Titus 2:4-10

« Titus 1 | Titus 2 | Titus 3 »
4-5Öyle ki genç kadınları, kocalarını ve çocuklarını seven, sağduyulu, temiz yürekli, iyi birer ev kadını ve kocalarına bağımlı olmak üzere eğitebilsinler. O zaman Tanrı'nın sözü kötülenmez. 6Genç erkekleri de sağduyulu olmaya özendir. 7-8İyi olanı yaparak her konuda onlara örnek ol. Öğretişinde dürüst ve ağırbaşlı ol, kimsenin kınayamayacağı doğru sözler söyle. Öyle ki bize karşı gelen, hakkımızda söyleyecek kötü bir söz bulamayıp utansın.
9Köleleri, her konuda efendilerine bağımlı olmaya özendir. Efendilerini hoşnut etsinler. Ters yanıt vermeden, 10hırsızlık yapmadan, tümüyle güvenilir olduklarını göstersinler. Böylece Kurtarıcımız Tanrı'yla ilgili öğretiyi her yönden çekici kılsınlar.
« Titus 1 | Titus 2 | Titus 3 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

2:4-5 Bkz. Ef.5:22-24 ve ilgili notlar ; Kol.3:18; 1Pe.3:1-2 ve ilgili not. O zaman Tanrı’nın sözü kötülenmez İmanlıların davranışları, sadece ev ve kiliseyle sınırlı değildir; imanlı olmayanların düşünce ve davranışlarını da etkiler (ayrıca bkz. Tit.2:7-8,Tit.2:10; krş. 1Pe.2:11-12).
2:7-8 Önderlerden, özde ve sözde tutarlı (bkz. Yak.3:1 ve ilgili not) olmaları, herkesin beğenisini uyandıran bir yaşam sürmeleri beklenir. İyi Bkz. Giriş.
2:9 efendilerine Romalı kölelerin hiçbir yasal hakkı yoktu, kaderleri tamamen efendilerinin ellerindeydi (bkz. Kol.3:22-4:1’e ait not).
2:2-10 Sağlam öğreti, yaş, cinsiyet veya toplumsal konum ne olursa olsun her imanlının her koşulda doğru davranmasını şart koşar.
2:9-10 Kölelik, Roma İmparatorluğu’nda toplumsal yapının önemli bir parçası olduğu için imanlı kölelerin Tanrı sözüne uygun bir yaşam sürmeleri büyük önem taşıyordu (bkz. Ef.6:5; Kol.3:22-4:1 ve ilgili not; 1Ti.6:1-2).
2:10 öğretiyi... çekici kılsınlar Hıristiyan kölelerin, efendilerine olan gönüllü bağlılıkları ve itaatleri, Müjde için eşsiz ve etkili bir tanıklıktı.

Videolar

Titus Girişi

Genel Bakış: Grek asıllı olan Titus, uzun süre Pavlus'la çok yakın bir işbirliği yapmıştır (1:4, 2Ko.8:23). Pavlus, yaymakta olduğu öğretiyi ileri gelen inanlılarla gözden geçirmek için Yeruşalim'e gittiğinde Titus'u birlikte götürür (Gal.2:1-3). Titus, bir kez de Korint'te (2Ko.7:6-8:24), Pavlus'un temsilcisi olarak karşımıza çıkar. Bu mektubun yazıldığı tarihlerde ise Girit'teydi. Bu yöredeki kiliselerin ortaya çıkışında Pavlus'la yakın işbirliği içinde olduğu anlaşılıyor. Titus, Pavlus'un ayrılmasından sonra geri kalan işleri düzene sokma ve her kentte oluşan topluluğa ihtiyarlar atama görevini yüklenir (1:5). Yerini alacak birileri gelir gelmez, Pavlus'a katılması istenir (3:12). Daha sonra Pavlus'un onu Dalmaçya'ya (Arnavutluk ve eski Yugoslavya toprakları) gönderdiğini okuruz (2Ti.4:10).

Pavlus'un gerek Girit'e yaptığı ziyaret, gerekse bunu izleyen öbür yolculukları Elçilerin İşleri Kitabı'nda yer almadığı için, Titus'a yazdığı bu mektubun tarihini ve olayların gelişimini tam olarak belirleyemiyoruz. En yaygın kanı Pavlus'un, Elç. 28. bölümde açıklanan olaylardan sonra salıverildiği yönündedir. Tekrar tutuklanıp Roma'da öldürülmeden önce Girit'i ve başka birçok yeri ziyaret ettiği sanılıyor (bkz. 1. ve 2. Timoteos'a Giriş).

Mektubun İçeriği: Pavlus'un Titus'a verdiği görevi gözönüne alırsak, inanlılar topluluğunu güdecek önderlerde bulunması gereken özellikleri burada tekrarlaması pek şaşırtıcı olmamalıdır (1:6-9). Pavlus sağlam öğretiye ve tutarlı davranışlara duyulan ihtiyacı açıkça vurguluyor. Öğreti ve davranışlarında önemli sapmalar gösteren Giritli birçok din öğretmeni, bu konuların tekrar tekrar gündeme gelmesine neden olmuş olabilir (1:10-16; 3:9-11).

Ana Hatlar:

1:1-4 Giriş
1:5-16 Yönetim de öğreti de sağlam olmalı
2:1-3:11 Ne öğretmeli
3:12-15 Öğüt ve selamlar
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş