Süleyman'ın Özdeyişleri 1:1-7

1:1 Süleyman’ın 1Kr.4:29-34’te (bkz. ilgili notlar) bilgeliğinden, yazdığı ve derlediği özdeyişlerden ve ezgilerden söz edilmektedir (ayrıca bkz. Özd.10:1 ve Özd.25:1; krş. Ezg.1:1).

1:2 bilgeliğe ve terbiyeye İfade Özd.1:7’nin sonunda tekrarlanarak kitabın giriş kısmını (Özd.1:2-7) çerçeveler. bilgeliğe Bilgelik kavram olarak, Tanrı’nın sözünü hayatta doğru amaçla, en iyi şekilde ve zamanda uygulama becerisidir. Bir zanaatkâr da bilge (usta) biri olarak adlandırılır (Çık.31:3). Özdeyişlerde insan, bilgeliği seçmeye teşvik edilir (Çık.3:13-14; Çık.4:5; krş. Yak.1:5 ve ilgili not). İmanlının bilgeliği ise Mesih’tir (1Ko.1:30; krş. Kol.2:3). terbiyeye ulaşmak Çekilen acılardan ders alma yetisi.

1:3 Doğru, haklı ve adil Bkz. Özd.2:9; Mez.119:121 ve ilgili not; Flp.4:8. Bilgece ve ahlaklı bir yaşamın sonuçları.

1:4 ihtiyatlı Kişinin önündeki engelleri ve tuzakları öngörüp uygun tavır alması (bkz. Özd.14:18; Özd.15:5). Saf kişiyi Terim, kolayca kandırılabilen, “sağduyudan yoksun” (Özd.9:4,Özd.9:16), olgunlaşmamış, deneyimsiz kişiyi tanımlar (krş. Mez.19:7 ve ilgili not). Sağgörülü İyi ve hikmetli kararlar verebilme yetisi.

1:7 Kitabın ana teması (bkz. Özd.9:10; Özd.31:30; krş. Eyü.28:28; Mez.111:10 ve ilgili not). RAB korkusudur Özü, sonsuz kutsal ve güçlü olan Tanrı’nın mutlak yetkisine ve buyruklarına boyun eğmektir (bkz. Yar.20:11; Vai.12:13 ve ilgili notlar; ayrıca bkz. Giriş). Kavram olarak hem dehşet hem de saygı içerir; o yüzden RAB’bin korkusu kişiyi kötülükten korur (bkz. Özd.8:13). Tanrı’dan korkan kişi, yaşamının hiçbir yönünün Tanrı’nın denetimi dışında olmadığını alçakgönüllülükle kabul eder. Bilginin temeli Tanrı’yla doğru ilişki olmadan hiç kimse kendisi, insanlar, dünya ve başka konular hakkında tam ve doğru bilgi sahibi olamaz. Tanrı korkusu olmadan Tanrı’nın sözleri sadece bir öykü kitabı gibi gelir insana ; ama Tanrı korkusu olan biri için bunlar Tanrı’nın sözüdür ve dünyayı, kendisini ve insanları doğru bir şekilde anlamak için derin bir bilgi kaynağıdır. Ahmaklarsa Özdeyişler’de “ahmak” sözcüğü, ahlakı bozulmuş olanları ifade eder. Bu kişiler, bilgiden (Özd.1:22) ve azarlanmaktan hoşlanmayan (Özd.12:1), tartışmaya (Özd.20:3) ve her an patlamaya hazır (Özd.29:11), Tanrı yerine kendilerine güvenen ( Özd.1:32; Özd.28:26) kimselerdir (Mez.14:1). bilgeliği ve terbiyeyiküçümserler Bkz. Özd.5:12 ve ilgili not.