleri ve güvenli sınırları (Mez.104:5-9) övülürken, dördüncü kıtada güneş ve ay tarafından yönetilen düzenli yaşam döngüsü konu edilir (Mez.104:19-23). Mezmurun ortasındaki dokuz ayetlik kıtada, yeryüzünde bolluk içindeki yaşam için duyulan sevinç dile getirilir (Mez.104:10-18). Mezmurun devamında yeryüzündeki yaşamın Tanrı’ya nasıl bağımlı olduğunun anlatıldığı dört ayetlik bir kıta (Mez.104:27-30), bir sonuç kısmı (Mez.104:31-32) ve bir sonsöz (Mez.104:33-35) bulunur. En son ifadenin (“RAB’be övgüler sun, ey gönlüm!”), Mezmurlar’ı derleyenler tarafından eklenmiş olduğu düşünülür (bkz. Mez.105-106’ya eklenen törensel ifadeler ve Mezmurlar’ın beşinci kitabının sonundaki cümleler: Mez.146-150).
104:1-2 kuşanmışsın... bürünür Bkz. Mez.109:29’a ait not.
104:1 Giriş cümlesi, birçok mezmurda olduğu gibi ilahinin temasını özetler.
104:2 ışığa... Gökleri Krş. Yar.1:1-8.
104:3 Evini Bkz. Mez.104:13. sular Uzay boşluğunun bir tasviri (bkz. Mez.104:2,Mez.104:13; Mez.36:8 ve ilgili not; bkz. Yar.1:7). Bulutları kendine savaş arabası Bkz. Mez.18:7-15 ve ilgili not; Mez.68:4 ve ilgili not.
104:4 İbranice’den, “Meleklerini rüzgarlar, hizmetkârlarını ateş alevleri yapan sensin” diye de çevrilebilir. Rüzgarları... yıldırımları Bkz. Mez.148:8; ayrıca bkz. İbr.1:7 ve ilgili not.
104:5-9 5. ve 9. ayetler kıtanın iki ana temasını vurgular.
104:5 Yeryüzünü Bkz. Yar.1:10. temeller Bkz. Mez.24:2 ve ilgili not. Asla sarsılmasın diye Bkz. Mez.104:9; Mez.93:1; Mez.96:10.
104:7 sular kaçtı Krş. Yar.1:9-10.
104:9 sınır koydun Krş. Mez.104:5; bkz. Mez.33:7 ve ilgili not.
104:10-18 Yaşamın fışkırdığı bir bahçeyi andıran yeryüzü, mezmur yazarının yaratılış hakkındaki düşüncesinin odağındadır (yeryüzü, gök ve denizle sınırlıdır; Mez.104:2-4,Mez.104:24-26; krş. Yar.1:1-3, 24-31).
104:13 evinden Bkz. Mez.104:3.
104:16-18 Büyük ağaçları, kuş sürüleri ve dağ hayvanlarıyla ünlü, verimli Lübnan toprakları (İsrail’in kuzeyi), Tanrı’nın yeryüzü bahçesinin en iyi örneğidir (bkz. Mez.72:16; 2Kr.14:9; 2Kr.19:23; Yşa.10:34; Yşa.35:2; Yşa.40:16; Yşa.60:13; Yer.22:6; Hoş.14:7).
104:19-23 Bkz. Mez.104’e ait not; krş. Yar.1:14-19.
104:25 kaynaşan Bkz. Yar.1:20-21.
104:26 Livyatan Bkz. Eyü.3:8 ve ilgili not.
104:29 Yüzünü gizleyince Bkz. Mez.13:1’e ait not.
104:30 Ruhun’u Bkz. Mez.51:11’e ait not.
104:32 Tanrı’nın yaratılış üzerindeki yetki ve gücü, doğanın bozulmasında da görülür.
104:33 Övgü adağında bulunmak, övgü ilahilerinin bir parçasıdır (bkz. Mez.7:17’ye ait not).
104:34 Düşüncem Bkz. Mez.19:14 ve ilgili not.
104:35 Krş. Rom.8:18-22; Va.21:27.

Videolar

Mezmurlar Girişi

Mezmurlar (Zebur diye de bilinir) ilahi ve dua kitabıdır. Uzun bir süre içinde farklı yazarlar tarafından yazılmıştır. İsrailliler bu dua ve ilahileri kendi tapınmalarında kullanıyorlardı.

Bu ilahileri birkaç sınıfa ayırabiliriz: Övgü ve tapınma ilahileri, ağıtlar; yardım, korunma ve kurtuluş için edilen dualar; bağışlanmak için yalvarışlar; Tanrı'nın kutsamasına karşı şükran ilahileri; düşmanın cezalandırılması için dilekler. Bu dualar kişi ve ulus adına edilirdi. Bazıları kişinin en derin duygularını yansıtırken, bazıları da Tanrı halkının duygu ve gereksinimlerini dile getirir.

Mezmurlar şiir kitabıdır. İbrani şiirinin en belirgin özelliği paralelizmdir. Paralelizm birinci dizedeki konuyu ikinci ya da üçüncü dizelerde de farklı biçimlerde tekrarlamaktır. İkinci ve üçüncü dizeler aynı konuyu karşıt biçimde geliştirir, tasvir eder ya da doruğa ulaştırır.

9+10, 34, 37, 111, 112, 119 ve 145. mezmurlar akrostiş biçimde yazılmıştır, yani ayetler sırasıyla İbrani alfabesinin harfleriyle başlar.

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş