Elçilerin İşleri 6:1-7

« Elçilerin İşleri 5 | Elçilerin İşleri 6 | Elçilerin İşleri 7 »
6
Yedi Yardımcı
1İsa'nın öğrencilerinin sayıca çoğaldığı o günlerde, Grekçe konuşan Yahudiler, günlük yardım dağıtımında kendi dullarına gereken ilginin gösterilmediğini ileri sürerek İbranice konuşan Yahudiler'den yakınmaya başladılar. 2Bunun üzerine Onikiler, bütün öğrencileri bir araya toplayıp şöyle dediler: “Tanrı'nın sözünü yayma işini bırakıp maddi işlerle uğraşmamız[a] doğru olmaz. 3Bu nedenle, kardeşler, aranızdan Ruh'la ve bilgelikle dolu, yedi saygın kişi seçin. Onları bu iş için görevlendirelim. 4Biz ise kendimizi duaya ve Tanrı sözünü yaymaya adayalım.”
5-6Bu öneri bütün topluluğu hoşnut etti. Böylece, iman ve Kutsal Ruh'la dolu biri olan İstefanos'un yanısıra Filipus, Prohoros, Nikanor, Timon, Parmenas ve Yahudiliğe dönen Antakyalı Nikolas'ı seçip elçilerin önüne çıkardılar. Elçiler de dua edip ellerini onların üzerine koydular.
7Böylece Tanrı'nın sözü yayılıyor, Yeruşalim'deki öğrencilerin sayısı arttıkça artıyor, kâhinlerden birçoğu da iman çağrısına uyuyordu.
« Elçilerin İşleri 5 | Elçilerin İşleri 6 | Elçilerin İşleri 7 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

6:1 İsa’nın öğrencilerinin sayıca çoğaldığı O dönemde imanlıların büyük çoğunluğunu Yahudi imanlılar oluşturuyor ve onlar da aralarında iki gruba ayrılıyordu: (1) İsrail toprakları dışında doğan, Grekçe konu ş an ve dünya görüşlerinde İbrani’den çok Grek olan Yahudi imanlılar ; (2) Aramice ve/veya İbranice konuş an, Yahudi kültür ve geleneklerine göre yaşayan Yahudi imanlılar. Günlük yardım dağıtımı İmanlılar topluluğu, bakacak kimsesi olmayan dullarla ilgilenme sorumluluğunu da üstlenmişti (bkz. 1Ti.5:3-16). Ancak bunu yaparken Tanrı’nın sözünü duyurmaya öncelik veriyorlardı (1Ti.6:4).
6:2 Maddi işlerle uğraşmamız ‘Sofralara hizmet etmemiz’ anlamına da gelir. ‘Hizmet etme’ anlamına gelen Grekçe sözcük (diakoneyn), “kilise görevlisi” (diakonos) sözcüğünün fiil şeklidir (krş. Flp.1:1; 1Ti.3:8-13).
6:3-6 Şikayet toplulukta Grekçe konuşanlardan geldiğinden dolayı bu göreve, Ruh’la (bkz. Elç.2:4’e ait not) ve bilgelikle dolu, Grekçe konuşabilen Yahudiler getirildi. Böylelikle bu kişiler onların sorunlarını anlayıp ihtiyaçlarını karşılayabilecek, haklarını adil bir şekilde savunabilecekti.
6:5-6 Bu ayette sıralanan görevliler zamanla Yediler olarak tanımlanır (Elç.21:8). Filipus Elçi olan Filipus değildir. Yahudiliğe dönen Antakyalı Yahudi kökenli olmayıp sonradan Yahudilik’i kabul eden ama artık Mesih imanlısı olan bu kişinin Antakyalı olduğunun vurgulanması önemlidir; çünküAntakya çok geçmeden Yahudi olmayanlara müjdeleme etkinliklerinin merkezi haline gelecektir (Tanrı’nın tüm dünyayı kutsamaya yönelik tasarısıyla ilgili bkz. Yar.12:1-3; Gal.3:8). dua edip ellerini onların üzerine koydular Bkz. İbr.6:1-2’ye ait not.
6:7 Bkz. Elç.9:31; Elç.12:24; Elç.16:5; Elç.19:20. kâhinlerden birçoğu Tanrı’nın Mesih’le ilgili vaatleri konusunda bilgili olan kâhinlerin de kurbanları geçersiz kılan kurtuluş müjdesini kabul ettiği görülmektedir (bkz. İbr.8:13 ve ilgili not; İbr.10:1-4; 11-14). iman çağrısına uyuyordu Yeni Antlaşma’nın özü olan kurtuluş müjdesinin, Eski Antlaşma’nın bir simgesi olan tapınakta hizmet eden görevlileri de etkilemesi doğaldır (Rom.1:5; Ef.2:8-10; Yak.2:14-26); çünkü iki antlaşmanın temeli de (iman ve imandan kaynaklanan itaat) aynıdır.

Videolar

Elçilerin İşleri Girişi

Genel Bakış: Eski çağlarda yazılmış olan birçok yapıtın yazarı gibi, bu kitabın yazarı da kendini doğrudan bize tanıtmıyor. Bununla birlikte, ikinci yüzyılda yaşamış ve bir kısmı İsa'nın elçilerini bizzat tanımış inanlı yazarların hepsi, bu kitabı Luka'nın yazdığında birleşiyorlar. Kitabın yakından incelenmesi halinde «sevgili hekim» Luka'nın (Kol.4:14) elinden çıktığına dair ipuçları görülebilir. Örneğin «biz» çoğul zamirinin kullanılmış olmasından yazarın, Pavlus'un yol arkadaşlarından biri olduğunu anlıyoruz (16:10-17; 20:5-21:18; 27:1-28:16). Yazarın titiz biri olduğu su götürmez bir gerçek. Elçilerin İşleri Yeruşalim, Sezariye, Antakya, Efes, Korint, Atina, Roma ve daha birçok yere ilişkin kesin ve doğru tasvirlerle doludur. Arkeolojik araştırma ve bulgular, gidilen, gezilen yerlerin çeşitliliğine ve büyük kültür farklarına rağmen Luka'nın, kullandığı terim ve kavramlarda ne denli tutarlı olduğunu ortaya koyuyor. Bununla birlikte Luka'nın kendisi, Elçilerin İşleri Kitabı'nın ilk inanlı topluluklarının bütün bir tarihçesi olmadığını ifade ediyor. Örneğin bölüm 8'de, topluluğun dağıtıldığını, inanlıların Müjde'yi yaya yaya dört bir yana gittiklerini yazar. Bunun sonucunda birçok yerde yerli topluluklar filizlenip gelişir. Ama Luka bu toplulukların tarihçesini yazmaya girişmez. Sonuç olarak, Elçilerin İşleri, kilisenin büyüyüp gelişmesinde önemli bir yer tutan, ders alabileceğimiz temel olaylar dizisini sunuyor bize.

İsa'nın göğe yükseldiği İ.S. 30 yılları ile Elçi Pavlus'un Roma'da tutuklandığı İ.S. 63 yılları arasındaki dönemi konu eden kitap, büyük olasılıkla bu tarihten az sonra yazıldı.

İncil'deki Yeri: Elçilerin İşleri, Luka'nın bir devamıdır. Her iki kitabın da Teofilos adında bir adama hitaben yazıldığı özellikle belirtiliyor. Luka, İsa'nın başlangıçtan göğe alındığı güne dek yapıp öğrettiklerini kaydeder (1:1-3). İncil'in ilk dört kısmından sonra yer alan ve Müjde'nin Yeruşalim'den Anadolu'ya, oradan da antik çağın merkezi Roma'ya yayılışını anlatan Elçilerin İşleri Kitabı, bu özelliğiyle bir köprü görevi görmekte ve İncil'deki mektuplara zemin hazırlamaktadır. Örneğin kitap, Pavlus'un, adını sanını anarak sonradan mektuplar yazdığı birçok kente yaptığı ziyaretleri anlatıyor. Elçilerin İşleri Kitabı'nın bir diğer önemli özelliği, inanlılar topluluğunun ders alabileceği ilkeleri de sergilemesidir.

Konusu: Elçilerin İşleri Kitabı, ilk Mesih inanlılarının Müjde'yi, «Yeruşalim'de, bütün Yahudiye ve Samiriye'de ve dünyanın dört bucağında» (1:8) nasıl yaymaya başladıklarını anlatır. Bütün bu olaylar Kutsal Ruh'un inanlılar topluluğuna verilmesiyle başlar (bölüm 2). Sonraki bölümler, Tanrı'nın kilisesini adım adım nasıl yönlendirdiğini gözler önüne serer. İsa'nın elçileri dolaşıp Müjde'yi yayarken Tanrı da yaptığı mucizelerle onların bildirisini doğruladı (3:1-10; 14:3). Kilise, Yahudi din önderlerinin başını çektiği karşı koymalara rağmen hızla büyüdü. Gerçekte Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğunun bütün ulusları kucaklayan bir kimliğe nasıl kavuştuğu, Elçilerin İşleri Kitabı'nda ön plana çıkan önemli konulardan biridir (10:1-11:18 ve 15. bölümün tamamı).

Ana Hatlar:

1:1-11 İsa'nın son buyrukları ve göğe alınması
1:12-8:3 Yeruşalim'deki inanlılar topluluğu
8:4-9:43 Tanrı sözünün Yahudiye ve Samiriye'de yayılması, Pavlus'un iman etmesi
10:1-11:30 Yahudi olmayan ilk inanlılar
12:1-25 Baskılara karşı zafer
13:1-28:31 Pavlus'un elçilik görevi:
13:1-14:28 İlk yolculuk
15:1-35 Yeruşalim'deki toplantı
15:36-18:22 İkinci yolculuk
18:23-21:16 Üçüncü yolculuk
21:17-28:31 Pavlus'un tutukluluk dönemi

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş