Elçilerin İşleri 27:1-7

« Elçilerin İşleri 26 | Elçilerin İşleri 27 | Elçilerin İşleri 28 »
27
Pavlus'un Roma'ya Deniz Yolculuğu
1İtalya'ya doğru yelken açmamıza karar verilince, Pavlus'la öteki bazı tutukluları Avgustus[a] taburundan Yulius adlı bir yüzbaşıya teslim ettiler. 2Asya İli'nin kıyılarındaki limanlara uğrayacak olan bir Edremit gemisine binerek denize açıldık. Selanik'ten Makedonyalı Aristarhus da yanımızdaydı.
3Ertesi gün Sayda'ya uğradık. Pavlus'a dostça davranan Yulius, ihtiyaçlarını karşılamaları için dostlarının yanına gitmesine izin verdi. 4Oradan yine denize açıldık. Rüzgar ters yönden estiği için Kıbrıs'ın rüzgar altından geçtik. 5Kilikya ve Pamfilya açıklarından geçerek Likya'nın Mira Kenti'ne geldik. 6Orada, İtalya'ya gidecek bir İskenderiye gemisi bulan yüzbaşı, bizi o gemiye bindirdi.
7Günlerce ağır ağır yol alarak Knidos Kenti'nin açıklarına güçlükle gelebildik. Rüzgar bize engel olduğundan Salmone burnundan dolanarak Girit'in rüzgar altından geçtik.
« Elçilerin İşleri 26 | Elçilerin İşleri 27 | Elçilerin İşleri 28 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

27:1 Bkz. Harita: Pavlus’un Roma Yolculuğu, s. 1641 ; Harita: Kitabın sonunda, no.13. yelken açmamıza “Biz” şeklindeki anlatım tekrar başlar (önceki anlatım Elç.21:18’de; bkz. Elç.16:10). Pavlus’un Sezariye’de iki yıl süren tutukluluğu boyunca Luka’nın zaman zaman Pavlus’u ziyaret ettiği anlaşılmaktadır; şimdi de onunla yolculuğa katılmaktadır (bkz. Giriş). Avgustus taburundan Bkz. Elç.10:1 ve Elç.25:21,Elç.25:25’e ait notlar. Yulius adlı bir yüzbaşıya İmparatorluk habercisi olan bu askerin özel görevleri arasında yargılanacak tutukluları teslim etmek de vardı.
27:2 kıyılarındaki limanlara Yulius bu duraklardan birinde, Roma’ya giden bir gemiye geçmeyi tasarlıyordu. Edremit Asya İli’nin batı kıyısında, Assos’un doğusunda yer alan liman. Aristarhus Bkz. Elç.19:29 ve ilgili not. Flm. 23-24’ te yazılanlardan, daha sonra Pavlus’la birlikte Roma’da olduğu anlaşılıyor.
27:4 Rüzgar ters yönden estiği için Rüzgâr, bölge denizine yaz aylarında batıdan eser. Kıbrıs’ın rüzgâr altından Adanın doğu tarafında önce kuzeye, sonra kuzey kıyıları boyunca batıya yelken açmak suretiyle adayı rüzgâra karşı bir siper olarak kullandılar.
27:5 Kilikya ve Pamfilya BugünküAnadolu’nun güney kıyısında bulunan komşu Roma illeri. Likya’nın Mira Kenti Mira Kenti, denizciliğin gelişmesiyle önem kazanmıştı. Kıyı boyunca limandan limana seyretmek yerine, giderek daha fazla sayıda gemi sahibi, Mısır’daki İskenderiye’den Anadolu’nun güney kıyısındaki Mira gibi limanlara doğrudan geçmeye cesaret eder olmuştu. Bu rota Mısır’dan doğrudan Roma’ya yapılan bir yolculuk için ters olsa da, batıdan esen rüzgârlar, doğrudan batıya yapılacak yolculuklara olanak bırakmıyordu. Mira Kenti, denizciliğin yanı sıra önemli bir tahıl ambarıydı.
27:6 İskenderiye gemisi Mısır’dan Roma’ya giden buğday yüklü bir gemi (Elç.27:38). Bu gemiyle kıyıdan Makedonya’ya devam etmiş, sonra karadan Egnatia Yolu üzerinden Yunanistan’ı geçmiş ve Brindisi limanından İtalya’ya giriş yaparak Roma’ya gelmiş olabilirler.
27:7 Knidos Kenti’nin Anadolu’nun güneybatısında, Datça yarımadasının ucundaki antik kent. Salmone Girit’in kuzeydoğu ucundaki burun. Girit’in rüzgâr altından Gemi, kuzeyden kuvvetli esen rüzgâr nedeniyle, açık denizi geçerek Yunanistan’a gitmek yerine kuzeydeki GiritAdası’nı siper alarak batıya yönelmeye çalıştı.

Videolar

Elçilerin İşleri Girişi

Genel Bakış: Eski çağlarda yazılmış olan birçok yapıtın yazarı gibi, bu kitabın yazarı da kendini doğrudan bize tanıtmıyor. Bununla birlikte, ikinci yüzyılda yaşamış ve bir kısmı İsa'nın elçilerini bizzat tanımış inanlı yazarların hepsi, bu kitabı Luka'nın yazdığında birleşiyorlar. Kitabın yakından incelenmesi halinde «sevgili hekim» Luka'nın (Kol.4:14) elinden çıktığına dair ipuçları görülebilir. Örneğin «biz» çoğul zamirinin kullanılmış olmasından yazarın, Pavlus'un yol arkadaşlarından biri olduğunu anlıyoruz (16:10-17; 20:5-21:18; 27:1-28:16). Yazarın titiz biri olduğu su götürmez bir gerçek. Elçilerin İşleri Yeruşalim, Sezariye, Antakya, Efes, Korint, Atina, Roma ve daha birçok yere ilişkin kesin ve doğru tasvirlerle doludur. Arkeolojik araştırma ve bulgular, gidilen, gezilen yerlerin çeşitliliğine ve büyük kültür farklarına rağmen Luka'nın, kullandığı terim ve kavramlarda ne denli tutarlı olduğunu ortaya koyuyor. Bununla birlikte Luka'nın kendisi, Elçilerin İşleri Kitabı'nın ilk inanlı topluluklarının bütün bir tarihçesi olmadığını ifade ediyor. Örneğin bölüm 8'de, topluluğun dağıtıldığını, inanlıların Müjde'yi yaya yaya dört bir yana gittiklerini yazar. Bunun sonucunda birçok yerde yerli topluluklar filizlenip gelişir. Ama Luka bu toplulukların tarihçesini yazmaya girişmez. Sonuç olarak, Elçilerin İşleri, kilisenin büyüyüp gelişmesinde önemli bir yer tutan, ders alabileceğimiz temel olaylar dizisini sunuyor bize.

İsa'nın göğe yükseldiği İ.S. 30 yılları ile Elçi Pavlus'un Roma'da tutuklandığı İ.S. 63 yılları arasındaki dönemi konu eden kitap, büyük olasılıkla bu tarihten az sonra yazıldı.

İncil'deki Yeri: Elçilerin İşleri, Luka'nın bir devamıdır. Her iki kitabın da Teofilos adında bir adama hitaben yazıldığı özellikle belirtiliyor. Luka, İsa'nın başlangıçtan göğe alındığı güne dek yapıp öğrettiklerini kaydeder (1:1-3). İncil'in ilk dört kısmından sonra yer alan ve Müjde'nin Yeruşalim'den Anadolu'ya, oradan da antik çağın merkezi Roma'ya yayılışını anlatan Elçilerin İşleri Kitabı, bu özelliğiyle bir köprü görevi görmekte ve İncil'deki mektuplara zemin hazırlamaktadır. Örneğin kitap, Pavlus'un, adını sanını anarak sonradan mektuplar yazdığı birçok kente yaptığı ziyaretleri anlatıyor. Elçilerin İşleri Kitabı'nın bir diğer önemli özelliği, inanlılar topluluğunun ders alabileceği ilkeleri de sergilemesidir.

Konusu: Elçilerin İşleri Kitabı, ilk Mesih inanlılarının Müjde'yi, «Yeruşalim'de, bütün Yahudiye ve Samiriye'de ve dünyanın dört bucağında» (1:8) nasıl yaymaya başladıklarını anlatır. Bütün bu olaylar Kutsal Ruh'un inanlılar topluluğuna verilmesiyle başlar (bölüm 2). Sonraki bölümler, Tanrı'nın kilisesini adım adım nasıl yönlendirdiğini gözler önüne serer. İsa'nın elçileri dolaşıp Müjde'yi yayarken Tanrı da yaptığı mucizelerle onların bildirisini doğruladı (3:1-10; 14:3). Kilise, Yahudi din önderlerinin başını çektiği karşı koymalara rağmen hızla büyüdü. Gerçekte Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğunun bütün ulusları kucaklayan bir kimliğe nasıl kavuştuğu, Elçilerin İşleri Kitabı'nda ön plana çıkan önemli konulardan biridir (10:1-11:18 ve 15. bölümün tamamı).

Ana Hatlar:

1:1-11 İsa'nın son buyrukları ve göğe alınması
1:12-8:3 Yeruşalim'deki inanlılar topluluğu
8:4-9:43 Tanrı sözünün Yahudiye ve Samiriye'de yayılması, Pavlus'un iman etmesi
10:1-11:30 Yahudi olmayan ilk inanlılar
12:1-25 Baskılara karşı zafer
13:1-28:31 Pavlus'un elçilik görevi:
13:1-14:28 İlk yolculuk
15:1-35 Yeruşalim'deki toplantı
15:36-18:22 İkinci yolculuk
18:23-21:16 Üçüncü yolculuk
21:17-28:31 Pavlus'un tutukluluk dönemi

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş