Kulun Davut'un hatırı için, Meshettiğin krala yüz çevirme.

Kamış Denizi'ni ikiye bölene, Sevgisi sonsuzdur;

Onlardan tümüyle nefret ediyor, Onları düşman sayıyorum.

Bu yüzden bunalıma düştüm, Yüreğim perişan.

Çabuk yanıtla beni, ya RAB, Tükeniyorum. Çevirme benden yüzünü, Yoksa ölüm çukuruna inen ölülere dönerim.

Ey Tanrı, sana yeni bir ezgi söyleyeyim, Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim.

Her türlü ürünle dolup taşacak ambarlarımız; Binlerce, on binlerce yavrulayacak Çayırlarda davarlarımız.

RAB her düşene destek olur, İki büklüm olanları doğrultur.

Körlerin gözünü açar, İki büklüm olanları doğrultur, Doğruları sever.

Ağızlarında Tanrı'ya yüce övgüler, Ellerinde iki ağızlı kılıçla

Bu yüzden ben de felaketinize sevineceğim. Belaya uğradığınızda, Bela üzerinize bir fırtına gibi geldiğinde, Bir kasırga gibi geldiğinde felaketiniz, Sıkıntıya, kaygıya düştüğünüzde, Sizinle alay edeceğim.

Oğlum, sağlam öğüde, sağgörüye tutun. Sakın gözünü ayırma onlardan.

Bilgeliği ve aklı sahiplen, Söylediklerimi unutma, onlardan sapma.

Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

Bu yüzden ansızın yıkıma uğrayacak, Birdenbire çaresizce yok olacak.

Çünkü fahişe yüzünden insan bir lokma ekmeğe muhtaç kalır, Başkasının karısıyla yatmak da kişinin canına mal olur.

Delikanlıyı tutup öptü, Yüzü kızarmadan ona şöyle dedi:

Dürüst insanın doğruluğu onun yolunu düzler, Kötü kişiyse kötülüğü yüzünden yıkılıp düşer.

Mutlu yürek yüzü neşelendirir, Acılı yürek ruhu ezer.

Kralın yüzü gülüyorsa, yaşam demektir. Lütfu son yağmuru getiren bulut gibidir.

Akıllı kişiyi azarlamak, Akılsıza yüz darbe vurmaktan etkilidir.

Zenginle yoksulun ortak yönü şu: Her ikisini de RAB yarattı.

Onu değnekle döversen, Canını ölüler diyarından kurtarırsın. (12)

Dudakların doğru konuştuğunda Gönlüm de coşar. (13)

Evet, soyguncu gibi pusuda bekler Ve birçok erkeği yoldan çıkarır. (18)