Titus 1:9-10

« 2. Timoteos 4 | Titus 1 | Titus 2 »
9Hem başkalarını sağlam öğretiyle yüreklendirmek, hem de karşı çıkanları ikna edebilmek için imanlılara öğretilen güvenilir söze sımsıkı sarılmalı.
10Çünkü asi, boşboğaz, aldatıcı birçok kişi vardır. Özellikle sünnet yanlıları bunlardandır.
« 2. Timoteos 4 | Titus 1 | Titus 2 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

1:6-9 Pavlus, bu ayetlerde sıraladığı nitelikleri Titus’a, Girit’teki yeni topluluğun kurulmasında yardımcı olmak amacıyla yazmıştır; böylelikle Girit’teki topluluğun sağlam öğretiyi iyice benimseyip sahte öğretilere kapılmasını engellemiş olacaktı. 1Ti.3:1-7’deki benzer nitelikleri ise, Timoteos’a, Efes’teki topluluk zaten oturmuş bir düzene sahip olduğundan dolayı, önderin nasıl olması gerektiğini hatırlatmak amacıyla yazmıştır; böylelikle aralarına karışan sahte din öğretmenleri ile Tanrı’nın hizmetkârları olan önderler arasındaki karakter farkı ortaya çıkacaktı.
1:9 sağlam öğretiyle Elçilerin öğretisiyle (bkz. Tit.2:1,Tit.2:7-8; 1Ti.1:9-10; 1Ti.5:17; 1Ti.6:3-5; 2Ti.1Ti.1:13; 1Ti.4:3). Öğreti sağlamdır, çünkü hem imanı geliştirir hem de sahte öğretmenlerin yozlaştırıcı etkilerine karşı korur. Öğretinin ve imanın sağlamlığı, Önderlik (Pastoral) Mektupları’nda vurgulanan önemli noktalardır (bkz. Tit.1:13-14; Tit.2:1-2; 1. Timoteos: Giriş; 1Ti.1:9-10; 1Ti.6:3-5; 2Ti.1Ti.1:13-14; 1Ti.4:3).
1:10 asi Tanrı’nın sözüne ve O’nun yetkili hizmetkârları Pavlus ve Titus’a karşı olan. Sorun çıkaranların üç ana özelliği vardı: (1) Kurtuluş veya kutsallaşma ya da her ikisi için Kutsal Yasa’ya (özellikle sünnete) uymanın (bkz. Galatyalılar: Giriş; Elç.15:1-29) gerekliliğine inanırlardı. (2) Kutsal Yazılar’dan sayılmayan Yahudi masallarına ( Elç.1:13-14) ve soyağacı bilgilerine (Elç.3:9; bkz. 1Ti.1:3-4 ve ilgili not) çok önem verirlerdi. (3) Tanrı’nın temiz kıldığı şeylere karşı engeller çıkaran ve çileciliği yücelten (1Ti.1:13-15) kimselerdi (ayrıca bkz. Bilgi Kutusu: Yanlış Öğretiler Yayanlar, s.1729). boşboğaz Bkz. 1Ti.1:6.

Videolar

Titus Girişi

Genel Bakış: Grek asıllı olan Titus, uzun süre Pavlus'la çok yakın bir işbirliği yapmıştır (1:4, 2Ko.8:23). Pavlus, yaymakta olduğu öğretiyi ileri gelen inanlılarla gözden geçirmek için Yeruşalim'e gittiğinde Titus'u birlikte götürür (Gal.2:1-3). Titus, bir kez de Korint'te (2Ko.7:6-8:24), Pavlus'un temsilcisi olarak karşımıza çıkar. Bu mektubun yazıldığı tarihlerde ise Girit'teydi. Bu yöredeki kiliselerin ortaya çıkışında Pavlus'la yakın işbirliği içinde olduğu anlaşılıyor. Titus, Pavlus'un ayrılmasından sonra geri kalan işleri düzene sokma ve her kentte oluşan topluluğa ihtiyarlar atama görevini yüklenir (1:5). Yerini alacak birileri gelir gelmez, Pavlus'a katılması istenir (3:12). Daha sonra Pavlus'un onu Dalmaçya'ya (Arnavutluk ve eski Yugoslavya toprakları) gönderdiğini okuruz (2Ti.4:10).

Pavlus'un gerek Girit'e yaptığı ziyaret, gerekse bunu izleyen öbür yolculukları Elçilerin İşleri Kitabı'nda yer almadığı için, Titus'a yazdığı bu mektubun tarihini ve olayların gelişimini tam olarak belirleyemiyoruz. En yaygın kanı Pavlus'un, Elç. 28. bölümde açıklanan olaylardan sonra salıverildiği yönündedir. Tekrar tutuklanıp Roma'da öldürülmeden önce Girit'i ve başka birçok yeri ziyaret ettiği sanılıyor (bkz. 1. ve 2. Timoteos'a Giriş).

Mektubun İçeriği: Pavlus'un Titus'a verdiği görevi gözönüne alırsak, inanlılar topluluğunu güdecek önderlerde bulunması gereken özellikleri burada tekrarlaması pek şaşırtıcı olmamalıdır (1:6-9). Pavlus sağlam öğretiye ve tutarlı davranışlara duyulan ihtiyacı açıkça vurguluyor. Öğreti ve davranışlarında önemli sapmalar gösteren Giritli birçok din öğretmeni, bu konuların tekrar tekrar gündeme gelmesine neden olmuş olabilir (1:10-16; 3:9-11).

Ana Hatlar:

1:1-4 Giriş
1:5-16 Yönetim de öğreti de sağlam olmalı
2:1-3:11 Ne öğretmeli
3:12-15 Öğüt ve selamlar
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş