12 1Terbiye edilmeyi seven bilgiyi de sever,
Azarlanmaktan nefret eden budaladır.
2İyi kişi RAB'bin lütfuna erer,
Ama düzenbazı RAB mahkûm eder.
3Kötülük kişiyi güvenliğe kavuşturmaz,
Ama doğruların kökü kazılamaz.
4Erdemli kadın kocasının tacıdır,
Edepsiz kadınsa kocasını yer bitirir.
5Doğruların tasarıları adil,
Kötülerin öğütleri aldatıcıdır.
6Kötülerin sözleri ölüm tuzağıdır,
Doğruların konuşmasıysa onları kurtarır.
7Kötüler yıkılıp yok olur,
Doğru kişinin evi ayakta kalır.
8Kişi sağduyusu oranında övülür,
Çarpık düşünceliyse küçümsenir.
9Köle sahibi olup aşağılanan
Büyüklük taslayıp ekmeğe muhtaç olandan yeğdir.
10Doğru kişi hayvanıyla ilgilenir,
Ama kötünün sevecenliği bile zalimcedir.
11Toprağını işleyenin ekmeği bol olur,
Hayal peşinde koşansa sağduyudan yoksundur.
12Kötü kişi kötülerin ganimetini ister,
Ama doğru kişilerin kökü ürün verir.
13Kötü kişinin günahlı sözleri kendisi için tuzaktır,
Ama doğru kişi sıkıntıyı atlatır.
14İnsan ağzının ürünüyle iyiliğe doyar,
Elinin emeğine göre de karşılığını alır.
15Ahmağın yolu kendi gözünde doğrudur,
Bilge kişiyse öğüde kulak verir.
16Ahmak sinirlendiğini hemen belli eder,
Ama ihtiyatlı olan aşağılanmaya aldırmaz.
17Dürüst tanık doğruyu söyler,
Yalancı tanıksa hile solur.
18Düşünmeden söylenen sözler kılıç gibi keser,
Bilgelerin diliyse şifa verir.
19Gerçek sözler sonsuza dek kalıcıdır,
Oysa yalanın ömrü bir anlıktır.
20Kötülük tasarlayanın yüreği hileci,
Barışı öğütleyenin yüreğiyse sevinçlidir.
21Doğru kişiye hiç zarar gelmez,
Kötünün başıysa beladan kurtulmaz.
22RAB yalancı dudaklardan iğrenir,
Ama gerçeğe uyanlardan hoşnut kalır.
23İhtiyatlı kişi bilgisini kendine saklar,
Oysa akılsızın yüreği ahmaklığını ilan eder.
24Çalışkanların eli egemenlik sürer,
Tembellikse köleliğe götürür.
25Kaygılı yürek insanı çökertir,
Ama güzel söz sevindirir.
26Doğru kişi arkadaşına da yol gösterir,
Kötünün tuttuğu yolsa kendini saptırır.
27Tembel kişi işini bitirmez[a],
Oysa çalışkan değerli bir servet kazanır.
28Doğru yol yaşam kaynağıdır,
Bu yol ölümsüzlüğe götürür.