Habakkuk 2:19

19Tahta puta, ‘Canlan!’ diyenin,
Dilsiz taşa, ‘Uyan’ diyenin
Vay haline!
Put yol gösterebilir mi?
Altınla, gümüşle kaplanmış,
Ama içinde yaşam soluğu yok.
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

1:2-2:20 Peygamber ile Tanrı arasında geçen bu konuşma, insanlık tarihinin en eski sorularını içerir: Kötülük neden cezasız kalıyor gibi görünüyor? Tanrı neden dualara karşılık vermez oldu ? (Bkz. Bilgi Kutusu: Acılar, Denenmeler, s.1830; ayrıca bkz. Yer.12. bölüm ve Mez.73’e ait notlar.).
2:6-20 4. ayetin geniş bir yorumu olan bu ayetler, İbranice’de onar satırdan oluşan iki kısma ayrılır (Hab.1:6:14 ve Hab.2:15-20). Her bir kısım teolojik öneme sahip birer ifadeyle biter (Hab.2:14,Hab.2:20).
2:18-19 putun Krş. 1Kr.18:22. Bu sözcüğün İbranice’deki tam karşılığı ‘tanrıcıklar’ veya ‘varolmayanlar’ anlamına gelir (krş. Çık.20:4-5; Yşa.41:29; Yşa.44:9; Yer.10:15; bkz. Mez.115:4-8 ve ilgili notlar). Vay haline ! Babilliler’in putperestliği kınanıyor.

Videolar

Habakkuk Girişi

Peygamber Habakkuk İ.Ö. 7. yüzyılın sonlarına doğru, Babilliler'in Ortadoğu'da egemen olduğu dönemde yaşadı. Bu acımasız insanların zorbalığından çok derin rahatsızlık duyan Habakkuk Rab'be şunu sordu: "Doğrular kötülere yem olurken neden susuyorsun?" (1:13). Rab uygun bulduğu zamanda harekete geçeceğini söyledi. Aynı zamanda, "Doğru kişi sadakatiyle yaşayacaktır" dedi (2:4).

Kitabın geri kalan bölümü kötülerin başına gelecek korkunç sonu bildiriyor. Kitap, Habakkuk'un güçlü imanını dile getiren, Tanrı'nın büyüklüğünü kutlayan bir ilahiyle son buluyor.

Ana Hatlar:

1:1-2:4 Habakkuk'un yakınmaları ve Rab'bin yanıtı
2:5-20 Kötülerin korkunç sonu
3:1-19 Habakkuk'un duası
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş