Galatyalılar 2:9-15

« Galatyalılar 1 | Galatyalılar 2 | Galatyalılar 3 »
9Topluluğun direkleri sayılan Yakup, Kefas ve Yuhanna bana bağışlanan lütfu sezince paydaşlığımızın işareti olarak bana ve Barnaba'ya sağ ellerini uzattılar. Öteki uluslara bizlerin, Yahudiler'e kendilerinin gitmesini uygun gördüler. 10Ancak yoksulları anımsamamızı istediler. Zaten ben de bunu yapmaya gayret ediyordum.
Pavlus Antakya'da Kefas'ı Azarlıyor
11Ne var ki, Kefas Antakya'ya geldiği zaman, suçlu olduğu için ona açıkça karşı geldim. 12Çünkü Yakup'un yanından bazı adamlar gelmeden önce Kefas öteki uluslardan olanlarla birlikte yemek yerdi. Ama o adamlar gelince sünnet yanlılarından korkarak sünnetsizlerden uzaklaştı, onlarla yemek yemez oldu.
13Öbür Yahudiler de onun gibi ikiyüzlülük ettiler. Sonunda Barnaba bile onların ikiyüzlülüğüne kapıldı. 14Müjde gerçeğine uygun davranmadıklarını görünce hepsinin önünde Kefas'a şöyle dedim: “Yahudi olduğun halde Yahudi gibi değil, öteki uluslardan biri gibi yaşıyorsun, nasıl olur da ulusları Yahudi gibi yaşamaya zorlarsın? 15Doğuştan Yahudi olan bizler öteki uluslardan olan ‘günahlılar’ değiliz.
« Galatyalılar 1 | Galatyalılar 2 | Galatyalılar 3 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

2:9 Yakup Bkz. Gal.1:19’a ait not. Yeruşalim’deki konseyde önemli bir rol oynadığı için adı ilk sırada anılmış olabilir (Elç.15:12-21). bana bağışlanan lütfu Pavlus’un Yahudi olmayan uluslara kurtuluş müjdesini bildirme görevi (bkz. Gal.2:7). sağ ellerini uzattılar Hem Yahudiler hem de öbür uluslar arasında sık rastlanan, arkadaşlık yemini anlamına gelen bir hareket.
2:10 Pavlus, yoksul Hıristiyanlar’a yardım etmek amacıyla Yeruşalim’e daha önce bir ziyarette bulunmuştu (bkz. Elç.11:29-30). Üçüncü müjdeleme yolculuğunun sonunda, aynı amaçla başka bir ziyaret gerçekleştirecekti (bkz. Elç.24:17 ve ilgili not; Rom.15:25-27; 1Ko.16:3-4; 2Ko.9. bölüm).
2:11 Antakya’ya Bugünkü Hatay. O çağda Roma yönetimindeki Suriye İli’nin başlıca kentlerinden olan Antakya, Roma İmparatorluğu’nun (Roma ve İskenderiye’den sonra) üçüncü önemli kentiydi. Pavlus, müjdeleme yolculuğuna buradan uğurlanmıştı (bkz. Elç.13:1-3; Elç.14:26). suçlu olduğu için Petrus sünnet yanlılarının öğretisine uymuş, böylelikle doğru olduğunu bildiği şeylere karşı bir tavır almıştı (bkz. Gal.2:4’e ait not).
2:12 sünnet yanlılarından Bkz. Gal.2:4’e ait not; krş. Elç.10:45 ve ilgili not; Elç.11:2.
2:14 Petrus, gördüğü görümden sonra (Elç.10. bölüm) Yahudiler’i öbür uluslardan ayıran kısıtlamaların, özellikle yeme içmeyle ilgili kuralların (bkz. Gal.2:12), artık geçerli olmadığını ve kurtuluş müjdesinin tüm uluslara yönelik olduğunu anlamıştı. Ancak Yasa yanlılarından etkilenen Petrus eski alışkanlıklarına dönmüş, öbür uluslardan olan imanlıların bile, Yahudiler gibi “Tanrı’nın halkı” olarak kabul edilmeleri için yasaya bağlı yaşamaları gerektiğini savunmaya başlamıştı. Pavlus, Petrus’un herkesin önünde lütuf müjdesine tamamen aykırı olan bu davranışını sergilemesinden ötürü onu azarlama gereği duymuştur.
2:15 günahlılar Yahudiler, Kutsal Yasa’ya sahip olmayan öbür ulusları bu şekilde adlandırırlardı.

Videolar

Galatyalılar Girişi

Genel Bakış: Pavlus bu mektubu Galatya'da (İç Anadolu) kurduğu kiliselere yazdı. Orada Müjde'ye inananların birçoğu Yahudi değildi. Galatya'ya gelen bazı Yahudiler, Yahudi olmayanların sünnet olmaları ve Kutsal Yasa'ya uymaları gerektiğini savunuyorlardı1. Elçilerin İşleri'nden2 anlaşılacağı gibi, ilk inanlı toplulukları için duyarlı bir konuydu bu. O yıllarda İncil henüz yazılmamıştır. İnananların sahip olduğu kaynaklar, İsa'nın öğretisinden ve sünneti öngören Eski Antlaşma'dan oluşuyordu. Pavlus'un en önemli görevlerinden biri de Eski Antlaşma'nın, İsa'nın öğretisi ışığında nasıl anlaşılması gerektiğini göstermekti.

Mektubun İçeriği: Pavlus, Galatya'daki durumu duyar duymaz kaleme sarılır. İnanlıların «değişik bir müjdeye» yönelmeleri onu şaşırtmıştır3. Yaydığı bildirinin tek geçerli Müjde olduğunu, bunu doğrudan doğruya İsa Mesih'ten aldığını söylüyor4. Yıllar sonra Yeruşalim'e gider ve bildirisini elçilere de sunar. Elçiler bunu onaylayarak Pavlus'un Müjde'yi Yahudi olmayanlara ulaştırmak için aldığı çağrıyı da kabul ederler5.

Sonra Pavlus Müjde'yi özetler: «İnsanın Kutsal Yasa'nın gereklerini yaparak değil, İsa Mesih'e iman ederek aklandığını biliyoruz... Çünkü hiç kimse Yasa'nın gereklerini yaparak aklanmaz» (2:16). Pavlus, Galatya'daki inanlılara şunu hatırlatıyor: Tanrı onlara Kutsal Ruh'u, Kutsal Yasa'ya uydukları için değil, iman ettikleri için verdi. İbrahim de imanıyla aklanmıştı. Şimdiyse, inanlılar Mesih'le birleşmişlerdir; hepsi O'nda birdirler. Bu nedenle aralarında ırk, cinsiyet ya da mevkiye dayanan ayrımlar son bulmuştur. Hepsi Tanrı'nın çocuklarıdır. Tanrı, Kutsal Yasa'ya bağlı yaşayanları, Yasa'nın bütün gereklerini yerine getirme tutsaklığından kurtarmak için Oğlu'nu gönderdi. Ama bu özgürlük benliğin tutkularına uymak için fırsat olmamalı6. Tersine, inanlılar Kutsal Ruh'un yönetiminde olmalı. Böylece Ruh'un meyvesi olan sevgi, sevinç, esenlik, sabır vb. niteliklere sahip olacaklardır.

Ana Hatlar:

1:1-2:10 Tek Müjde
2:11-4:7 Müjde'nin içeriği
4:8-5:12 Özgürlük ya da kölelik
5:13-26 Kutsal Ruh ya da benlik
6:1-18 Öğütler ve son sözler

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 26

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş