Yakup 2:21-23

« Yakup 1 | Yakup 2 | Yakup 3 »
21 Atamız İbrahim, oğlu İshak'ı sunağın üzerinde Tanrı'ya adama eylemiyle aklanmadı mı? 22Görüyorsun, onun imanı eylemleriyle birlikte etkindi; imanı eylemleriyle tamamlandı. 23 Böylelikle, “İbrahim Tanrı'ya iman etti, böylece aklanmış sayıldı[a]” diyen Kutsal Yazı yerine gelmiş oldu. İbrahim'e de Tanrı'nın dostu dendi.
« Yakup 1 | Yakup 2 | Yakup 3 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

2:21 Bu ayet tek başına ele alındığında, insanın iyiliklerle değil imanla kurtulduğu öğretisiyle çeliştiği izlenimi verebilir (bkz. Rom.3:28; Gal.2:15-16; Gal.2:16’ya ait not ; Bilgi Kutusu:İman, s.1821). Yakup burada, doğru eylemin içten imanın kanıtı olduğunu ama başlı başına kurtarış sağlamaya yeterli olmadığını anlatmaya çalışıyor; sözlerini kanıtlamak üzere seçtiği ayette yazılanlardan (iyi işler değil, iman; Gal.2:23; Yar.15:6 ve ilgili not) da böyle olduğu görülmektedir. İbrahim’in Yar.15:6’da açıklanan iman eylemi, İshak’ı kurban olarak sunmaya kalkışmasıyla gerçekleşmişti; kurban sunuşu İbrahim’in imanının içtenliğini kanıtlıyordu (bkz. Gal.5:6). Kurtarış getiren iman, iyiliklerin de kaynağıdır (bkz. Yak.2:14-26’ya ait not).
2:23 böylece aklanmış sayıldı Grekçe’den birebir çevirisi: “ve ona doğruluk sayıldı”. Tanrı’nın dostu Bu tanımlama (bkz. 2Ta.20:7), İbrahim’in Tanrı’yla ilişkisinde tam bir kabullenme olduğunu gösterir (krş. Yu.15:13-15).
2:14-26 İçten imanın yanı sıra, insanın yaşamını değiştiremeyen sahte iman vardır. Sahte iman cinler kadar imana sahip olmaktır (Yak.2:19), yararsız (Yak.2:20) ve ölüdür (Yak.2:26). Belirli bazı gerçekleri mantıksal olarak kabullenmek, insanın eylemlerini etkilemez ve insanı kurtarmaz (Yak.2:14). İçten iman, iyi eylemleri beraberinde getirir (bkz. 1Se.1:2-4; 1Se.2:1-12 ve ilgili notlar).

Videolar

Yakup Girişi

Genel Bakış: Mektup, öteki uluslar arasında «dağılmış olan on iki oymağa» hitaben yazıldı (1:1). Büyük olasılıkla bunlar o çağda bilinen dünyaya dağılmış Yahudi kökenli inanlılardı. Elçilerin İşleri Kitabı'nda, Yahudi inanlıların, İstefanos'un ölümüyle başlayan baskılardan sonra Yeruşalim'den ayrılarak geniş bir alana dağıldıklarını okuruz (Elç.8:1; 11:19-21). Ayrıca Pentikost Günü İsa'ya iman edenlerin bir kısmının uzak ülkelerden geldikleri anlaşılıyor (Elç.2:9-11).

Mektubun inanlılar topluluğunun ilk yıllarında, topluluğun henüz Yahudi olmayanları bağrına basamadığı dönemde yazıldığını gösteren işaretler var. Örneğin 2:2-4'te, «toplandığınız yer» diye çevrilen Grekçe sözcük «havranız» anlamındadır.

Yakup bu mektupta Eski Antlaşma'da geçen birçok olaydan söz eder. Mektup ayrıca İsa'nın öğretisiyle, özellikle dağdaki konuşmasıyla birçok paralellikler gösterir1.

Mektubun İçeriği: Mektup, inanlının tutum, davranış ve özellikle sözleri üzerinde durur. İçten bir imanın, iyi eylemlerle kol kola yürümesi gerektiğini üstüne basa basa vurgular2. Böylece 108 ayetten oluşan bu kısa mektup, nasıl düşünmemiz ve davranmamız gerektiğini açıklayan 45 kadar buyruk içerir. Mektup inanlının tutumunu irdelerken, sıkıntıya dayanmak, alçakgönüllülük, tarafsızlık, merhamet, sabır, arzularımızın sonucu doğan günah gibi konuları ele alır3. Zengin ve yoksulun durumuyla yakından ilgilenir4. Dizginlenemeyen dilden ve nasıl konuşmamız gerektiğinden bir hayli söz eder5. İnanlıyı sürekli dua etmeye özendirir6.

Ana Hatlar:

1:1-18 Denenmek ve ayartılmak
1:19-27 Dinlemek ve uygulamak
2:1-13 Ayrım yapmayın
2:14-26 İman ve eylem
3:1-12 Dizginlenemeyen dil
3:13-18 Bilge olan kim?
4:1-17 Tanrı'ya bağımlı olun
5:1-6 Zenginlere uyarı
5:7-12 Sabredin
5:13-20 İmanla dua edin

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 27

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş