Galatyalılar 2:1-10

« Galatyalılar 1 | Galatyalılar 2 | Galatyalılar 3 »
2
Öbür Elçiler Pavlus'u Kabul Ediyor
1On dört yıl aradan sonra Titus'u da yanıma alıp Barnaba'yla birlikte yine Yeruşalim'e gittim. 2Vahiy uyarınca gittim. Boş yere koşmayayım ya da koşmuş olmayayım diye, öteki uluslar arasında yaydığım Müjde'yi özel olarak ileri gelenlere sundum. 3Benimle birlikte olan Titus bile Grek olmasına karşın sünnet edilmeye zorlanmadı. 4Ne var ki, İsa Mesih'te sahip olduğumuz özgürlüğü el altından öğrenmek ve böylece bizi köleleştirmek için gizlice aramıza sızan sahte kardeşler vardı. 5Müjde gerçeği sürekli sizinle kalsın diye bir an bile onlara boyun eğip teslim olmadık.
6 Ama ileri gelenler –ne oldukları bence önemli değil, Tanrı insanlar arasında ayrım yapmaz– evet, bu ileri gelenler söylediklerime bir şey katmadılar. 7Tam tersine, Müjde'yi sünnetlilere bildirme işi nasıl Petrus'a verildiyse, sünnetsizlere bildirme işinin de bana verildiğini gördüler. 8Çünkü sünnetlilere elçilik etmesi için Petrus'ta etkin olan Tanrı, öteki uluslara elçilik etmem için bende de etkin oldu. 9Topluluğun direkleri sayılan Yakup, Kefas ve Yuhanna bana bağışlanan lütfu sezince paydaşlığımızın işareti olarak bana ve Barnaba'ya sağ ellerini uzattılar. Öteki uluslara bizlerin, Yahudiler'e kendilerinin gitmesini uygun gördüler. 10Ancak yoksulları anımsamamızı istediler. Zaten ben de bunu yapmaya gayret ediyordum.
« Galatyalılar 1 | Galatyalılar 2 | Galatyalılar 3 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

2:1 On dört yıl aradan sonra Muhtemelen Pavlus’un iman ettiği tarihten itibaren. Titus’u Pavlus’un temsilcisi olarak Korint’te hizmet eden (bkz. 2Ko.2:12-13; 2Ko.7:6-7; 2Ko.8:6,2Ko.8:16; 2Ko.12:18) ve daha sonra Girit’teki kiliseyi yönetmek için Girit’te kalan (bkz. Tit.1:5; ayrıca bkz. Titus:Giriş) Grek asıllı bir imanlı. Barnaba’yla Gerçek adı Yusuf’tur; Kıbrıs doğumlu bir Levili’dir (bkz. Elç.4:36-37 ve ilgili not). Barnaba, Pavlus’a ilk yolculuğu sırasında eşlik etmişti (Elç.11:1-14:28). yine Yeruşalim’e gittim Bazı yorumculara göre Elç.11:30’da, bazılarına göre ise Elç.15:1-4’te (bkz. Elç.12:1; Elç.15:2) söz edilen ziyaret.
2:2 Boş yere koşmayayım... diye Krş. 1Ko.15:58; Flp.1:14-16. ileri gelenler Muhtemelen Yakup, Petrus ve Yuhanna (bkz. Gal.2:6,Gal.2:9).
2:4 özgürlüğü Bkz. Gal.5:1,Gal.5:13; Rom.6:18-22; Rom.8:2. “Özgür” ve “özgürlük”, Galatyalılar Mektubu’nun anahtar sözcükleridir (Rom.3:28; Rom.4:22-23,Rom.4:26,Rom.4:30-31; Rom.5:1,Rom.5:13). sahte kardeşler Yahudi kökenli olmayan imanlıların, sünnet edilmeleri ve Kutsal Yasa’ya itaat etmeleri gerektiğine inanan Yahudi Hıristiyanlar (bkz. Gal.1:7’ye ait not; krş. Elç.15:5; bkz. Bilgi Kutusu: Yanlış Öğretiler Yayanlar, s. 1729).
2:6 insanlar arasında ayrım yapmaz Krş. Yas.10:17; 1Sa.16:7; Luk.20:21-22 ; Yak.2:1.
2:7 sünnetsizlere Pavlus ne zaman yeni bir yere gitse, ilk olarak o bölgenin havrasına uğrardı (bkz. Elç.13:14’e ait not). Bununla birlikte, öncelikle diğer uluslara kurtuluş müjdesini duyurmak üzere görevlendirilmiş bir elçi olduğunu hep aklında tutar (bkz. Rom.11:13).
2:9 Yakup Bkz. Gal.1:19’a ait not. Yeruşalim’deki konseyde önemli bir rol oynadığı için adı ilk sırada anılmış olabilir (Elç.15:12-21). bana bağışlanan lütfu Pavlus’un Yahudi olmayan uluslara kurtuluş müjdesini bildirme görevi (bkz. Gal.2:7). sağ ellerini uzattılar Hem Yahudiler hem de öbür uluslar arasında sık rastlanan, arkadaşlık yemini anlamına gelen bir hareket.
2:10 Pavlus, yoksul Hıristiyanlar’a yardım etmek amacıyla Yeruşalim’e daha önce bir ziyarette bulunmuştu (bkz. Elç.11:29-30). Üçüncü müjdeleme yolculuğunun sonunda, aynı amaçla başka bir ziyaret gerçekleştirecekti (bkz. Elç.24:17 ve ilgili not; Rom.15:25-27; 1Ko.16:3-4; 2Ko.9. bölüm).

Videolar

Galatyalılar Girişi

Genel Bakış: Pavlus bu mektubu Galatya'da (İç Anadolu) kurduğu kiliselere yazdı. Orada Müjde'ye inananların birçoğu Yahudi değildi. Galatya'ya gelen bazı Yahudiler, Yahudi olmayanların sünnet olmaları ve Kutsal Yasa'ya uymaları gerektiğini savunuyorlardı1. Elçilerin İşleri'nden2 anlaşılacağı gibi, ilk inanlı toplulukları için duyarlı bir konuydu bu. O yıllarda İncil henüz yazılmamıştır. İnananların sahip olduğu kaynaklar, İsa'nın öğretisinden ve sünneti öngören Eski Antlaşma'dan oluşuyordu. Pavlus'un en önemli görevlerinden biri de Eski Antlaşma'nın, İsa'nın öğretisi ışığında nasıl anlaşılması gerektiğini göstermekti.

Mektubun İçeriği: Pavlus, Galatya'daki durumu duyar duymaz kaleme sarılır. İnanlıların «değişik bir müjdeye» yönelmeleri onu şaşırtmıştır3. Yaydığı bildirinin tek geçerli Müjde olduğunu, bunu doğrudan doğruya İsa Mesih'ten aldığını söylüyor4. Yıllar sonra Yeruşalim'e gider ve bildirisini elçilere de sunar. Elçiler bunu onaylayarak Pavlus'un Müjde'yi Yahudi olmayanlara ulaştırmak için aldığı çağrıyı da kabul ederler5.

Sonra Pavlus Müjde'yi özetler: «İnsanın Kutsal Yasa'nın gereklerini yaparak değil, İsa Mesih'e iman ederek aklandığını biliyoruz... Çünkü hiç kimse Yasa'nın gereklerini yaparak aklanmaz» (2:16). Pavlus, Galatya'daki inanlılara şunu hatırlatıyor: Tanrı onlara Kutsal Ruh'u, Kutsal Yasa'ya uydukları için değil, iman ettikleri için verdi. İbrahim de imanıyla aklanmıştı. Şimdiyse, inanlılar Mesih'le birleşmişlerdir; hepsi O'nda birdirler. Bu nedenle aralarında ırk, cinsiyet ya da mevkiye dayanan ayrımlar son bulmuştur. Hepsi Tanrı'nın çocuklarıdır. Tanrı, Kutsal Yasa'ya bağlı yaşayanları, Yasa'nın bütün gereklerini yerine getirme tutsaklığından kurtarmak için Oğlu'nu gönderdi. Ama bu özgürlük benliğin tutkularına uymak için fırsat olmamalı6. Tersine, inanlılar Kutsal Ruh'un yönetiminde olmalı. Böylece Ruh'un meyvesi olan sevgi, sevinç, esenlik, sabır vb. niteliklere sahip olacaklardır.

Ana Hatlar:

1:1-2:10 Tek Müjde
2:11-4:7 Müjde'nin içeriği
4:8-5:12 Özgürlük ya da kölelik
5:13-26 Kutsal Ruh ya da benlik
6:1-18 Öğütler ve son sözler

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 26

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş