Notlar
1:1-2 Tanrı’nın isteğiyle... elçisi Bkz.
1Ko.1:1-3 ve ilgili not.
Pavlus Bkz.
Rom.1:1’e ait not.
Timoteos’tan Pavlus, Timoteos’tan 2. Korintliler, 1. ve 2. Selanikliler ve Filimon mektuplarında da söz etmiştir. Ancak “ben” zamirinin sürekli kullanılmasından da anlaşılacağı gibi, Pavlus mektubun tek yazarıdır.
Mesih’e ait Pavlus, bu mektup boyunca imanlıların Mesih’le özdeşleşmesinden sıkça söz eder (bkz.
Ef.1:1’e ait not).
sadık Bkz.
Kol.1:7;
Kol.4:7,
Kol.4:9.
kardeşler Bkz.
Rom.1:13’e ait not.
lütuf ve esenlik Bkz.
Rom.1:7’ye ait not.
1:3 şükrediyoruz Pavlus ile Timoteos (
Kol.1:1-2). Pavlus’un mektupları (Galatyalılar’a yazılan hariç) şükran veya övgü ile başlar (bkz.
Flp.1:3-5’e ait not). Şükretmek, bu mektubun önemli bir konusudur (bkz.
Kol.1:12;
Kol.2:7;
Kol.3:15-17;
Kol.4:2). İman ve sevgi için insanlara değil, bu erdemlerin kaynağı olan Tanrı’ya şükredilir.
1:4 kutsalları İmanlılar, günahın kefareti olarak ölen Mesih sayesinde kutsal kılınırlar; yani Tanrı’ya vakfolurlar. YeniAhit’in bu konuyla ilgili öğretişi önemli ağırlığa sahiptir. İmanlılar, içlerindeki Kutsal Ruh sayesinde, hayatları boyunca kutsallıkta gelişmeye devam ederler (bkz.
Rom.1:7;
Rom.6:22;
1Ko.1:1-3’e ait notlar).
1:5-6 Hıristiyanlık’ın üç önemli erdemi olan iman, sevgi ve umut aynı zamanda
Rom.5:2-5;
1Ko.13:13;
Gal.5:5-6;
1Se.1:2-3;
1Se.5:8;
İbr.10:22-24’te de birlikte geçer.
umuttan Bkz. Bilgi Kutusu:Umut, s.1666.
bütün dünyada Pentikost Günü’nden sonraki otuz yıl içinde, kurtuluş müjdesinin Roma İmparatorluğu’nun dört bir yanına yayılmasını anlatmak için kullanılmış bir genellemedir (bkz.
Kol.1:23;
Rom.1:8 ve ilgili not;
Rom.10:18;
Rom.16:19). Hıristiyan inancı yöresel veya bölgesel değil, evrensel bir inançtır.
1:7 Epafras’tan Büyük olasılıkla Kolose’deki kilisenin kurucusu ve Laodikya ile Hierapolis (
Kol.4:13) yakınlarında müjdeyi duyuran bir Koloseli’dir (
Kol.4:12).
Flp.2:25 ve
Flp.4:18’deki Epafroditus ile aynı kişi değildir. Epafras’ın adının Epafroditus’un (Grekler’in sevgi tanrıçası Afrodit’ten gelir) kısaltılmış şekli olması, putperestlikten Mesih İsa’ya döndüğünü düşündürür. Epafras, Pavlus’un sevdiği ve takdir ettiği biridir (bkz. Flm.23-24). Roma’dayken Pavlus’a Kolose’deki kilisenin sorunlarından söz etmesi, Pavlus’un bu mektubu yazmaya karar vermesine neden olmuştur (
Flp.1:4,
Flp.1:8).
1:9 Tanrı’nın isteğini bütünüyle bilmenizi Kutsal Kitap’taki bilgi ve bilgelik, tanrısal seçimleri ayırt etmekle ilgilidir ; bilginin, bilgeliğin ve anlayışın, Rab’be yaraşır ve O’nu hoşnut eden bir yaş amla sonuçlanmasından söz eden
Kol.1:10-12’ de böyle olduğu doğrulanmaktadır.
1:10 yaşamanız... için Pavlus Koloseli imanlıların gelişimi için onları teşvik eder (krş.
Kol.2:7;
Kol.3:7;
Kol.4:5).
1:13 egemenliğine Bkz. Bilgi Kutusu:Tanrı’nın Egemenliği, s.1383.
1:14 kurtuluşa Fidyenin ödenmesiyle (Mesih’in günahlı insanın yerine ölmesiyle; bkz.
Kol.1:23-24 ve ilgili not), günaha tutsaklıktan kurtulup özgürlüğe kavuşma (bkz. Makale: Kurtuluş, s.1716).
1:15 görünümü Bkz.
2Ko.4:4 ve ilgili not; krş.
İbr.1:3. Tanrı görünmezdir; ama başlangıçtan beri Tanrı Oğlu olan ve beden alıp insan olan İsa Mesih, Tanrı’yı yansıtır ve tanıtır (bkz.
Yu.1:18;
Yu.14:9).
bütün yaratılışın ilk doğanı Burada “ilk doğan”, Mesih’in yaratılmış olduğu anlamına gelmez. Bu ifadeyle Mesih’in tüm yaratılış üzerinde mutlak haklara sahip olduğu vurgulanmaktadır (üstünlük, önem ve mutlak yetki;
Kol.1:16-18); tıpkı Eski Antlaşma döneminde ilk doğan oğlun belirli ayrıcalıklara ve haklara sahip olması gibi.
1:16 tahtlar, egemenlikler, yönetimler, hükümranlıklar O dönemde yaygın olan bir inanışa göre, ruhsal varlıkların (meleklerin) oluşturduğu bir yetki düzeni vardı; Pavlus, Mesih’in üstünlüğünü sorgulayanlara karşılık olarak bu görüşe ait terimleri kullanır, bu şekilde aslında tüm bunları yaratanın Tanrı Oğlu olduğunu vurgular (bkz. Giriş).
Her şey O’nun aracılığıyla... yaratıldı Bkz.
Yu.1:3. Pavlus
Yu.1:15-20’ de “tüm yaratılış” ve “her şey” gibi ifadeleri tekrarlayarak, Mesih’in hepsinden üstün olduğunu vurgulamaktadır.
1:18 başı Mesih evrensel anlamda imanlılar topluluğunda en üstün ve en yüce olandır ve tüm imanlılar O’na bağımlıdır (bkz.
1Ko.11:3 ve
Ef.1:22’ye ait notlar).
başlangıç Yeni yaratılışın başlangıcı.
ilk doğan Mesih, yeni (göksel) bir bedenle (bkz.
1Ko.15:3 5-50) ölümden dirilen ilk kişidir (krş.
1Ko.15:20).
1:19 doluluğunun İkinci yüzyılda güç kazanan Gnostik inanç sistemlerinde bu sözcük, insanların kaderlerini belirleyen ve yöneten doğaüstü güçlerin tümü anlamına gelirdi. Buradaki “doluluk”, Mesih’in, bütün sıfatlarıyla Tanrı olduğu anlamına gelmektedir (bkz.
Kol.2:9).
1:15-20 Mesih’in üstünlüğü hakkında ilk Hıristiyanlar’ın söylediği bir ilahi olduğu tahmin edilir (bkz.
Kol.3:16’ya ait not). Kolose’de başgösteren yanlış öğretiye karşı söylenmiş sözlerdir (bkz. Bilgi Kutusu: Yanlış Öğretiler Yayanlar, s.1729). Burada iki konu işlenmektedir: Mesih’in yaratılış üzerindeki üstünlüğü (
Kol.1:15-17) ve Mesih’in kurtarma konusundaki üstünlüğü (
Kol.1:18-20).
1:20 her şeyi... kendisiyle barıştırmaya Adem ve Havva günah işlediğinde, hem Tanrı ile insan arasındaki uyum hem de yaratılışın düzeni bozuldu (
Rom.8:19-22). Bu yüzden Mesih çarmıhta ölerek Tanrı ile insanın barışmasını sağladı ve yozlaşmış dünyayı yenileme sürecini başlattı. Bu yenilenme Mesih’in yeryüzüne ikinci gelişinde tümüyle tamamlanacaktır (bkz.
Rom.1:20-21 ve ilgili not). İsa Mesih’in sağladığı barışa ve esenliğe sahip olabilmek için kişinin kendini İsa’ya güvenle teslim etmesi gerekir (
2Ko.5:18-6:2).
1:23 bütün yaratılışa Bkz.
Kol.1:5-6’ya ait not.
1:24 acı çektiğime Pavlus, Yahudi olmayan uluslara hizmet ettiği süre içinde türlü acılar çekmişti (
2Ko.11:23-27). Burada özellikle, ev hapsi sırasında yaşadıklarından söz etmektedir.
eksikkalanlarını... tamamlıyorum Mesih’in bağışlanma sağlayan kefaretinde hiçbir eksiklik yoktur. Mesih çarmıhta insanların yerine günahın bedelini öderken acı çekmiştir ; Pavlus da Mesih’in insanların yerine günahın cezasını çektiğiyle ilgili müjdeyi günahlı dünyaya ulaştırmak için her acıya katlanmış ve bu anlamda Mesih’in acılarını tamamlamıştır (bkz.
2Ko.4:16-18;
2Ko.6:3-11;
Flp.1:29-30; 2Ti.
Flp.3:12).
1:25-26 görevle Bkz.
1Ko.9:16-18.
Tanrı’nın sözünü... eksiksizduyurmaktır Krş.
Rom.15:18-21. Tanrı’nın sözü, duyurulduğu zaman amacına ulaşacaktır (krş.
Yşa.55:11 ;
2Ko.2:14-17 ve ilgili notlar).
sırrı Bu sözcük, özellikle o dönemlerde, putperest tarikatlara mensup özel bir grubun elde edebileceği gizli bilgiyi tanımlamak için kullanılırdı. Pavlus, bu sözcüğü sürekli olarak “açıklanmış” (bu ayette), “açıkladı” (
Ef.1:9), “açıklama” (
Ef.1:8-9) ve “vahiy” (bkz. Rom.1
Ef.1:25 ve ilgili not) gibi sözcüklerle birlikte kullanarak anlamını kökten değiştirmiştir.
eksiksiz Grekçesi’nden “her yerde” diye de çevrilebilir.
1:27 uluslar arasında... Mesih içinizdedir Pavlus özellikle Kolose topluluğuna hitap ettiğine göre (bkz. Giriş), burada söz edilen sır, Mesih’in Yahudi olmayan imanlılarda da yaşıyor olmasıdır (krş.
Ef.3:6’ya ait not).
yüceliğe Tanrı’nın kendi halkı için hazırladığı güvenli ve görkemli gelecekten söz edilmektedir (bkz.
Kol.3:4;
Rom.5:2 ve ilgili not;
Rom.8:17-18;
1Ko.2:7-8 ve ilgili not;
1Ko.15:42-44 ve ilgili not;
1Se.2:12;
2Se.2:14; 2Ti.
2Se.2:10;
İbr.2:10;
1Pe.5:1-4 ve ilgili notlar; Va.21-22. bölümler).
1:28 yetkinleşmiş Bu sözcük, tarikatların sözde sırlarına ve bilgisine sahip olan kişileri tanımlamak için kullanılırdı (bkz. 1. Yuhanna: Giriş). Oysa asıl yetkinleşmiş kişiler, Mesih’in üstünlüğünü anlatan kurtuluş müjdesini kabul edenlerdir.
1:29 İnsan çabası ile Tanrı’nın yardımının birlikte etkin olmasının bir örneği (bkz.
Flp.2:12-13).