Mısır'dan Çıkış 19:4-6

19:3-24:18 Bkz. Bilgi Kutusu:Antlaşma, s.25. Tanrı’nın Sina Dağı’nda halkıyla yaptığı antlaşma. Bu antlaşma, Ortadoğu’nun İÖ ikinci bin yıldan kalma hükümdar ile tebaası arasındaki antlaşmalara benzer. Antlaşmaya göre Tanrı, kendisine ve antlaşmanın yükümlülüklerine sadık kalmaları halinde İsrailliler’in Hükümdarı ve Koruyucusu olmaya ant içer. Bu antlaşma sonradan birkaç kez yenilenir (bkz. örn. 35. bölüm; Yasa’nın Tekrarı; Yşu.24. bölüm; ayrıca bkz. Yer.31:32’ye ait not).

19:4-6 Mısır’dan Çıkış Kitabı’nda RAB ile İsrailliler arasındaki ilişkiyi açıkça belirten en önemli teolojik ifadedir. Bu ayetlerde geçen “öz halkım”, “kâhinler krallığı” ve “kutsal ulus” terimlerinin tümü birbiriyle ilişkilidir. İsrailliler’in Tanrı’nın öz topluluğu olarak kutsal olmaları gerekir; ancak bu şekilde Tanrı’yla aralarındaki ilişkinin getirdiği bereketleri yaşamaları ve başkalarına bereket kaynağı olma görevini yerine getirmeleri mümkündür.

19:4 Tanrı, İsrailliler’i Mısır’dayken esirgeyerek ve sonrasında onları Mısır’dan çıkararak, halkıyla arasında olmasını tasarladığı ilişkinin yolunu açtı. Bu ilişkinin antlaşmayla ilgili yönü Çık.19. bölümde açıklanır.

19:5 dinler... uyarsanız... olursunuz Sina Dağı’nda yapılan antlaşma, RAB’bin İbrahim’le yaptığı antlaşmayı, özellikle İbrahim’e vaat edilen bereket konusunu aydınlatarak ulusal hale getirir (bkz. Çık.20:20’ye ait not). Tanrısal bereketlere ortak olmak, imandan gelen itaat koşuluna bağlıdır. antlaşmama Bkz. Yar.9:9’a ait not. bütün uluslar içinde öz halkım Krş. 1Pe.2:9; bkz. Yas.7:6; Yas.14:2; Yas.26:18; Mez.135:4; Mal.3:17. yeryüzününtümü benimdir Bkz. Yar.14:19,Yar.14:22; Mez.24:1-2. Tanrı’nın İsrailliler’le yaptığı antlaşma evrensel çapta bir önem taşımaktadır; çünkü Tanrı, halkı aracılığıyla uluslara bereket sağlamayı tasarlamıştır (bkz. Bilgi Kutusu: Antlaşma, s.25).

19:6 kâhinler Tanrı ile insanlar arasında aracılık yapan ve Tanrı’ya kurban sunmak gibi dinsel işlerle uğraşan görevliler (bkz. Bilgi Kutusu: Kâhinler, s.128; ayrıca bkz. Çık.19:22’ye ait not). Kâ-hinin büyücülük, falcılık, sihirbazlık, gaipten haber vermek gibi işlerle uğraşması söz konusu değildi. Bu uygulamaların yasaklandığı Yas.18:9-14 ayetlerinde de görülür. kâhinler krallığı İsrail halkının Tanrı’yı kralları olarak kabul etmeleri ve tamamen O’nun hizmetine adanmaları gerekiyordu (bkz. Yşa.61:6; krş. 1Pe.2:5; Va.1:6; Va.5:10; Va.20:6). Kâhinler olarak İsrailliler’in görevi, Tanrı’nın lütfunu ve bereketlerini öbür uluslara taşımaktı; kutsallıkları ve itaatkârlıklarıyla öbür uluslara Tanrı’nın kutsamasının nasıl olduğunu göstermeliydiler (krş. Yas.4:6-8; bkz. Yar.12:2-3; Yşa.42:1-4; Yşa.49:6’ya ait not). kutsal ulus Bkz. 1Pe.2:9. Tanrı’nın halkının, hem kişisel hem de topluluk olarak günaha sırt çevirmesi ve Tanrı’nın hizmetine adanması gerekir; böylece Tanrı’nın “öz halkı” olarak yaşayabileceklerdir (bkz. Çık.3:5’e ait not, bkz. Yas.7:6; Yas.14:2,Yas.14:21; Yas.26:19; Yşa.62:12).