Yakup 2:14-26

« Yakup 1 | Yakup 2 | Yakup 3 »
İman ve Eylem
14Kardeşlerim, bir kimse iyi eylemleri yokken imanı olduğunu söylerse, bu neye yarar? Böylesi bir iman onu kurtarabilir mi? 15-16Bir erkek ya da kız kardeş çıplak ve günlük yiyecekten yoksunken, içinizden biri ona, “Esenlikle git, ısınmanı, doymanı dilerim” der, ama bedenin gereksindiklerini vermezse, bu neye yarar? 17Bunun gibi, tek başına eylemsiz iman da ölüdür.
18Ama biri şöyle diyebilir: “Senin imanın var, benimse eylemlerim.” Eylemlerin olmadan sen bana imanını göster, ben de sana imanımı eylemlerimle göstereyim. 19Sen Tanrı'nın bir olduğuna inanıyorsun, iyi ediyorsun. Cinler bile buna inanıyor ve titriyorlar! 20Ey akılsız adam, eylem olmadan imanın yararsız olduğuna kanıt mı istiyorsun? 21 Atamız İbrahim, oğlu İshak'ı sunağın üzerinde Tanrı'ya adama eylemiyle aklanmadı mı? 22Görüyorsun, onun imanı eylemleriyle birlikte etkindi; imanı eylemleriyle tamamlandı. 23 Böylelikle, “İbrahim Tanrı'ya iman etti, böylece aklanmış sayıldı[a]” diyen Kutsal Yazı yerine gelmiş oldu. İbrahim'e de Tanrı'nın dostu dendi. 24Görüyorsunuz, insan yalnız imanla değil, eylemle de aklanır. 25 Aynı biçimde, ulakları konuk edip değişik bir yoldan geri gönderen fahişe Rahav da bu eylemiyle aklanmadı mı? 26Ruhsuz beden nasıl ölüyse, eylemsiz iman da ölüdür.
« Yakup 1 | Yakup 2 | Yakup 3 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

2:15-16 Krş. 1Yu.3:17 ve ilgili not. Yuhanna’daki ayetler eyleme dönüşen sevginin gerçek sevgi, bu ayetler ise eyleme dönüşen imanın gerçek iman olduğunu ifade eder.
2:18 Senin imanın var, benimse eylemlerim İman ile eylem birbirinden bağımsız değildir (bkz. Yak.2:14-26’ya ait not; Bilgi Kutusu: İman, s.1821). Eylemlerin olmadan sen bana imanını göster Yakup bunun mümkün olmadığını ima eden bir ifade kullanmaktadır.
2:19 Tanrı’nın bir olduğuna Bkz. Yas.6:4-9; Mar.12:29 ve ilgili not. Tek Tanrı inancı, Tevrat, Zebur ve öbür peygamberlik yazılarıyla birlikte İncil’in temel öğretisidir.Ancak Tanrı’nın tekliğini kabul etmek, günahın getirdiği mahkûmiyetten kurtarmaz ve kişinin yüreğinde köklü bir değişim yaratmaz (bkz. Makale: Kurtuluş, s.1716; Bilgi Kutusu: İman, s.1821).
2:21 Bu ayet tek başına ele alındığında, insanın iyiliklerle değil imanla kurtulduğu öğretisiyle çeliştiği izlenimi verebilir (bkz. Rom.3:28; Gal.2:15-16; Gal.2:16’ya ait not ; Bilgi Kutusu:İman, s.1821). Yakup burada, doğru eylemin içten imanın kanıtı olduğunu ama başlı başına kurtarış sağlamaya yeterli olmadığını anlatmaya çalışıyor; sözlerini kanıtlamak üzere seçtiği ayette yazılanlardan (iyi işler değil, iman; Gal.2:23; Yar.15:6 ve ilgili not) da böyle olduğu görülmektedir. İbrahim’in Yar.15:6’da açıklanan iman eylemi, İshak’ı kurban olarak sunmaya kalkışmasıyla gerçekleşmişti; kurban sunuşu İbrahim’in imanının içtenliğini kanıtlıyordu (bkz. Gal.5:6). Kurtarış getiren iman, iyiliklerin de kaynağıdır (bkz. Yak.2:14-26’ya ait not).
2:23 böylece aklanmış sayıldı Grekçe’den birebir çevirisi: “ve ona doğruluk sayıldı”. Tanrı’nın dostu Bu tanımlama (bkz. 2Ta.20:7), İbrahim’in Tanrı’yla ilişkisinde tam bir kabullenme olduğunu gösterir (krş. Yu.15:13-15).
2:24 yalnız imanla değil ‘Belirli gerçekleri aklın onaylamasıyla değil’ anlamında (bkz. Yak.2:14-26’ya ait not).
2:25 fahişe Rahav Yakup, Rahav’ın eskiden yaptıklarını onaylamamakla birlikte, casuslara yardım ederken sergilediği imanı över (Yşu.2. bölüm; ayrıca bkz. İbr.11:31).
2:14-26 İçten imanın yanı sıra, insanın yaşamını değiştiremeyen sahte iman vardır. Sahte iman cinler kadar imana sahip olmaktır (Yak.2:19), yararsız (Yak.2:20) ve ölüdür (Yak.2:26). Belirli bazı gerçekleri mantıksal olarak kabullenmek, insanın eylemlerini etkilemez ve insanı kurtarmaz (Yak.2:14). İçten iman, iyi eylemleri beraberinde getirir (bkz. 1Se.1:2-4; 1Se.2:1-12 ve ilgili notlar).

Videolar

Yakup Girişi

Genel Bakış: Mektup, öteki uluslar arasında «dağılmış olan on iki oymağa» hitaben yazıldı (1:1). Büyük olasılıkla bunlar o çağda bilinen dünyaya dağılmış Yahudi kökenli inanlılardı. Elçilerin İşleri Kitabı'nda, Yahudi inanlıların, İstefanos'un ölümüyle başlayan baskılardan sonra Yeruşalim'den ayrılarak geniş bir alana dağıldıklarını okuruz (Elç.8:1; 11:19-21). Ayrıca Pentikost Günü İsa'ya iman edenlerin bir kısmının uzak ülkelerden geldikleri anlaşılıyor (Elç.2:9-11).

Mektubun inanlılar topluluğunun ilk yıllarında, topluluğun henüz Yahudi olmayanları bağrına basamadığı dönemde yazıldığını gösteren işaretler var. Örneğin 2:2-4'te, «toplandığınız yer» diye çevrilen Grekçe sözcük «havranız» anlamındadır.

Yakup bu mektupta Eski Antlaşma'da geçen birçok olaydan söz eder. Mektup ayrıca İsa'nın öğretisiyle, özellikle dağdaki konuşmasıyla birçok paralellikler gösterir1.

Mektubun İçeriği: Mektup, inanlının tutum, davranış ve özellikle sözleri üzerinde durur. İçten bir imanın, iyi eylemlerle kol kola yürümesi gerektiğini üstüne basa basa vurgular2. Böylece 108 ayetten oluşan bu kısa mektup, nasıl düşünmemiz ve davranmamız gerektiğini açıklayan 45 kadar buyruk içerir. Mektup inanlının tutumunu irdelerken, sıkıntıya dayanmak, alçakgönüllülük, tarafsızlık, merhamet, sabır, arzularımızın sonucu doğan günah gibi konuları ele alır3. Zengin ve yoksulun durumuyla yakından ilgilenir4. Dizginlenemeyen dilden ve nasıl konuşmamız gerektiğinden bir hayli söz eder5. İnanlıyı sürekli dua etmeye özendirir6.

Ana Hatlar:

1:1-18 Denenmek ve ayartılmak
1:19-27 Dinlemek ve uygulamak
2:1-13 Ayrım yapmayın
2:14-26 İman ve eylem
3:1-12 Dizginlenemeyen dil
3:13-18 Bilge olan kim?
4:1-17 Tanrı'ya bağımlı olun
5:1-6 Zenginlere uyarı
5:7-12 Sabredin
5:13-20 İmanla dua edin

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 27

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş