Elçilerin İşleri 21:24-30

« Elçilerin İşleri 20 | Elçilerin İşleri 21 | Elçilerin İşleri 22 »
24Bunları yanına al, kendileriyle birlikte arınma törenine katıl. Başlarını tıraş edebilmeleri için kurban masraflarını sen öde. Böylelikle herkes, seninle ilgili duyduklarının asılsız olduğunu, senin de Kutsal Yasa'ya uygun olarak yaşadığını anlasın. 25 Öteki uluslardan olan imanlılara gelince, biz onlara, putlara sunulan kurbanların etinden, kandan, boğularak öldürülen hayvanlardan ve fuhuştan sakınmalarını öngören kararımızı yazmıştık.”
26Bunun üzerine Pavlus o dört kişiyi yanına aldı, ertesi gün onlarla birlikte arınma törenine katıldı. Sonra tapınağa girerek arınma günlerinin ne zaman tamamlanacağını, her birinin adına ne zaman kurban sunulacağını bildirdi.
Pavlus Tutuklanıyor
27Yedi günlük süre bitmek üzereydi. Asya İli'nden bazı Yahudiler Pavlus'u tapınakta görünce bütün kalabalığı kışkırtarak onu yakaladılar. 28“Ey İsrailliler, yardım edin!” diye bağırdılar. “Her yerde herkese, halkımıza, Kutsal Yasa'ya ve bu kutsal yere karşı öğretiler yayan adam budur. Üstelik tapınağa bazı Grekler'i sokarak bu kutsal yeri kirletti.” 29 Bu Yahudiler, daha önce kentte Pavlus'un yanında gördükleri Efesli Trofimos'un, Pavlus tarafından tapınağa sokulduğunu sanıyorlardı.
30Bütün kent ayağa kalkmıştı. Her taraftan koşuşup gelen halk Pavlus'u tutup tapınaktan dışarı sürükledi. Arkasından tapınağın kapıları hemen kapatıldı.
« Elçilerin İşleri 20 | Elçilerin İşleri 21 | Elçilerin İşleri 22 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

21:24 masraflarını sen öde Pavlus’un sorumluluğu, (1) kurban olarak sunulacak sekiz güvercin ve dört kuzunun (Say.6:9-12) masrafının tamamını veya bir kısmını karşılamak ve (2) kâhinlerin kurbanları sunmaya hazırlanabilmesi için tapınaktaki kâhine arınma töreninin ne zaman yapılacağını bildirmekti (Say.21:26). Kutsal Yasa’ya uygun olarak yaşadığını Pavlus da daha önce adakta bulunmuştu (bkz. Elç.18:18 ve ilgili not). Yahudiler’le birlikteyken Yahudi gibi davranmış (bkz. 1Ko.9:20-21 ve ilgili notlar) ve annesi Yahudi olan Timoteos’u sünnet ettirmişti (bkz. Elç.16:3 ve ilgili not). Yahudiliğini reddetmeyen Pavlus, müjdenin özüyle çelişmediği sürece Yahudi geleneklerini sürdürmeye devam etti (ayrıca krş. Yahudi olmayan Titus’u sünnet ettirmedi, Gal.2:3). Bazı Yahudi imanlılar da, tıpkı Pavlus gibi, Müjde’nin ilkelerine aykırı olmadığı sürece, sunular sunmak gibi Kutsal Yasa’daki bazı törenleri yerine getirir; ancak ister Yahudi ister öteki uluslardan olsun, bunlar Hıristiyanlar için bir zorunluluk değildir.
21:25 Bkz. Elç.15:23-29 ve ilgili notlar.
21:27 Yedi günlük süre Krş. Say.6:9. Kutsal Yasa’ya göre arınmanın gerçekleşeceği bu süre içinde sunağın yanında saçlar tıraş ettirilir, her bir adamın işlediği günahlar için yakmalık sunu ve günah sunusu sunulur, tüm bunların ardından da arınmanın tamamlandığı kâhinlere bildirilirdi. Asya İli’nden bazı Yahudiler Pavlus’a daha önce de sıkıntı çektirmişlerdi (Elç.20:19).
21:28 halkımıza, Kutsal Yasa’ya ve bu kutsal yere karşı öğretiler yayan Krş. İstefanos’a yöneltilen suçlamalar, Elç.6:13. tapınağa bazı Grekler’i sokarak Yahudi olmayanlardan biri tapınaktaki İsrailAvlusu’na girerse öldürülürdü. Pavlus’un bu yasak alana Yahudiler’den başka biriyle girdiğine dair kanıtları yoktu; üstelik bu doğru olsaydı bile Pavlus’a değil, Trofimos’a saldırmaları gerekirdi.
21:29 Trofimos Bkz. Elç.20:4 ve ilgili not.
21:30 kapıları hemen kapatıldı Tapınak görevlisi, kutsal olan bu yerde daha fazla sorun yaşanmasını önlemek amacıyla bu emri vermişti.

Videolar

Elçilerin İşleri Girişi

Genel Bakış: Eski çağlarda yazılmış olan birçok yapıtın yazarı gibi, bu kitabın yazarı da kendini doğrudan bize tanıtmıyor. Bununla birlikte, ikinci yüzyılda yaşamış ve bir kısmı İsa'nın elçilerini bizzat tanımış inanlı yazarların hepsi, bu kitabı Luka'nın yazdığında birleşiyorlar. Kitabın yakından incelenmesi halinde «sevgili hekim» Luka'nın (Kol.4:14) elinden çıktığına dair ipuçları görülebilir. Örneğin «biz» çoğul zamirinin kullanılmış olmasından yazarın, Pavlus'un yol arkadaşlarından biri olduğunu anlıyoruz (16:10-17; 20:5-21:18; 27:1-28:16). Yazarın titiz biri olduğu su götürmez bir gerçek. Elçilerin İşleri Yeruşalim, Sezariye, Antakya, Efes, Korint, Atina, Roma ve daha birçok yere ilişkin kesin ve doğru tasvirlerle doludur. Arkeolojik araştırma ve bulgular, gidilen, gezilen yerlerin çeşitliliğine ve büyük kültür farklarına rağmen Luka'nın, kullandığı terim ve kavramlarda ne denli tutarlı olduğunu ortaya koyuyor. Bununla birlikte Luka'nın kendisi, Elçilerin İşleri Kitabı'nın ilk inanlı topluluklarının bütün bir tarihçesi olmadığını ifade ediyor. Örneğin bölüm 8'de, topluluğun dağıtıldığını, inanlıların Müjde'yi yaya yaya dört bir yana gittiklerini yazar. Bunun sonucunda birçok yerde yerli topluluklar filizlenip gelişir. Ama Luka bu toplulukların tarihçesini yazmaya girişmez. Sonuç olarak, Elçilerin İşleri, kilisenin büyüyüp gelişmesinde önemli bir yer tutan, ders alabileceğimiz temel olaylar dizisini sunuyor bize.

İsa'nın göğe yükseldiği İ.S. 30 yılları ile Elçi Pavlus'un Roma'da tutuklandığı İ.S. 63 yılları arasındaki dönemi konu eden kitap, büyük olasılıkla bu tarihten az sonra yazıldı.

İncil'deki Yeri: Elçilerin İşleri, Luka'nın bir devamıdır. Her iki kitabın da Teofilos adında bir adama hitaben yazıldığı özellikle belirtiliyor. Luka, İsa'nın başlangıçtan göğe alındığı güne dek yapıp öğrettiklerini kaydeder (1:1-3). İncil'in ilk dört kısmından sonra yer alan ve Müjde'nin Yeruşalim'den Anadolu'ya, oradan da antik çağın merkezi Roma'ya yayılışını anlatan Elçilerin İşleri Kitabı, bu özelliğiyle bir köprü görevi görmekte ve İncil'deki mektuplara zemin hazırlamaktadır. Örneğin kitap, Pavlus'un, adını sanını anarak sonradan mektuplar yazdığı birçok kente yaptığı ziyaretleri anlatıyor. Elçilerin İşleri Kitabı'nın bir diğer önemli özelliği, inanlılar topluluğunun ders alabileceği ilkeleri de sergilemesidir.

Konusu: Elçilerin İşleri Kitabı, ilk Mesih inanlılarının Müjde'yi, «Yeruşalim'de, bütün Yahudiye ve Samiriye'de ve dünyanın dört bucağında» (1:8) nasıl yaymaya başladıklarını anlatır. Bütün bu olaylar Kutsal Ruh'un inanlılar topluluğuna verilmesiyle başlar (bölüm 2). Sonraki bölümler, Tanrı'nın kilisesini adım adım nasıl yönlendirdiğini gözler önüne serer. İsa'nın elçileri dolaşıp Müjde'yi yayarken Tanrı da yaptığı mucizelerle onların bildirisini doğruladı (3:1-10; 14:3). Kilise, Yahudi din önderlerinin başını çektiği karşı koymalara rağmen hızla büyüdü. Gerçekte Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğunun bütün ulusları kucaklayan bir kimliğe nasıl kavuştuğu, Elçilerin İşleri Kitabı'nda ön plana çıkan önemli konulardan biridir (10:1-11:18 ve 15. bölümün tamamı).

Ana Hatlar:

1:1-11 İsa'nın son buyrukları ve göğe alınması
1:12-8:3 Yeruşalim'deki inanlılar topluluğu
8:4-9:43 Tanrı sözünün Yahudiye ve Samiriye'de yayılması, Pavlus'un iman etmesi
10:1-11:30 Yahudi olmayan ilk inanlılar
12:1-25 Baskılara karşı zafer
13:1-28:31 Pavlus'un elçilik görevi:
13:1-14:28 İlk yolculuk
15:1-35 Yeruşalim'deki toplantı
15:36-18:22 İkinci yolculuk
18:23-21:16 Üçüncü yolculuk
21:17-28:31 Pavlus'un tutukluluk dönemi

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş