Yeşaya 53:4-8

4 Aslında hastalıklarımızı o üstlendi,
Acılarımızı o yüklendi.
Bizse Tanrı tarafından cezalandırıldığını,
Vurulup ezildiğini sandık.
5 Oysa, bizim isyanlarımız yüzünden onun bedeni deşildi,
Bizim suçlarımız yüzünden o eziyet çekti.
Esenliğimiz için gerekli olan ceza
Ona verildi.
Bizler onun yaralarıyla şifa bulduk.
6 Hepimiz koyun gibi yoldan sapmıştık,
Her birimiz kendi yoluna döndü.
Yine de RAB hepimizin cezasını ona yükledi.
7 O baskı görüp eziyet çektiyse de
Ağzını açmadı.
Kesime götürülen kuzu gibi,
Kırkıcıların önünde sessizce duran koyun gibi
Açmadı ağzını.
8Acımasızca yargılanıp ölüme götürüldü.
Halkımın isyanı ve hak ettiği ceza yüzünden
Yaşayanlar diyarından atıldı.
Onun kuşağından bunu düşünen oldu mu?
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

40:1-66:24 1-35. bölümlerdeAsur’un Yahuda ile Yeruşalim için tehdit oluşturduğu dönemdeki peygamberlikler bulunur; 36-39. bölümlerdeAsur’un uğradığı yıkımdan söz edilir ve Babil’in yükselişine karşı İsrailliler uyarılır ; 40-66. bölümlerde ise Yahudalılar’ın Babil’deki sürgün günlerinin sona ermek üzere olduğu bildirilir (bkz. Giriş).
52:13-53:12 Bkz. Yşa.42:1-4’e ait not. Bu kul ezgisi, 40-66. bölümlerde olduğu kadar 49-57. bölümlerde de merkezi önem taşı r (bkz. Yşa.39:8’e ait not). Ezgi her biri üç ayetten oluşan beş kıta içermektedir. Bu kısım Yeni Antlaşma’da öbür Eski Antlaşma ayetlerine kıyasla daha çok alıntılanır.
53:4 Mat.8:17’de kısmen alıntılanır. hastalıklarımı Hastalıklar, kimi zaman günahlı bir yaşamdan kaynaklanmakla birlikte aslında ilk günahın yarattığı sonuçlardır (bkz. Yşa.1:5-6 ve ilgili not). Tanrı tarafından cezalandırıldığını Bkz. Yar.12:17; 2Kr.15:5. Halk (özellikle İsrail halkı) Kul’un kendi günahları yüzünden acı çektiğini düşünecektir (krş. Yas.21:22-23). ezildiğini ‘Aşağılandığını’ veya ‘zulmedildiğini’ anlamlarına da gelebilir.
53:5 Bu ayet Mesih’in kendini insanların günahlarına karşılık, yani kefaret sağlayan kurban olarak sunmasıyla ilgili en açık anlatımlardan biridir. deşildi Bkz. Zek.Yşa.12:10; Yu.19:34. eziyet çekti Bkz. Mez.34:18; krş. Yşa.57:17. Dünyanın günahları O’nun üzerine tüm ağırlığıyla yüklendiğinden ötürü çektiği ruhsal acıdan söz edilmektedir. ş ifa bulduk “Bağışlandık” ifadesine denktir (bkz. Yşa.6:10; krş. Yer.30:17; ayrıca bkz. 1Pe.2:24’e ait not).
53:6 yoldan sapmıştık Krş. Mez.119:176 ve ilgili not; Yer.50:6; Hez.34:4-6,Hez.34:16; 1Pe.2:25 ve ilgili not. hepimizin cezasını ona yükledi Başkâhinin, Tanrı halkının günahlarını simgesel olarak tekeye aktarması gibi (bkz. Lev.16:20-22 ve ilgili not ; 1Pe.2:24 ve ilgili not).
53:7-8 Etiyopyalı hadımın Filipus’un yanında okuduğu ayetlerdir (bkz. Elç.8:34 ve ilgili not).
53:7 baskı görüp İsrail halkı gibi (bkz. Yşa.49:26 ve ilgili not). Kesime götürülen kuzu Bkz. Mez.44:22; Yu.1:29,Yu.1:36 ve ilgili not; Va.5:6 ve ilgili not. Açmadı ağzını İsa Mesih bâşkahinlerin, Pilatus’un (Mat.27:12-14; Mar.14:60-61; Mar.15:4-5; Yu.19:8-9) ve Hirodes’in (Luk.23:8-9) önünde sessiz kalacaktır.
53:8 Acımasızca yargılanıp İsa Mesih adaletsiz bir yargılamadan geçecektir (bkz. örn. Mar.14:53-15:15’e ait not).

Videolar

Yeşaya Girişi

Yeşaya İbranice'de "Rab kurtarır" anlamına gelir. Kitabın adı olan bu ifade bir bakıma kitabın özetidir. Peygamber Yeşaya İ.Ö. 8. yüzyılın ikinci yarısında Yeruşalim'de yaşadı. Kitap üç ana bölüme ayrılabilir:

1. 1-39 arasındaki bölümler güneydeki Yahuda krallığının güçlü komşusu Asur tarafından tehdit edildiği dönemi anlatıyor. Yeşaya, Yahuda'ya yönelen gerçek tehdidin Asur'un yenilmez gücü değil, halkın günahı, Tanrı'ya başkaldırmaları ve Yahuda halkının Tanrı'ya güvensizlikleri olduğunu gördü. Peygamber çarpıcı söz ve davranışlarla Yahuda halkını doğruluğa ve adalete çağırmaktadır. Onları uyarır, Tanrı'ya kulak vermekte gecikirlerse, felaketlerin yakalarını bırakmayacağını söyler. Yeşaya, dünya çapında barışın sağlanacağı dönemi ve Davut'un soyundan gelecek olan örnek kralın gelişini de önceden bildirdi.
2. 40-55 arasındaki bölümler değişen tarihsel durumu yansıtır. Asurlular'dan sonra bölgede egemen güç haline gelen Babilliler İ.Ö. 586'da Yeruşalim'i ele geçirir ve halkını Babil'e sürgün eder. Peygamber, Tanrı'nın kendi halkını özgür kılıp Yeruşalim'e geri götüreceğini ve yeni bir yaşama kavuşturacağını müjdeler. Bu bölümlerde öne çıkan konu, Tanrı'nın tarihi yönlendiren Egemen Rab olduğu, halkının aracılığıyla öteki ulusları da bereketleyen tasarıları olduğudur.
3. 56-66 arasındaki bölümler sürgünden Yeruşalim'e dönenlere ve Tanrı'nın halkına verdiği sözleri yerine getireceğine dair güvence bekleyenlere sesleniyor. Ayrıca doğruluk, adalet, Şabat Günü'ne uyulması ve dua konusunda kaygılar dile getiriliyor. Özet olarak kitap Tanrı'nın mutlak büyüklüğünü, üstünlüğünü vurguluyor. Bütün öbür ilahlar Rab'bin önünde sadece cansız putlar.

Ana Hatlar:

1:1-12:6 Uyarılar, vaatler
13:1-23:18 Ulusların cezalandırılması
24:1-27:13 Tanrı'nın dünyayı yargılaması
28:1-35:10 Yeni uyarılar ve vaatler
36:1-39:8 Yahuda Kralı Hizkiya ve Asurlular
40:1-55:13 Vaat ve umut bildirileri
56:1-66:24 Son uyarılar ve vaatler
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş