Titus 1:1-7

« 2. Timoteos 4 | Titus 1 | Titus 2 »
1
1Tanrı'nın seçtiği kişilerin iman etmeleri, Tanrı yoluna uygun gerçeği anlamaları için Tanrı'nın kulu ve İsa Mesih'in elçisi atanan ben Pavlus'tan selam! 2Elçiliğim, yalan söylemeyen Tanrı'nın zamanın başlangıcından önce vaat ettiği sonsuz yaşam umuduna dayanmaktadır. 3Kurtarıcımız Tanrı'nın buyruğuyla bana emanet edilen bildiride Tanrı, kendi sözünü uygun zamanda açıklamıştır.
4 Ortak imanımıza göre öz oğlum olan Titus'a Baba Tanrı'dan ve Kurtarıcımız Mesih İsa'dan lütuf ve esenlik olsun.
Titus'un Girit'teki Görevi
5Geri kalan işleri düzene sokman ve sana buyurduğum gibi her kentte ihtiyarlar ataman için seni Girit'te bıraktım. 6 İhtiyar seçilecek kişi eleştirilecek yönü olmayan, tek karılı biri olsun. Çocukları imanlı olmalı, sefahatle suçlanan ya da asi çocuklar olmamalı. 7Gözetmen, Tanrı evinin kâhyası olduğuna göre, eleştirilecek yönü olmamalı. Dikbaşlı, tez öfkelenen, şarap düşkünü, zorba, haksız kazanç peşinde koşan biri olmamalı.
« 2. Timoteos 4 | Titus 1 | Titus 2 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

1:1 iman etmeleri... gerçeği anlamaları için Pavlus’un atandığı görev (bkz. Elç.9:15; Elç.22:15; Elç.26:16-18). Tanrı yoluna uygun Bkz. 1Ti.2:1-2 ve ilgili not. Tanrı’nın kulu Pavlus kendinden Tanrı’nın bir kulu olarak yalnızca burada söz eder ; öbür mektuplarında “Mesih’in kulu” olarak tanımlar (Rom.1:1 ve ilgili not; Gal.1:10; Flp.1:1; krş. Yak.1.1). Mesih’in elçisi Bkz. 1Ko.1:1-3’e ait not. Pavlus’tan Bkz. Rom.1:1’e ait not.
1:2 yalan söylemeyen Giritliler’in aksine (Tit.1:12 ; ayrıca bkz. İblis, Yu.8.44). Pavlus Müjde’yi duyurduğu yöre halkına hitap ederken, halkın kültürel özelliklerini ve niteliklerini de Müjde’nin ışığı nda yeniden değerlendirmelerini amaçlar (örn. Efesliler: Giriş). Burada, Giritliler’in tembel olduğunu gözlemleyerek imanlıları Mesih’te yararlı işler yapmaya özendirir. z. amanın başlangıcından önce Bkz. 2Ti.1:9-10 ve ilgili not. sonsuz yaşam Bkz. Yu.3:15’e ait not. umuduna Bkz. Kol.1:5-6 ve ilgili not.
1:3 Kurtarıcımız Tanrı’nın Mektupta, Baba Tanrı’dan (burada; Tit.2:10; Tit.3:4-6; ayrıca bkz. 1Ti.1:1-2; 1Ti.2:3; 1Ti.4:10) ve İsa’dan Kurtarıcı olarak söz edilir (1Ti.1:4; 1Ti.2:13; 1Ti.3:4-6; ayrıca bkz. 2Ti.1:9-10). kendi sözünü Eski Antlaşma’da vaat edilen ve Yeni Antlaşma döneminde açıklanan Müjde. uygun zamanda Pavlus’a göre müjdenin açıklanması (2Ti.1:9-10), zamanlama açısından Tanrı’nın tasarısına uygundur (bkz. 1Ti.2:5-6; 1Ti.6:15-16 ve ilgili notlar; krş. Vai.3:1-15 ; Gal.4:4-5).
1:4 öz oğlum Timoteos (1Ti.1:1-2) ve Onisimos (Flm.10-11) gibi Titus da Pavlus’un aracılığıyla iman etmiştir. Kurtarıcımız Pavlus’un öbür tüm selamlarında İsa, “Rab” olarak anılır. Tanrı’yı hoşnut edecek bir yaşam sürdürebilmek için kurtuluşun sağladığı güç ve lütuf bu mektupta özellikle vurgulanır (Tit.2:11-14; Tit.3:1-6). lütuf ve esenlik Bkz. Rom.1:7’ye ait not.
1:5 ihtiyarlar ataman Girit’te müjdeyi duyuran Pavlus ve Titus’un kiliselere önder atayacak zamanları olmamıştı. İhtiyar atama, Pavlus’un olağan görevlerinden biriydi (bkz. Elç.14:23 ve ilgili not). seni Girit’te bıraktım Pavlus’un Titus’la birlikte, Elçilerin İşleri’nde söz edilmeyen bir hizmet için Girit’te olduğu anlaşılmaktadır. Tutuklu olan Pavlus, Roma’ya yolculuğu sırasında sadece kısa bir süre için Girit’te kalmıştı (Elç.27:7-8).
1:6 tek karılı biri Anlatılmak istenen, tek eşe sadık bir evliliğin olması gerektiğidir (bkz. 1Ti.3:2’ye ait not). İstenen niteliklere sahip olup da evli olmayan birinin (evlenmemiş veya dul) “ihtiyar” olabilmesi için kadınlara yönelik tutumunun ve davranışlarının pak olması beklenir (bkz. 1Ti.5:1-2).
1:7 Gözetmen 5. ayetteki “ihtiyar” (Grekçesi “presbiteros”) sözcüğüyle buradaki “gözetmen” (Grekçesi “episkopos”) sözcüğü aynı görevi tanımlamak için kullanılır (krş. Elç.20:17,Elç.20:28; 1Pe.5:1-3 ve ilgili notlar). ‘İhtiyar’lık olgunluğu ve deneyimi, ‘gözetmen’lik ise Tanrı’nın topluluğuna göz kulak olmayı ifade eder. Zamanla bu terimler farklı anlamlarda kullanılmaya başlandı; 1. yüzyılın sonlarında “gözetmen”, bulunduğu bölgedeki ihtiyarlara önderlik eden “baş ihtiyar” anlamında kullanılıyordu.
1:6-9 Pavlus, bu ayetlerde sıraladığı nitelikleri Titus’a, Girit’teki yeni topluluğun kurulmasında yardımcı olmak amacıyla yazmıştır; böylelikle Girit’teki topluluğun sağlam öğretiyi iyice benimseyip sahte öğretilere kapılmasını engellemiş olacaktı. 1Ti.3:1-7’deki benzer nitelikleri ise, Timoteos’a, Efes’teki topluluk zaten oturmuş bir düzene sahip olduğundan dolayı, önderin nasıl olması gerektiğini hatırlatmak amacıyla yazmıştır; böylelikle aralarına karışan sahte din öğretmenleri ile Tanrı’nın hizmetkârları olan önderler arasındaki karakter farkı ortaya çıkacaktı.

Videolar

Titus Girişi

Genel Bakış: Grek asıllı olan Titus, uzun süre Pavlus'la çok yakın bir işbirliği yapmıştır (1:4, 2Ko.8:23). Pavlus, yaymakta olduğu öğretiyi ileri gelen inanlılarla gözden geçirmek için Yeruşalim'e gittiğinde Titus'u birlikte götürür (Gal.2:1-3). Titus, bir kez de Korint'te (2Ko.7:6-8:24), Pavlus'un temsilcisi olarak karşımıza çıkar. Bu mektubun yazıldığı tarihlerde ise Girit'teydi. Bu yöredeki kiliselerin ortaya çıkışında Pavlus'la yakın işbirliği içinde olduğu anlaşılıyor. Titus, Pavlus'un ayrılmasından sonra geri kalan işleri düzene sokma ve her kentte oluşan topluluğa ihtiyarlar atama görevini yüklenir (1:5). Yerini alacak birileri gelir gelmez, Pavlus'a katılması istenir (3:12). Daha sonra Pavlus'un onu Dalmaçya'ya (Arnavutluk ve eski Yugoslavya toprakları) gönderdiğini okuruz (2Ti.4:10).

Pavlus'un gerek Girit'e yaptığı ziyaret, gerekse bunu izleyen öbür yolculukları Elçilerin İşleri Kitabı'nda yer almadığı için, Titus'a yazdığı bu mektubun tarihini ve olayların gelişimini tam olarak belirleyemiyoruz. En yaygın kanı Pavlus'un, Elç. 28. bölümde açıklanan olaylardan sonra salıverildiği yönündedir. Tekrar tutuklanıp Roma'da öldürülmeden önce Girit'i ve başka birçok yeri ziyaret ettiği sanılıyor (bkz. 1. ve 2. Timoteos'a Giriş).

Mektubun İçeriği: Pavlus'un Titus'a verdiği görevi gözönüne alırsak, inanlılar topluluğunu güdecek önderlerde bulunması gereken özellikleri burada tekrarlaması pek şaşırtıcı olmamalıdır (1:6-9). Pavlus sağlam öğretiye ve tutarlı davranışlara duyulan ihtiyacı açıkça vurguluyor. Öğreti ve davranışlarında önemli sapmalar gösteren Giritli birçok din öğretmeni, bu konuların tekrar tekrar gündeme gelmesine neden olmuş olabilir (1:10-16; 3:9-11).

Ana Hatlar:

1:1-4 Giriş
1:5-16 Yönetim de öğreti de sağlam olmalı
2:1-3:11 Ne öğretmeli
3:12-15 Öğüt ve selamlar
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş