1. Tarihler 1

1:1-9:44 Bkz. Bilgi Kutusu: Soyağaçları, s.554. Babil sürgününün yarattığı kargaşanın ardından, vaat edilmiş topraklara geri dönen İsrail halkının, toplumu ve ülkeyi yeniden yapılandırabilmesi için geçmişini hatırlamaya ihtiyacı vardır. 1. ve 2. Tarihler kitapları, sürgünden sonra böyle bir ortamda yazılmıştır. 1-9. bölümlerde geçen soyağaçlarında, çeşitli ailelerin etnik geçmişleri yer alır. Böylece İsrailliler’in, yıllarca putperest topraklarda kalmış olmalarına karşın, ulusal kimliklerini (dolayısıyla RAB’bin onlara verdiği vaadi) kaybetmedikleri öğretilmeye çalışılır. Kâ-hinler de, kendileri için büyük önem taşıyan bu listeler sayesinde, onarılan tapınakta hizmet edebilecek kâhinlerin soyundan olduklarını kanıtlayabileceklerdir. Bunların yanı sıra, halkın o an için bir kralı olmasa da, bir gün krallığın yeniden canlanacağı umuduyla Davut soyunun kaydının tutulması büyük önem taşıyordu.

1:1-2:1 Bu bölümdeAdem’den Yakup’a kadar olan listenin neredeyse tamamı Yaratılış Kitabı’ndan alıntılanır. İkincil önemdeki kişilerin soy bilgilerine ilk olarak burada yer verilir. Yafet ve Ham’ın soyu ( 1Ta.1:5-16) Sam’ın soyundan önce ( 1Ta.1:17-27), Sam’ın İbrahim’in ataları dışındaki oğulları ( 1Ta.1:17-23) İbrahim’in atalarından önce ( 1Ta.1:24-27), İbrahim’in cariyelerinin oğulları ( 1Ta.1:28-33) İshak soyundan ( 1Ta.1:34) önce ve Esav soyu ile Edom kralları (1Ta.1:35-54) İsrailoğulları’ndan önce sıralanır. Her durumda seçilmiş soy, sıralamada en son yeri almıştır. Ayrıca İbrahim’den çok Yakup’un adının geçtiği görülür. Kitap boyunca, Davut’la yapılan antlaşma daha sık vurgulanır ; ancak İbrahim’le yapılan antlaşma da göz ardı edilmez.

1:1-4 Yaratılıştan tufana kadarki döneme ait adlar Yar.5:1-32’den alıntılanır. Listede Habil ve Kayin’e yer verilmemesi, kitabın seçilmiş soyu vurgulama amacı taşıdığını gösterir (bkz. Yar.4:17-25).

1:4 Nuh’un oğulları Bu ifade Masoretik metinde geçmez. O dönemde bu kişilerin Nuh’un oğulları olduğunun bilindiği düşüncesiyle akrabalık derecesinin belirtilmesi gereksiz görülmüş olmalıdır ; Septuaginta’da ise bu ifade yer alır.

1:5-23 Yar.10:2-29’dan alıntılanan liste biyolojik değil, coğrafi ve kültürel bağlamda düzenlenmiştir. Filistliler hariç (bkz. 1Ta.1:11-12), toplam yetmiş ulus olduğu görülür. Bu, özellikle 3, 4, 7, 10 gibi önemli olduğu düşünülen sayılara ulaşmak amacıyla soy ağaçlarının daraltılmasına bir örnektir.

1:5 “Oğulları” olarak çevrilen sözcük, burada ve 1Ta.1:6-10,1Ta.1:17, 20-23’te ‘torunları’, ‘soyundan gelenler’ ya da ‘yerine geçen uluslar’ anlamlarına gelebilir.

1:10 “Baba” da aynı şekilde ‘soyundan gelen’, ‘ata’ ya da ‘kurucu’ anlamına gelebilir.

1:13-16 Sidon’un Saydalılar’ın atası.

1:18 Arpakşat Şelah’ın babasıydı Masoretik metinde bu şekilde geçerken, Septuaginta’da “Arpakşat Kenan’ın babasıydı, Kenan Şelah’ın babasıydı” diye geçer.

1:19 Pelek’ti Pelek, ‘bölünme’ anlamına gelir.

1:24-27 Bkz. 1Ta.1:1-2:1; Yar.11:10-26’ya ait notlar.

1:28-34 Bkz. Yar.25:1-18’e ait notlar.

1:35-42 Bkz. Yar.36:10-28 ve ilgili notlar.

1:36 Timna’dan doğan Amalek Bazı Septuaginta elyazmalarında bu şekilde geçerken, Masoretik metinde “Timna ve Amalek” diye geçer (bkz. Yar.36:12).

1:43-54 Soy listelerinde Kayin’in soyundan hiç söz edilmezken ve İsmail soyuna kısaca değinilirken, Edom’un ayrıntılı şekilde açıklanması dikkat çekicidir. Bunun nedeni, muhtemelen metnin yazıldığı zamanda Edomlular’ın önemli bir yer tutmasıdır (bkz. 1Ta.18:11-13; 2Ta.8:17; 2Ta.21:8; 2Ta.25:20; 2Ta.28:17).