Notlar
2:1-2 Mesih’ten Mesih’le özdeşleşme (bkz.
Yu.14:23;
Gal.2:20) kurtuluşun temel gerçeklerinden biridir. Kurtuluşun bütün bereketleri ve meyveleri (örn. cesaret) Mesih’le olan ilişkiden doğar (örn.
Gal.3:8-1 1;
Rom.8:1;
2Ko.5:17;
Gal.2:20; Makale: Kurtuluş, s.1716).
sevgiden doğan bir teselli Tanrı’nın Mesih’te gösterdiği sevgiden gelen bilgi ve güvence (bkz.
Yu.3:16;
Rom.5:8;
Rom.8:38-39;
1Yu.3:16;
1Yu.4:9-10,
1Yu.4:16).
Ruh’la bir paydaşlık Bkz.
2Ko.13:14.
sevgi ve sevecenlik İmanlılardan dayanışma içinde ve anlayışlı olmaları beklenir (bkz.
Flp.1:8 ve ilgili not;
Kol.3:12). Pavlus, Müjde’yi birlik içinde savunan Filipili imanlıların söz konusu değerlere sahip olduğunu ima eder.
aynı düşüncede Her imanlının tıpatıp aynı düşünmesinden değil, Müjde için birlikte çalışmaya ve birbirine hizmet etmeye istekli, alçakgönüllü bir tutuma sahip olmasından (
Flp.2:5; bkz.
Flp.4:2;
Rom.12:16;
Rom.15:5 ve ilgili not;
2Ko.13:11) söz edilmektedir.
aynı düşüncede, sevgide, ruhta ve amaçta İmanlılar arasında görülmesi beklenen birliğin niteliklerini belirtir.
2:3 bencil tutkular... boş övünme İmanlılar topluluğundaki birliği ve uyumu bozar (krş.
Flp.1:17; bkz.
Gal.5:19-21).
alçakgönüllülükle öbürünü kendinden üstün saysın İmanlılar arasındaki birliği ve uyumu sağlar (bkz.
Rom.12:10;
Gal.5:13;
Ef.5:21;
1Pe.5:5 ve ilgili not).
2:4 Kendi yararını düşünmek, başkalarının yararı da göz önüne alındığı sürece yanlış değildir (krş.
Rom.15:1 ve ilgili not).
2:5 İmanlılar, Mesih’in kendini feda etmesine yol açan alçakgönüllü yaklaşımını ve başkalarına duyduğu sevgiyi örnek aldıkça O’na benzer olmak üzere değişebilirler (bkz.
Flp.1:1-4;
Mat.11:29;
Yu.13:12-17).
2:6 Tanrı özüne sahip Bkz.
Rom.9:5 ve ilgili not.
özüne Tanrı’yı Tanrı yapan niteliklerin tamamına.
Tanrı’ya eşitliği sımsıkı sarılacak bir hak saymadı Tanrı olmasından kaynaklanan konumundan ve ayrıcalıklarından bir süreliğine feragat etmeye razı oldu.
2:7-8 kul özünü İsa’nın hizmetkâr kimliği vurgulanmaktadır (bkz.
Mat.20:28). İsa Mesih, itaatkâr Oğul olarak Baba’nın isteğine daima boyun eğmiştir (bkz.
Luk.21:41-42;
Yu.4:34,
Yu.5:19 ve ilgili not).
insan benzeyişinde İsa Mesih sadece insana benzemekle kalmamış, bir insanın özelliklerini tamamen taşımıştır (bkz.
Yu.1:14;
Rom.8:3;
İbr.2:17 ve ilgili notlar); O’nu öbür insanlardan ayıran tek nokta hiçbir şekilde günah işlememesidir (
2Ko.5:21;
İbr.4:15;
1Yu.3:8).
ululuğunu bir yana bıraktı Grekçe’den “kendini boş kıldı” diye de çevrilebilir. Burada söz konusu olan, İsa Mesih’in yücelikten yoksun olması değil (bkz.
Yu.1:17), Tanrı’ya eşitliğinden feragat ederek insan ve kul olmaya razı olması, kendini feda etmesidir. İnsanların yararı uğruna kendi konumundan ve ayrıcalıklarından bir süreliğine vazgeçerek
Yu.3:16’ da açıklanan Tanrı’nın sevgisini göstermiştir.
çarmıh üzerinde Çarmıha gerilme, devlete karşı ağır suç işlemiş olanlara uygulanan aşağılayıcı bir ölüm cezasıydı. Burada İsa Mesih’in gösterdiği büyük tevazu vurgulanmaktadır. İsa Mesih tamamen günahsız olduğu halde insanların günahlarını yüklenmeye ve lanetlenmiş biri olarak ölmeye razı olmuştur (bkz.
Gal.3:13-14 ;
İbr.12:2).
ölüme bile boyun eğip kendini alçalttı İsa Mesih’in Oğul olarak itaatkârlığının en büyük örneğidir (bkz.
2Ko.8:9; krş.
İbr.5:7-8). Kendisinde yaşam olmasına rağmen (
Yu.5:26), insanların sonsuz yaşama kavuşmaları uğruna günahın ücreti olan ölüme razı olmuştur (
İbr.2:9-11).
2:6-11 Bu ayetler şiirsel bir yapıya sahiptir. Birçok yorumcu, Mesih’in alçakgönüllülüğünden (
Flp.2:6-8) ve yüceltilişinden (
Flp.2:9-11) söz eden bu ayetlerin ilk Hıristiyanlar’a ait bir ilahi olduğu konusunda hemfikirdir (bkz.
Kol.3:16’ya ait not).
2:10-11 İsa’nın adı Rab olan İsa.
diz çöksün... açıkça söylesin Krş.
Yşa.45:23;
Rom.14:11. Tanrı’nın tasarısı, tüm insanların Rab olan İsa’ya tapınması ve hizmet etmesidir. Yargı gününde herkes O’nun Rab olduğunu ikrar edecektir.
2:12 Öyleyse Mesih’in benzersiz örneği nedeniyle (
Flp.2:5-11).
söz dinlediğiniz Bkz.
Rom.1:5;
Rom.15:18-19;
2Ko.10:5-6.
aranızdayken Pavlus’un ikinci (bkz.
Elç.16:12-40) ve üçüncü (bkz.
Elç.20:1-3,
Elç.20:6) müjdeleme yolculukları sırasında.
kurtuluşunuzu... etkin kılın İmanlının kurtuluşu hak etmesinden değil, kurtuluşunu ruhsal büyüme ve gelişim aracılığıyla dışa vurmasından söz edilir. Kurtuluş sadece ilk ve son kez alınan bir armağan değil, Hıristiyan’ın imanla (dayanıklılık, alçakgönüllü hizmet ve ruhsal olgunlaşmayla) sürdüreceği bir süreçtir (krş.
Mat.24:13;
1Ko.9:24-27;
İbr.3:14;
İbr.6:9-11;
2Pe.1:5-8).
saygı ve korkuyla Tanrı’ya tam bir adanmışlıkla; kurtuluşunu etkin kılmaya çalışan imanlının Tanrı’ya ve insanlara karşı takınması istenen tavır.
2:13 hem istemeniz hem de yapmanız Niyet (veya iman) ve itaat birbiriyle bağlantılıdır (krş.
Gal.5:6 ve ilgili not;
Yak.2:18,
Yak.2:20,
Yak.2:2 2).
sizde etkin olan Tanrı’dır Bkz.
Kol.1:29 ve ilgili not.
2:14-16 Pavlus, imanlıların kurtuluşlarını etkin kılacak tutumlardan söz ediyor.
çekişmeden İmanlılar topluluğuna yarar sağlamayan tartışmalara girilmemelidir (bkz. 2Ti.
Flp.2:23;
Tit.3:9).
yıldızlar gibi parladığınız İmanlının tutumuyla çevrelerindeki insanların (dünyanın) tutumu arasındaki fark, karanlıkla ışık arasındaki fark kadar belirgin olmalıdır (krş.
Mat.5:15-16;
Ef.5:8-11).
eğri ve sapık kuşağın Rab İsa’ya iman etmeyenler (bkz.
Elç.2:40;
Ef.2:1-3; krş.
Mat.17:17).
kusursuz ve saf... lekesiz Bkz.
Flp.1:10-11 ve ilgili not.
Mesih’in gününde Bkz.
Flp.1:6’ya ait not.
övünecek Pavlus kendisiyle değil, Tanrı’nın kendisi aracılığıyla yaptıklarıyla övünecektir (bkz.
1Se.2:19).
2:17 Pavlus’un Filipili imanlılara duyduğu sevginin büyüklüğünü anlatan bu ifade Eski Antlaşma’da geçen sunuları çağrıştırır (bkz.
Çık.29:38-41;
Say.15:1-12; 28 :7). Filipililer’in Tanrı’ya adanmışlıkları ve özverili hizmetleri ona sevinç vermektedir.
imanınızın sunusu Gerçek imandan kaynaklanan büyük özveriler (bkz.
Flp.2:13’e ait not).
2:17-18 seviniyor... siz de sevinin Pavlus, her şeye rağmen kurtuluşunun verdiği sevinci yitirmez ve Filipili imanlılardan da kurtuluşlarını etkin kılarak bu sevince ortak olmalarını bekler.
2:20 başka kimsem yok Timoteos,
Flp.2:4’te verilen öğüdün iyi bir örneğiydi.
2:22 babasının yanında hizmet eden çocuk gibi Timoteos ile Pavlus arasındaki ilişkiden, 1. ve 2. Timoteos mektuplarında daha ayrıntılı söz edilmektedir.
2:19-23 Pavlus, Roma’da kendisiyle birlikte olan (bkz.
Flp.1:1 ve ilgili not) Timoteos’u, Filipi’deki topluluğun durumu hakkında bilgi getirmesi için Filipi’ye göndermeyi tasarlamaktadır.
2:24 Pavlus kısa bir süre içinde serbest bırakılmayı beklemektedir (bkz.
Flp.1:25).
2:28 kaygılarım Burada Tanrı’ya güvenmemeye bağlı bir endişe veya çaresizlik hissi söz konusu değildir (bkz.
Flp.4:6’ya ait not). Pavlus, Epafroditus’un ihtiyaçlarına ilgisiz kalmamış (krş.
2Ko.11:28), bu şekilde imanlılar arasındaki dayanışmaya örnek olmuştur.
2:29 Rab’de İman kardeşi olarak (bkz.
Rom.16:2).
2:25-30 Epafroditus, ölümle burun buruna gelmesinin (
Flp.2:27,
Flp.2:30) ardından Filipi’ye gönderilir.