Yeşaya 53:9

« Yeşaya 52 | Yeşaya 53 | Yeşaya 54 »
9 Şiddete başvurmadığı,
Ağzından hileli söz çıkmadığı halde,
Ona kötülerin yanında bir mezar verildi,
Ama öldüğünde zenginin yanındaydı.
« Yeşaya 52 | Yeşaya 53 | Yeşaya 54 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

40:1-66:24 1-35. bölümlerdeAsur’un Yahuda ile Yeruşalim için tehdit oluşturduğu dönemdeki peygamberlikler bulunur; 36-39. bölümlerdeAsur’un uğradığı yıkımdan söz edilir ve Babil’in yükselişine karşı İsrailliler uyarılır ; 40-66. bölümlerde ise Yahudalılar’ın Babil’deki sürgün günlerinin sona ermek üzere olduğu bildirilir (bkz. Giriş).
52:13-53:12 Bkz. Yşa.42:1-4’e ait not. Bu kul ezgisi, 40-66. bölümlerde olduğu kadar 49-57. bölümlerde de merkezi önem taşı r (bkz. Yşa.39:8’e ait not). Ezgi her biri üç ayetten oluşan beş kıta içermektedir. Bu kısım Yeni Antlaşma’da öbür Eski Antlaşma ayetlerine kıyasla daha çok alıntılanır.
53:9 Petrus bu ayeti, haksız yere acı çeken imanlıları yüreklendirmek amacıyla alıntılar (1Pe.2:22). kötülerin Ölüm biçimi, idam edilen suçlularla birlikte gömüleceğini gösteriyordu. zenginin Burada görülen paralelizm (İbranice’deki sözcük oyunu eşliğinde), Yeşaya’nın, birçok EskiAntlaşma yazarı gibi, zenginlerle kötüleri bir tuttuğunu gösterir ; bunun nedeni zenginlerin servetlerini kötü yollardan kazanması veya Tanrı’dan çok servetlerine güvenmeleridir (bkz. örn. Mez.37:16; Özd.18:23; Özd.28:6; Yer.5:26-27; Mik.6:10,Mik.6:12). YeniAntlaşma’da bunun tersinin de geçerli olabildiğine dair bir örnek bulunur: Mat.27:57-60’ta (ayrıca bkz. paralel ayetler), zengin olan Aramatyalı Yusuf’un, İsa’ya kendi mezarını vererek O’nun onurlu şekilde gömülmesini sağladığı ndan söz edilir; bu da şüphesiz İsa’ya duyduğu sevgiden ileri gelen bir davranıştır.

Videolar

Yeşaya Girişi

Yeşaya İbranice'de "Rab kurtarır" anlamına gelir. Kitabın adı olan bu ifade bir bakıma kitabın özetidir. Peygamber Yeşaya İ.Ö. 8. yüzyılın ikinci yarısında Yeruşalim'de yaşadı. Kitap üç ana bölüme ayrılabilir:

1. 1-39 arasındaki bölümler güneydeki Yahuda krallığının güçlü komşusu Asur tarafından tehdit edildiği dönemi anlatıyor. Yeşaya, Yahuda'ya yönelen gerçek tehdidin Asur'un yenilmez gücü değil, halkın günahı, Tanrı'ya başkaldırmaları ve Yahuda halkının Tanrı'ya güvensizlikleri olduğunu gördü. Peygamber çarpıcı söz ve davranışlarla Yahuda halkını doğruluğa ve adalete çağırmaktadır. Onları uyarır, Tanrı'ya kulak vermekte gecikirlerse, felaketlerin yakalarını bırakmayacağını söyler. Yeşaya, dünya çapında barışın sağlanacağı dönemi ve Davut'un soyundan gelecek olan örnek kralın gelişini de önceden bildirdi.
2. 40-55 arasındaki bölümler değişen tarihsel durumu yansıtır. Asurlular'dan sonra bölgede egemen güç haline gelen Babilliler İ.Ö. 586'da Yeruşalim'i ele geçirir ve halkını Babil'e sürgün eder. Peygamber, Tanrı'nın kendi halkını özgür kılıp Yeruşalim'e geri götüreceğini ve yeni bir yaşama kavuşturacağını müjdeler. Bu bölümlerde öne çıkan konu, Tanrı'nın tarihi yönlendiren Egemen Rab olduğu, halkının aracılığıyla öteki ulusları da bereketleyen tasarıları olduğudur.
3. 56-66 arasındaki bölümler sürgünden Yeruşalim'e dönenlere ve Tanrı'nın halkına verdiği sözleri yerine getireceğine dair güvence bekleyenlere sesleniyor. Ayrıca doğruluk, adalet, Şabat Günü'ne uyulması ve dua konusunda kaygılar dile getiriliyor. Özet olarak kitap Tanrı'nın mutlak büyüklüğünü, üstünlüğünü vurguluyor. Bütün öbür ilahlar Rab'bin önünde sadece cansız putlar.

Ana Hatlar:

1:1-12:6 Uyarılar, vaatler
13:1-23:18 Ulusların cezalandırılması
24:1-27:13 Tanrı'nın dünyayı yargılaması
28:1-35:10 Yeni uyarılar ve vaatler
36:1-39:8 Yahuda Kralı Hizkiya ve Asurlular
40:1-55:13 Vaat ve umut bildirileri
56:1-66:24 Son uyarılar ve vaatler
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş