Mısır'dan Çıkış 20:8-11

19:3-24:18 Bkz. Bilgi Kutusu:Antlaşma, s.25. Tanrı’nın Sina Dağı’nda halkıyla yaptığı antlaşma. Bu antlaşma, Ortadoğu’nun İÖ ikinci bin yıldan kalma hükümdar ile tebaası arasındaki antlaşmalara benzer. Antlaşmaya göre Tanrı, kendisine ve antlaşmanın yükümlülüklerine sadık kalmaları halinde İsrailliler’in Hükümdarı ve Koruyucusu olmaya ant içer. Bu antlaşma sonradan birkaç kez yenilenir (bkz. örn. 35. bölüm; Yasa’nın Tekrarı; Yşu.24. bölüm; ayrıca bkz. Yer.31:32’ye ait not).

20:1-17 Bkz. Çık.34:28; Yas.4:13; Yas.5:6-21; Yas.10:4; ayrıca bkz. Mat.5:21, 27; Mat.19:17-19; Rom.13:9; Ef.6:2-3; Yak.2:10-11.

20:8 Bkz. Yar.2:3. Şabat Günü’nü Bkz. Çık.16:23’e ait not. kutsal Bkz. Çık.3:5’e ait not.

20:10 O gün... hiçbir iş yapmayacaksınız Bunun gerekçesi olarak iki neden gösterilir: (1) Biri bu ayettedir, yani yaratılışla bağlantılıdır. Tanrı yaratılışın ardından yedinci gün dinlendiğini bildirir (Çık.20:11); Tanrı’ya hizmet eden İsrailliler’in de bunu örnek almaları gerekir. (2) Öbürü ise Yasa’nın Tekrarı’ndadır, yani kurtuluşla bağlantılıdır. Tıpkı Tanrı’nın halkını Mısır’daki kölelik yükünden kurtarması gibi, İsrailliler de o gün çalışmayarak ve başkasını çalıştırmayarak kendi kölelerinin dinlemesini sağlamalıdır (bkz. Yas.5:14-15). Böylece Şabat Günü, Tanrı’yla İsrailliler arasında Sina Dağı’nda yapılan antlaşmanın bir “belirtisi” olur (bkz. Çık.31:12-17; ayrıca bkz. Yar.9:12’ye ait not). Bu günle ilgili kuralı bozmak, fiziksel ihtiyaçlarının Tanrı tarafından karşılanabileceğine inanmamak demektir, bu da bir tür putperestliktir. Topluca tapınma, İsa Mesih’in gelişinden sonraki dönemde cumartesileri değil, Mesih’in dirildiği gün olan pazar günleri yapılmaya başlanmıştır, çünkü Şabat’ın asıl önemi ancak Mesih’in ölümü, dirilişi ve yüceltilmesi aracılığıyla yerine gelir. Mesih’in kurtarış sağlayan bu eylemleri Yeni Antlaşma’da Rab’bin Sofrası’yla anılır. Hıristiyanlar, İS birinci yüzyıldan beri pazar gününü “Rab’bin günü” olarak adlandırırlar (Va.1:10).