Titus 1:6-12

« 2. Timoteos 4 | Titus 1 | Titus 2 »
6 İhtiyar seçilecek kişi eleştirilecek yönü olmayan, tek karılı biri olsun. Çocukları imanlı olmalı, sefahatle suçlanan ya da asi çocuklar olmamalı. 7Gözetmen, Tanrı evinin kâhyası olduğuna göre, eleştirilecek yönü olmamalı. Dikbaşlı, tez öfkelenen, şarap düşkünü, zorba, haksız kazanç peşinde koşan biri olmamalı. 8Tersine, konuksever, iyiliksever, sağduyulu, adil, pak, kendini denetleyebilen biri olmalı. 9Hem başkalarını sağlam öğretiyle yüreklendirmek, hem de karşı çıkanları ikna edebilmek için imanlılara öğretilen güvenilir söze sımsıkı sarılmalı.
10Çünkü asi, boşboğaz, aldatıcı birçok kişi vardır. Özellikle sünnet yanlıları bunlardandır. 11Onların ağzını kapamak gerek. Haksız kazanç uğruna, öğretmemeleri gerekeni öğreterek bazı aileleri tümüyle yıkıyorlar. 12Kendilerinden biri, öz peygamberlerinden biri şöyle demiştir: “Giritliler hep yalancıdır, azgın canavarlar, tembel oburlardır.”
« 2. Timoteos 4 | Titus 1 | Titus 2 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

1:6 tek karılı biri Anlatılmak istenen, tek eşe sadık bir evliliğin olması gerektiğidir (bkz. 1Ti.3:2’ye ait not). İstenen niteliklere sahip olup da evli olmayan birinin (evlenmemiş veya dul) “ihtiyar” olabilmesi için kadınlara yönelik tutumunun ve davranışlarının pak olması beklenir (bkz. 1Ti.5:1-2).
1:7 Gözetmen 5. ayetteki “ihtiyar” (Grekçesi “presbiteros”) sözcüğüyle buradaki “gözetmen” (Grekçesi “episkopos”) sözcüğü aynı görevi tanımlamak için kullanılır (krş. Elç.20:17,Elç.20:28; 1Pe.5:1-3 ve ilgili notlar). ‘İhtiyar’lık olgunluğu ve deneyimi, ‘gözetmen’lik ise Tanrı’nın topluluğuna göz kulak olmayı ifade eder. Zamanla bu terimler farklı anlamlarda kullanılmaya başlandı; 1. yüzyılın sonlarında “gözetmen”, bulunduğu bölgedeki ihtiyarlara önderlik eden “baş ihtiyar” anlamında kullanılıyordu.
1:8 sağduyulu O günkü Girit’te son derece gerekli bir erdemdi (bkz. Tit.1:10-14; ayrıca krş. Tit.2:2,Tit.2:4-6,Tit.2:12).
1:6-9 Pavlus, bu ayetlerde sıraladığı nitelikleri Titus’a, Girit’teki yeni topluluğun kurulmasında yardımcı olmak amacıyla yazmıştır; böylelikle Girit’teki topluluğun sağlam öğretiyi iyice benimseyip sahte öğretilere kapılmasını engellemiş olacaktı. 1Ti.3:1-7’deki benzer nitelikleri ise, Timoteos’a, Efes’teki topluluk zaten oturmuş bir düzene sahip olduğundan dolayı, önderin nasıl olması gerektiğini hatırlatmak amacıyla yazmıştır; böylelikle aralarına karışan sahte din öğretmenleri ile Tanrı’nın hizmetkârları olan önderler arasındaki karakter farkı ortaya çıkacaktı.
1:9 sağlam öğretiyle Elçilerin öğretisiyle (bkz. Tit.2:1,Tit.2:7-8; 1Ti.1:9-10; 1Ti.5:17; 1Ti.6:3-5; 2Ti.1:13; Tit.4:3). Öğreti sağlamdır, çünkü hem imanı geliştirir hem de sahte öğretmenlerin yozlaştırıcı etkilerine karşı korur. Öğretinin ve imanın sağlamlığı, Önderlik (Pastoral) Mektupları’nda vurgulanan önemli noktalardır (bkz. Tit.1:13-14; Tit.2:1-2; 1. Timoteos: Giriş; 1Ti.1:9-10; 1Ti.6:3-5; 2Ti.1:13-14; Tit.4:3).
1:10 asi Tanrı’nın sözüne ve O’nun yetkili hizmetkârları Pavlus ve Titus’a karşı olan. Sorun çıkaranların üç ana özelliği vardı: (1) Kurtuluş veya kutsallaşma ya da her ikisi için Kutsal Yasa’ya (özellikle sünnete) uymanın (bkz. Galatyalılar: Giriş; Elç.15:1-29) gerekliliğine inanırlardı. (2) Kutsal Yazılar’dan sayılmayan Yahudi masallarına ( Elç.1:13-14) ve soyağacı bilgilerine (Elç.3:9; bkz. 1Ti.1:3-4 ve ilgili not) çok önem verirlerdi. (3) Tanrı’nın temiz kıldığı şeylere karşı engeller çıkaran ve çileciliği yücelten (1Ti.1:13-15) kimselerdi (ayrıca bkz. Bilgi Kutusu: Yanlış Öğretiler Yayanlar, s.1729). boşboğaz Bkz. 1Ti.1:6.
1:12 Bu deyiş Giritliler’in büyük saygı duyduğu Giritli ozan Epimenides’e aittir. Pavlus, Elç.17 :28 ve 1Ko.15:33’te de (bkz. ilgili notlar) putperestlerin deyişlerini kullanmıştır.

Videolar

Titus Girişi

Genel Bakış: Grek asıllı olan Titus, uzun süre Pavlus'la çok yakın bir işbirliği yapmıştır (1:4, 2Ko.8:23). Pavlus, yaymakta olduğu öğretiyi ileri gelen inanlılarla gözden geçirmek için Yeruşalim'e gittiğinde Titus'u birlikte götürür (Gal.2:1-3). Titus, bir kez de Korint'te (2Ko.7:6-8:24), Pavlus'un temsilcisi olarak karşımıza çıkar. Bu mektubun yazıldığı tarihlerde ise Girit'teydi. Bu yöredeki kiliselerin ortaya çıkışında Pavlus'la yakın işbirliği içinde olduğu anlaşılıyor. Titus, Pavlus'un ayrılmasından sonra geri kalan işleri düzene sokma ve her kentte oluşan topluluğa ihtiyarlar atama görevini yüklenir (1:5). Yerini alacak birileri gelir gelmez, Pavlus'a katılması istenir (3:12). Daha sonra Pavlus'un onu Dalmaçya'ya (Arnavutluk ve eski Yugoslavya toprakları) gönderdiğini okuruz (2Ti.4:10).

Pavlus'un gerek Girit'e yaptığı ziyaret, gerekse bunu izleyen öbür yolculukları Elçilerin İşleri Kitabı'nda yer almadığı için, Titus'a yazdığı bu mektubun tarihini ve olayların gelişimini tam olarak belirleyemiyoruz. En yaygın kanı Pavlus'un, Elç. 28. bölümde açıklanan olaylardan sonra salıverildiği yönündedir. Tekrar tutuklanıp Roma'da öldürülmeden önce Girit'i ve başka birçok yeri ziyaret ettiği sanılıyor (bkz. 1. ve 2. Timoteos'a Giriş).

Mektubun İçeriği: Pavlus'un Titus'a verdiği görevi gözönüne alırsak, inanlılar topluluğunu güdecek önderlerde bulunması gereken özellikleri burada tekrarlaması pek şaşırtıcı olmamalıdır (1:6-9). Pavlus sağlam öğretiye ve tutarlı davranışlara duyulan ihtiyacı açıkça vurguluyor. Öğreti ve davranışlarında önemli sapmalar gösteren Giritli birçok din öğretmeni, bu konuların tekrar tekrar gündeme gelmesine neden olmuş olabilir (1:10-16; 3:9-11).

Ana Hatlar:

1:1-4 Giriş
1:5-16 Yönetim de öğreti de sağlam olmalı
2:1-3:11 Ne öğretmeli
3:12-15 Öğüt ve selamlar
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş