Eyüp 5:2-8

« Eyüp 4 | Eyüp 5 | Eyüp 6 »
2Aptalı üzüntü öldürür,
Budalayı kıskançlık bitirir.
3Ben aptalın kök saldığını görünce,
Hemen yurduna lanet ettim.
4Çocukları güvenlikten uzak,
Mahkeme kapısında ezilir,
Savunan çıkmaz.
5Ürününü açlar yer,
Dikenler arasındakini bile toplarlar;
Mallarını susamışlar[a] yutmak ister.
6Çünkü dert topraktan çıkmaz,
Sıkıntı yerden bitmez.
7Havaya uçuşan kıvılcımlar gibi
Sıkıntı çekmek için doğar insan.
8“Oysa ben Tanrı'ya yönelir,
Davamı O'na bırakırdım.
« Eyüp 4 | Eyüp 5 | Eyüp 6 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

5:2 Elifaz, hiç kimsenin Eyüp’ü kurtaramayacağını (Eyü.5:1), çünkü Tanrı’ya karşı öfkeli bir “aptal” gibi davrandığını ima etmektedir. “Aptal”, Eski Antlaşma’da ahlâksız ve Tanrı’ya saygısı olmayan kişi anlamında kullanılır.
5:4 Çocukları güvenlikten uzak Eyüp’ün günahlarının çocuklarının kaderini etkilediğini ima eder.
5:5 susamışlar Vulgata’da ve Peşitta’da bu şekilde geçerken, Masoretik metinde “tuzak” diye geçer.
5:6 Elifaz, Eyüp’ün sıkıntılarının sorumlusunun kendisi olduğunu yineler (bkz. Bilgi Kutusu: Ceza ve Ödülle İlgili Öğreti, s.692).
5:7 kıvılcımlar İbranice’den “Reşef’in oğulları” diye de çevrilebilir. Kenan, Ugarit ve Mısır mitolojisinde bulunan “Reşef”, savaş, demir işçiliği, veba, şimşek ve ölüm ilahıydı (bkz. Ezg.8:6; Mez.78:48; Yas.32:24; Hab.3:5).

Videolar

Eyüp Girişi

Eyüp Kitabı büyük felakete uğrayan doğru bir adamın çektiği acıları anlatır. Eyüp bütün çocuklarını, malını mülkünü yitirir, korkunç bir hastalığa yakalanır. Kitap, Eyüp ve üç arkadaşının bu felaketlere karşı gösterdikleri tepkiyi karşılıklı üç konuşmayla açıklamaktadır. İnsanlara yaklaşımı tartışılan Tanrı'nın bizzat kendisi sonunda Eyüp'e görünüyor.

Arkadaşları Eyüp'ün çektiği acıyı geleneksel dini kavramlarla açıklıyor. Tanrı'nın her zaman iyiliği ödüllendirip kötülüğü cezalandırdığını varsayıyor, Eyüp'ün günah işlediği için bu acıları çektiğini düşünüyorlar. Ama bu düşünce Eyüp'ün durumunu açıklamak için çok yetersiz kalıyor. Eyüp bu acımasız cezayı hak etmemiştir. Çünkü alışılmışın ötesinde iyi ve doğru bir insandır. Kendisi gibi birisinin başına bu denli kötülük gelmesine Tanrı'nın nasıl izin verdiğini anlayamıyor, Tanrı'ya cesurca meydan okuyor. İmanını yitirmiyor, ama Tanrı'nın önünde aklanıp yeniden iyi insan olarak onuruna kavuşmak istiyor.

Tanrı Eyüp'ün sorularına yanıt vermez, ama ilahi güç ve bilgeliğinin şiirselliğiyle imanına karşılık verir. O zaman Eyüp Tanrı'nın yücelik ve bilgeliğini kabul eder, öfkeli ve kaba sözlerden ötürü tövbe eder.

Kitap, sonuç olarak Eyüp'ün eski gönencine nasıl kavuştuğunu, hatta daha da zengin olduğunu anlatır. Tanrı Eyüp'ün çektiği acıların nedenini anlamayan arkadaşlarını azarlar. Yalnız Eyüp Tanrı'nın üstünlüğünü sezebilmiştir.

Ana Hatlar:

1:1-2:13 Öndeyiş
3:1-31:40 Eyüp ve üç arkadaşı
a. 3:1-26 Eyüp'ün yakınması
b. 4:1-14:22 İlk karşılıklı konuşma
c. 15:1-21:34 İkinci karşılıklı konuşma
ç. 22:1-27:23 Üçüncü karşılıklı konuşma
d. 28:1-28 Bilgeliğe övgü
e. 29:1-31:40 Eyüp'ün son söyledikleri
32:1-37:24 Elihu'nun konuşması
38:1-42:6 Tanrı'nın Eyüp'e yanıtı
42:7-17 Sonsöz
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş