Notlar
2:5 EskiAntlaşma tapınağı örnek alınarak betimleme yapılmıştır (krş.
Yu.2:19;
1Ko.3:16;
Ef.2:19-22 ve ilgili notlar). İmanlıların yaş am kaynağı, diri taş, yaşam veren ruh (
1Ko.15:45) olan Mesih’tir. Tapınak imanlılar topluluğudur, Kutsal Ruh tarafından oluşturulmuştur ve Ruh’un yaşadığı yerdir. Tapınağı oluşturan taşlar, Kutsal Ruh aracılığıyla yeniden doğan kişilerdir (krş.
Yu.3:3,
Yu.3:5;
Tit.3:4-5).
Tanrı’nın beğenisini kazanan Bu sadece İsa Mesih aracılığıyla mümkündür (krş.
Yu.15:5).
ruhsal kurbanlar Nihai kurban İsa Mesih kendini ebedi kurban olarak sunduğu için artık hayvan kurban edilmez. YeniAntlaşma döneminin kurbanları, Tanrı’ya itaat etmek (
Rom.12:1), bağışta bulunmak (
Flp.4:18), şükretmek ve iyilik yapmaktır (
İbr.11:15-16). Bunlar bir nevi sevap kazanmak (yani iyilikler yaparak Tanrı’dan karşılığını görmek) adına yapılan eylemler değildir, imanlının Tanrı’ya yaraşır bir şekilde ve Mesih’i örnek alarak hizmetle dolu bir yaşam sürmesi söz konusudur.
kutsal bir kâhinler topluluğu İmanlılar yeni antlaşma döneminin kâhinleri olarak, (1) Tanrı’nın kutsallığını yansıtmakla (bkz.
1Pe.1:15;
İbr.7:26;
İbr.10:10,
İbr.10:14 ve ilgili not), (2) ruhsal kurbanlar sunmakla (bu ayette ;
İbr.2:7-8), (3) başkaları için Tanrı’nın önünde aracılık etmekle (dua etmek,
Ef.6:18-19 ;
1Ti.2:1-4) ve (4) yine başkalarının önünde Tanrı’yı temsil etmekle görevlidirler (öğretmek,
Kol.3:16).
2:6 değerli bir köşe taşı Bkz.
Mez.118:22 ve ilgili not;
Mat.21:42;
Elç.4:11 ve ilgili not. Binanın (imanlılar topluluğunun) tasarımını ve şeklini belirleyen köşe taşı (Mesih), yapının en önemli taşıdır.
2:8 sürçmek üzere belirlenmişlerdir Bkz. Makale: Seçilmişlik, s.1741. Bazı yorumcular bu ifadenin, kimilerinin düşüp yok olmak üzere belirlendiğini gösterdiğine inanır. Bazılarıysa, Tanrı’nın ezeli öngörüsüyle onların iman etmeyeceklerini bildiğine dayanarak (krş.
1Pe.1:2 ve ilgili not), inanmayanların yok olmaya mahkûm olduğunu ileri sürer. Bazılarına göre ise Petrus, imansızlığın ebedi yok oluşa yol açtığını ifade etmektedir.
2:9 Petrus,
Çık.19:4-6 ve
Yşa.43:20-21’den alıntı yaparak imanlılar topluluğunun ayrıcalıklı konumunun ve görevlerinin İsrail halkının konumuna ve görevlerine benzediğini anlatır (bkz.
Yas.28:9;
Yşa.61:6). İsrail halkının Eski Antlaşma’da Tanrı’nın seçkin halkı olarak nitelendirilmesi gibi, İsa Mesih’e iman edenler de Yeni Antlaşma’da seçkin olarak nitelendirilir. Artık onlar ‘Tanrı’nın kâhinleri’dir (bkz.
1Pe.1:5’e ait not).
2:10 Hoşea Kitabı’nda Tanrı’nın, halkı İsrail’i cezalandırmak üzere geçici olarak kendinden uzaklaştırdığını bildirdiğinde bu tanımı kullandığı görülür (bkz.
Hoş.1:6,
Hoş.1:9;
Hoş.2:1,
Hoş.2:22 ve ilgili notlar) ; Pavlus’un Romalılar’a yazdığı mektupta ise Hoşea’daki bu tanıma uyan kişiler Yahudi olmayanlardır (bkz.
Rom.9:25-26 ve ilgili not). Petrus’un tanımı ise her iki grubu da (Yahudi ile Yahudi olmayanlardan oluşan imanlılar topluluğunu) kapsar.
2:11 yabancı ve konuksunuz Bkz.
1Pe.1:1’e ait not. İmanlılar cennete ait oldukları için dünyasal arzuların esiri olmaktan sakınmalıdır.
2:12 iyi işlerinizi görerek “Görmek” diye çevrilen sözcük Grekçe’de ‘dikkatle gözlemek’anlamına gelir. İmanlıların tutumları ve yaptıkları her şey her an imanlı olmayanların gözü önündedir (krş.
Mat.5:16).
Tanrı’yı, kendilerine yaklaştığı gün Ya yargı günü ya da kişinin Mesih’e iman ettiği veya müjdeyi duyduğu gün olabilir. İmanlının örnek yaşamı, iman etmemiş birini etkileyip onu tövbeye ve iman etmeye yöneltebilir.
2:13-3:6 Petrus burada imanlıları tüm yasal yetkililere tâbi olmaya çağırır (ancak krş.
Elç.4:19;
Elç.5:29).Adil yönetimlerin yetkisinin kabul edilmesi, çoğunluğun yararı ve Tanrı’nın yeryüzündeki isteğinin gerçekleşmesi için gereklidir.
2:13-14 İnsanlar arasında yetkili kılınmış her kuruma Kurumların yetkisinin sürmesi Tanrı’ya bağlıdır (bkz.
Rom.13:1-2 ve ilgili notlar). Dünyasal yönetimlere itaat etmeyen kişi, yönetimleri düzenleyen Tanrı’ya itaat etmemiş olur (krş.
Rom.13:2). Ancak yönetimlere itaat hiçbir zaman Tanrı Yasası’na aykırı ve karşı olmamalıdır (krş.
Elç.4:19;
Elç.5:29).
krala Petrus bu mektubu yazdığında Roma’nın yönetiminde zalim imparator Neron vardı (İS 54-68; bkz. Giriş).