12“Bir söz gizlice erişti bana,
Fısıltısı kulağıma ulaştı.
13Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde,
İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
14Beni dehşet ve titreme aldı,
Bütün kemiklerimi sarstı.
15Önümden bir ruh geçti,
Tüylerim ürperdi.
16Durdu, ama ne olduğunu seçemedim.
Bir suret duruyordu gözümün önünde,
Çıt çıkmazken bir ses duydum:
17‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi?
Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
18Bakın, Tanrı kullarına güvenmez,
Meleklerinde hata bulur da,
19Çamur evlerde oturanlara,
Mayası toprak olanlara,
Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
20Ömürleri sabahtan akşama varmaz,
Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
21İçlerindeki çadır ipleri çekilince,
Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’