Elçilerin İşleri 15:12-22

« Elçilerin İşleri 14 | Elçilerin İşleri 15 | Elçilerin İşleri 16 »
12Bunun üzerine bütün topluluk sustu ve Barnaba'yla Pavlus'u dinlemeye başladı. Barnaba'yla Pavlus, Tanrı'nın kendileri aracılığıyla öteki uluslar arasında yaptığı harikalarla belirtileri tek tek anlattılar. 13Onlar konuşmalarını bitirince Yakup söz aldı: “Kardeşler, beni dinleyin” dedi. 14“Simun, Tanrı'nın öteki uluslardan kendine ait olacak[a] bir halk çıkarmak amacıyla onlara ilk kez nasıl yaklaştığını anlatmıştır. 15-16 Peygamberlerin sözleri de bunu doğrulamaktadır. Yazılmış olduğu gibi:
‘Bundan sonra ben geri dönüp,
Davut'un yıkık konutunu yeniden kuracağım.
Onun yıkıntılarını yeniden kurup
Onu tekrar ayağa kaldıracağım.
17-18Öyle ki, geriye kalan insanlar,
Bana ait olan[b] bütün uluslar Rab'bi arasınlar.
Bunları ta başlangıçtan bildiren Rab,
İşte böyle diyor.’
19“Bu nedenle, kanımca öteki uluslardan Tanrı'ya dönenlere güçlük çıkarmamalıyız. 20 Ancak putlara sunulup murdar hale gelen etlerden, fuhuştan, boğularak öldürülen hayvanların etinden ve kandan sakınmaları gerektiğini onlara yazmalıyız. 21Çünkü çok eski zamanlardan beri Musa'nın sözleri her kentte duyurulmakta, her Şabat Günü havralarda okunmaktadır.”
Öteki Uluslardan Olan İmanlılara Mektup
22Bunun üzerine bütün inanlılar topluluğuyla elçiler ve ihtiyarlar, kendi aralarından seçtikleri adamları Pavlus ve Barnaba'yla birlikte Antakya'ya göndermeye karar verdiler. Kardeşlerin önde gelenlerinden Barsabba denilen Yahuda ile Silas'ı seçtiler.
« Elçilerin İşleri 14 | Elçilerin İşleri 15 | Elçilerin İşleri 16 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

15:12 topluluk sustu Bkz. Elç.15:4-22’ye ait not. Elçiler ve ihtiyarlar küçük bir grup halinde toplantı yaparken, topluluktakiler de kendi aralarında konuşuyordu. Barnaba ve Pavlus İlk müjdeleme yolculuğu sırasındaki anlatılarda sıralama genellikle “Pavlus ve Barnaba” şeklindeyken (Elç.13:42-43,Elç.13:46,Elç.13:50; Elç.14:1,Elç.14:3,Elç.14:20), buradaki anlatıda (ayrıca bkz. Elç.13:7-8; Elç.14:12,Elç.14:14) muhtemelen Yeruşalim’deki önemini yansıtmak amacıyla Barnaba’nın adı Pavlus’tan önce yer alır. harikalarla belirtileri Bkz. Elç.8:1 8-20; Elç.14:3.
15:13 Yakup İsa Mesih’in kardeşi (bkz. Elç.12:17’ye ait not; ayrıca bkz. Yakup: Giriş). Yakup, sözlerini Kutsal Yazılar’dan yaptığı alıntılarla desteklemektedir.
15:14 Simun Bkz. Elç.15:7. Yakup burada Petrus’un adının İbranice söylenişini kullanır; Grekçe hali “Simon”dur. kendine ait olacak Grekçe’den birebir çevirisi: “kendi adı için”. kendine ait olacak bir halk Büyük oranda Yahudi olmayanlardan oluşan imanlılardan söz ediliyor (bkz. Yu.10:16 ve ilgili not; krş. 1Pe.2:9-10). Amo.9:11-12’den yapılan alıntının anahtar ifadesidir.
15:15-16 Peygamberlerin sözleri Bkz. Amo.9:11-12. Bundan sonra ben geri dönüp Bazı yorumcular Amos’tan yapılan bu alıntının (Elç.15:14) son zamanlarda yaşanacak olayların sırasını açıkladığına inanır: (1) İsrail’in bir ulus olarak (Davut’un hanedanlığı altında) yeniden kurulması ve (2) öteki ulusların nihai kurtuluşu (Elç.15:17-18). Bazıları ise alıntının sadece Tanrı’nın Yahudi olmayanları kurtarmaya yönelik amacından söz ettiğini ileri sürer.
15:17-18 Bana ait olan Grekçe’den birebir çevirisi: “üzerlerinde adımın anıldığı”.Adını bir şeyin üzerinde anmak demek, o şeye sahip olma iddiasında bulunmak demektir. başlangıçtan Eski Antlaşma döneminden beri (bkz. Rom.11:8-9 ve ilgili not). Yar.12:1-3’te (bkz. ilgili not), Tanrı’nın öbür uluslara da kurtuluş yolu açacağıyla ilgili ima bulunur (bkz. Yşa.41:6 ve ilgili not).
15:19-20 Yahudi olmayan imanlıların sünnet olmaları Mesih’te kurtuluşa kavuşmalarının koşulu değildi, ancak Kutsal Yasa’nın dört koşuluna uymaları gerekliydi. Bu koşulları yerine getirmeleri hem kendileri için (kutsallık bakımından) hem de Yahudiler’le ilişkileri açısından yararlı olacaktı.
15:20 putlara sunulup murdar hale gelen etlerden Bkz. Elç.15:28-29; 1Ko.8:7-13; Va.2:14,Va.2:20. fuhuştan Tanrı’nın gözünde günah olan bu eylem, putperestlerin (özellikle bayramlarında) ibadetlerinin bir parçasıydı. boğularak öldürülen hayvanların etinden Çünkü Yahudilerce yenilmesi yasak olan kan boğularak öldürülen hayvanın bedeninde kalır (bkz. Yar.9:4). kandan Kutsal Yasa’da Yahudiler için açıkça yasaklanmıştır (bkz. Lev.17:10-12). Burada, putperest ibadetlerinin bir parçası olan kan yeme ve içmeden söz ediliyor da olabilir.
15:4-22 Elç.15:4-5’ te genel bir karşılama ve bilgilendirme toplantısı; Elç.15:6-11’ de, kilise toplanmış durumdayken, önderlerin kendi aralarında (belki bir kenara çekilerek) gerçekleştirdiği toplantı ; Elç.15:12-22’ de elçilerin, ihtiyarların ve tüm topluluğun toplantısı yer alır.
15:22 bütün inanlılar topluluğuyla elçiler ve ihtiyarlar Gönderilecek kişiler ve mektubun içeriği konularında tam bir görüş birliği sağlanır (Elç.15:23-29). Barsabba denilen Yahuda Yustus Barsabba ile aynı soyada (bkz. Elç.1:23 ve ilgili not) sahip olduğuna göre Yahuda ile Yustus muhtemelen kardeşti. Silas Yeruşalim topluluğunda bir önderdi, bir peygamberdi (Elç.15:32), Roma vatandaşı ydı (Elç.16:37-38) ve Pavlus’un ikinci müjdeleme yolculuğundaki refakatçisiydi (Elç.15:40).

Videolar

Elçilerin İşleri Girişi

Genel Bakış: Eski çağlarda yazılmış olan birçok yapıtın yazarı gibi, bu kitabın yazarı da kendini doğrudan bize tanıtmıyor. Bununla birlikte, ikinci yüzyılda yaşamış ve bir kısmı İsa'nın elçilerini bizzat tanımış inanlı yazarların hepsi, bu kitabı Luka'nın yazdığında birleşiyorlar. Kitabın yakından incelenmesi halinde «sevgili hekim» Luka'nın (Kol.4:14) elinden çıktığına dair ipuçları görülebilir. Örneğin «biz» çoğul zamirinin kullanılmış olmasından yazarın, Pavlus'un yol arkadaşlarından biri olduğunu anlıyoruz (16:10-17; 20:5-21:18; 27:1-28:16). Yazarın titiz biri olduğu su götürmez bir gerçek. Elçilerin İşleri Yeruşalim, Sezariye, Antakya, Efes, Korint, Atina, Roma ve daha birçok yere ilişkin kesin ve doğru tasvirlerle doludur. Arkeolojik araştırma ve bulgular, gidilen, gezilen yerlerin çeşitliliğine ve büyük kültür farklarına rağmen Luka'nın, kullandığı terim ve kavramlarda ne denli tutarlı olduğunu ortaya koyuyor. Bununla birlikte Luka'nın kendisi, Elçilerin İşleri Kitabı'nın ilk inanlı topluluklarının bütün bir tarihçesi olmadığını ifade ediyor. Örneğin bölüm 8'de, topluluğun dağıtıldığını, inanlıların Müjde'yi yaya yaya dört bir yana gittiklerini yazar. Bunun sonucunda birçok yerde yerli topluluklar filizlenip gelişir. Ama Luka bu toplulukların tarihçesini yazmaya girişmez. Sonuç olarak, Elçilerin İşleri, kilisenin büyüyüp gelişmesinde önemli bir yer tutan, ders alabileceğimiz temel olaylar dizisini sunuyor bize.

İsa'nın göğe yükseldiği İ.S. 30 yılları ile Elçi Pavlus'un Roma'da tutuklandığı İ.S. 63 yılları arasındaki dönemi konu eden kitap, büyük olasılıkla bu tarihten az sonra yazıldı.

İncil'deki Yeri: Elçilerin İşleri, Luka'nın bir devamıdır. Her iki kitabın da Teofilos adında bir adama hitaben yazıldığı özellikle belirtiliyor. Luka, İsa'nın başlangıçtan göğe alındığı güne dek yapıp öğrettiklerini kaydeder (1:1-3). İncil'in ilk dört kısmından sonra yer alan ve Müjde'nin Yeruşalim'den Anadolu'ya, oradan da antik çağın merkezi Roma'ya yayılışını anlatan Elçilerin İşleri Kitabı, bu özelliğiyle bir köprü görevi görmekte ve İncil'deki mektuplara zemin hazırlamaktadır. Örneğin kitap, Pavlus'un, adını sanını anarak sonradan mektuplar yazdığı birçok kente yaptığı ziyaretleri anlatıyor. Elçilerin İşleri Kitabı'nın bir diğer önemli özelliği, inanlılar topluluğunun ders alabileceği ilkeleri de sergilemesidir.

Konusu: Elçilerin İşleri Kitabı, ilk Mesih inanlılarının Müjde'yi, «Yeruşalim'de, bütün Yahudiye ve Samiriye'de ve dünyanın dört bucağında» (1:8) nasıl yaymaya başladıklarını anlatır. Bütün bu olaylar Kutsal Ruh'un inanlılar topluluğuna verilmesiyle başlar (bölüm 2). Sonraki bölümler, Tanrı'nın kilisesini adım adım nasıl yönlendirdiğini gözler önüne serer. İsa'nın elçileri dolaşıp Müjde'yi yayarken Tanrı da yaptığı mucizelerle onların bildirisini doğruladı (3:1-10; 14:3). Kilise, Yahudi din önderlerinin başını çektiği karşı koymalara rağmen hızla büyüdü. Gerçekte Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğunun bütün ulusları kucaklayan bir kimliğe nasıl kavuştuğu, Elçilerin İşleri Kitabı'nda ön plana çıkan önemli konulardan biridir (10:1-11:18 ve 15. bölümün tamamı).

Ana Hatlar:

1:1-11 İsa'nın son buyrukları ve göğe alınması
1:12-8:3 Yeruşalim'deki inanlılar topluluğu
8:4-9:43 Tanrı sözünün Yahudiye ve Samiriye'de yayılması, Pavlus'un iman etmesi
10:1-11:30 Yahudi olmayan ilk inanlılar
12:1-25 Baskılara karşı zafer
13:1-28:31 Pavlus'un elçilik görevi:
13:1-14:28 İlk yolculuk
15:1-35 Yeruşalim'deki toplantı
15:36-18:22 İkinci yolculuk
18:23-21:16 Üçüncü yolculuk
21:17-28:31 Pavlus'un tutukluluk dönemi

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş