Yunus 2:1-7

« Yunus 1 | Yunus 2 | Yunus 3 »
2
Yunus'un Duası
1Yunus balığın karnından Tanrısı RAB'be şöyle dua etti:
2“Ya RAB, sıkıntı içinde sana yakardım,
Yanıtladın beni.
Yardım istedim ölüler diyarının bağrından,
Kulak verdin sesime.
3Beni engine, denizin ta dibine fırlattın.
Sular sardı çevremi.
Azgın dalgalar geçti üzerimden.
4‘Huzurundan kovuldum’ dedim,
‘Yine de göreceğim kutsal tapınağını[a].’
5Sular boğacak kadar kuşattı beni,
Çevremi enginler sardı,
Yosunlar dolaştı başıma.
6Dağların köklerine kadar battım,
Dünya sonsuza dek sürgülendi arkamdan;
Ama, ya RAB, Tanrım,
Canımı sen kurtardın çukurdan.
7Soluğum tükenince seni andım, ya RAB,
Duam sana, kutsal tapınağına erişti.
« Yunus 1 | Yunus 2 | Yunus 3 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

2:2 yakardım, Yanıtladın beni Bkz. Mez.118:5. ölüler diyarının Yunus, ölmek üzere olduğu anı betimlemektedir (bkz. Mez.30:3 ve ilgili not).
2:3 fırlattın... Azgın dalgalar Yunus, RAB’bin denizciler ve deniz aracılığıyla kendisini cezalandırdığını kavramıştır (Yun.1:15).
2:4 Yine de göreceğim kutsal tapınağını İbranicesi’nden, “Bir daha kutsal tapınağını nasıl göreceğim?” diye de çevrilebilir (krş. Mez.5:7; Mez.27:4-6). Buradaki “tapınak” Yeruşalim’deki tapınağı ima ederken, Mez.2:7’deki “tapınak” Tanrı’nın göksel tapınağını ifade etmektedir. İsrailliler Tanrı’nın bu iki konutunu birbirinden ayrılmaz görüyordu (bkz. 1Kr.8:38-39; Bilgi Kutusu: Buluşma Çadırı ve Tapınak, s.122).
2:6 çukurdan ‘Ölüler diyarı’ veya ‘mezar’ anlamında (bkz. Yun.2:2’ye ait not; ayrıca bkz. Mez.28:1; Mez.30:1-3 ve ilgili not; Makale: Cennet, Cehennem, s.1898).
2:2-9 Normalde ölümün kaçınılmaz olduğu bir durumda olmasına rağmen kendisine olağanüstü bir merhamet gösterildiğini anlaması, Yunus’un minnettarlığını daha da artırmıştır. Bu şükran ezgisinin üslubu, Yunus’un mezmurlarda kullanılan edebi övgü üslubuna aşina olduğunu göstermektedir.

Videolar

Yunus Girişi

Yunus Kitabı Kutsal Kitap'taki öbür peygamberlik kitaplarından farklılık göstermektedir. Tanrı'nın buyruğuna uymamaya çalışan bir peygamberin başından geçen olayları anlatan bir öyküdür. Tanrı Yunus'a İsrail'in acımasız düşmanı, Asur'un başkenti Ninova'ya gitmesini buyurdu. Ama Yunus oraya gidip Tanrı'nın söylediklerini bildirmek istemedi. Çünkü Tanrı'nın onları yok etmeyeceğini biliyordu. Başına gelenlerden sonra isteksiz olarak Tanrı'ya itaat etti. Sonunda halka bildirdiği kötü son gerçekleşmeyince suratını astı. Kitap Tanrı'nın yarattıkları üzerindeki sınırsız gücünü göstermektedir. Ama Tanrı her şeyden önce cezalandıran, yok eden bir Tanrı olmaktan çok, halkının düşmanlarını bile bağışlayıp kurtaran, seven ve acıyan Tanrı olarak tanımlanmaktadır.

Ana Hatlar:

1:1-17 Yunus'un çağrılması ve itaatsizliği
2:1-10 Yunus'un duası ve kurtulması
3:1-10 Yunus'un Ninova'ya karşı bildirisi
4:1-11 Tanrı'nın Ninova'ya acıması
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş