Filipililer 2:6-8

« Filipililer 1 | Filipililer 2 | Filipililer 3 »
6Mesih, Tanrı özüne sahip olduğu halde, Tanrı'ya eşitliği sımsıkı sarılacak bir hak saymadı. 7-8Ama kul özünü alıp insan benzeyişinde doğarak ululuğunu bir yana bıraktı[a]. İnsan biçimine bürünmüş olarak ölüme, çarmıh üzerinde ölüme bile boyun eğip kendini alçalttı.
« Filipililer 1 | Filipililer 2 | Filipililer 3 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

2:6 Tanrı özüne sahip Bkz. Rom.9:5 ve ilgili not. özüne Tanrı’yı Tanrı yapan niteliklerin tamamına. Tanrı’ya eşitliği sımsıkı sarılacak bir hak saymadı Tanrı olmasından kaynaklanan konumundan ve ayrıcalıklarından bir süreliğine feragat etmeye razı oldu.
2:7-8 kul özünü İsa’nın hizmetkâr kimliği vurgulanmaktadır (bkz. Mat.20:28). İsa Mesih, itaatkâr Oğul olarak Baba’nın isteğine daima boyun eğmiştir (bkz. Luk.21:41-42; Yu.4:34, Yu.5:19 ve ilgili not). insan benzeyişinde İsa Mesih sadece insana benzemekle kalmamış, bir insanın özelliklerini tamamen taşımıştır (bkz. Yu.1:14; Rom.8:3; İbr.2:17 ve ilgili notlar); O’nu öbür insanlardan ayıran tek nokta hiçbir şekilde günah işlememesidir (2Ko.5:21; İbr.4:15; 1Yu.3:8). ululuğunu bir yana bıraktı Grekçe’den “kendini boş kıldı” diye de çevrilebilir. Burada söz konusu olan, İsa Mesih’in yücelikten yoksun olması değil (bkz. Yu.1:17), Tanrı’ya eşitliğinden feragat ederek insan ve kul olmaya razı olması, kendini feda etmesidir. İnsanların yararı uğruna kendi konumundan ve ayrıcalıklarından bir süreliğine vazgeçerek Yu.3:16’ da açıklanan Tanrı’nın sevgisini göstermiştir. çarmıh üzerinde Çarmıha gerilme, devlete karşı ağır suç işlemiş olanlara uygulanan aşağılayıcı bir ölüm cezasıydı. Burada İsa Mesih’in gösterdiği büyük tevazu vurgulanmaktadır. İsa Mesih tamamen günahsız olduğu halde insanların günahlarını yüklenmeye ve lanetlenmiş biri olarak ölmeye razı olmuştur (bkz. Gal.3:13-14 ; İbr.12:2). ölüme bile boyun eğip kendini alçalttı İsa Mesih’in Oğul olarak itaatkârlığının en büyük örneğidir (bkz. 2Ko.8:9; krş. İbr.5:7-8). Kendisinde yaşam olmasına rağmen (Yu.5:26), insanların sonsuz yaşama kavuşmaları uğruna günahın ücreti olan ölüme razı olmuştur (İbr.2:9-11).
2:6-11 Bu ayetler şiirsel bir yapıya sahiptir. Birçok yorumcu, Mesih’in alçakgönüllülüğünden (Flp.2:6-8) ve yüceltilişinden (Flp.2:9-11) söz eden bu ayetlerin ilk Hıristiyanlar’a ait bir ilahi olduğu konusunda hemfikirdir (bkz. Kol.3:16’ya ait not).

Videolar

Filipililer Girişi

Genel Bakış: Bugünkü Yunanistan'ın Kavala Kenti'ne yakın olan Filipi, ilk yüzyılda Makedonya'nın en önemli kentlerinden biriydi. Pavlus burada bir inanlılar topluluğu oluşturmuştu1. Bu mektubu, büyük olasılıkla İ.S. 61 yılında Roma'da tutukluyken yazıyor2. O sırada Pavlus evde göz hapsindeydi3. Durumu öğrenen Filipili inanlılar, bağışlarını Epafroditus'un eliyle ona gönderirler. Pavlus ise ölüm derecesinde hastalanıp iyileşen Epafroditus'u övgülerle4 ve kendisine ulaştırılan bağışlar için5 sunduğu candan teşekkürlerle Filipi'ye geri gönderir. Bu arada Pavlus yargılanmayı beklemektedir6. Cesaretini yitirmeyeceğini ummakta, sonunda da görevini sürdürmek üzere hayatta kalacağına inanmaktadır. Durumu belli olur olmaz, Timoteos'u kendisiyle ilgili haberlerle Filipi'ye göndermeyi tasarlıyor7. Daha sonra onları bizzat ziyaret edebileceğini umuyor8.

Mektubun İçeriği: Pavlus'un imanı ve sevinci, çektiği acılara rağmen, mektup boyunca göze çarpıyor. Gerçekte «sevinç» ve «sevinmek» sözcükleri on yedi kez tekrarlanır9. Pavlus, Mesih uğruna tutuklandığının saray muhafızlarınca bilinmesinden, ayrıca birçok inanlının, çektiği sıkıntılardan cesaret alıp Tanrı sözünü yüreklilikle yaymalarından büyük sevinç duyuyor10. Hiçbir şeyin, Mesih'i tanımakla karşılaştırılamayacağını söylüyor. Hedefe ulaşmak umuduyla koşmaya devam ettiğini yazıyor11.

Bunun yanısıra Filipili dostları için dua etmekte12 ve onları yüreklendirmeye çalışmaktadır. Sevinmeleri13; birlik içinde olmaları14; yalnız kendilerini değil, başkalarını da düşünmeleri gerektiğini yazıyor15. Filipililer'i, mektubun ünlü 2:5-11 ayetlerinde, Mesih'in olağanüstü alçakgönüllülük örneğiyle cesaretlendirmeye çalışır. Yanlış öğreti yayanlar tarafından saptırılmamaları, kendilerine karşı olanlardan yılmadan Rab'be bağlı kalmaları gerektiğini hatırlatır. Onlara da, kendisi gibi Mesih uğruna acı çekmek ayrıcalığı verilmiştir16. Pavlus onlara, «Beni örnek alın» diyor17.

Ana Hatlar:

1:1-11 Selamlar, teşekkür ve dua
1:12-26 Pavlus'un durumu
1:27-2:18 Yüreklendirici sözler
2:19-30 Timoteos ve Epafroditus
3:1-21 Hedefimiz
4:1-23 Son öğütler, bağışlar için teşekkür

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 26

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş