Amos 5:22-27

5:24 adalet... doğruluk RAB’bin halkıyla yaptığı antlaşmanın getirdiği sorumluluklardan ikisidir. Doğruluk, RAB’bin kutsal karakterinin özüdür, dolayısıyla RAB’bin eylemleri buna dayanır; adalet ise RAB’bin doğruluğunun hem mahkemelere hem de kiş isel ilişkilere yansımasıdır (ayrıca bkz. Makale: Doğruluk, s.1656). Adalet, Kutsal Kitap’a göre, hem kişinin hak ettiği karşı lığı hem de toplumun ‘ortak yararını’ gözetmelidir. Her ikisi de toplumsal düzenin iyi işlemesini sağlar (bkz. Mik.6:8 ve ilgili not). Ancak İsrailliler RAB’bin adaletini ve doğruluğunu önemsememiş ve reddetmiştir (krş. Amo.5:7,Amo.5:10,Amo.5:12). su... ırmak gibi Bitki ve hayvan yaşamının ancak su bulunan yerde gelişebilmesi gibi, toplumsal gelişim de ancak adalet ve doğruluğun hüküm sürdüğü yerde mümkün olabilir. Buradaki tasvir, adaletin ve doğruluğun toplumun her alanını etkilemesinin gerekliliğini ve sürekliliğini ifade eder.

5:25-26 Bkz. Çık.32; Say.14:32-35; Say.14:34’e ait not. İsrail halkının Sina Dağı’nda su yüzüne çıkan putperestlik eğilimi, Kadeş Barnea’da ve kırk yıl süresince çölde dolaşırken de kendini göstermiştir (bkz. Hez.20:10-26; Hoş.9:10; Hoş.13:5-6; krş. Yşu.5:5-6).

5:26 Gerçekte kralınız Sakkut’u, putunuz Kayvan’ı Akad diline ait Sakkut ve Kayvan adları, İsrailliler’in (muhtemelen Asurlular’dan etkilenerek) taptığı sahte ilahlara aitti.

5:21-27 RAB’bin buyurduğu “tapınak, kâhin, kurban” düzeninde hata yoktur; ancak halk bunları yerine getirirken, RAB’bin kendileriyle yaptığı antlaşmanın sorumluluklarını (hem RAB’be bağlılığı hem de İsrailli kardeşlerine göstermeleri gereken adaleti) hiçe saydıkları için RAB’bin gözünde bir değeri kalmamıştır. İkiyüzlü bir tutum içinde yapılan tapınma kabul edilemez (bkz. Yşa.1:11-15 ve ilgili not). İsa Mesih de aynı konuya değinir (bkz. Mat.5:21-26).

5:27 Halkın, RAB’bin kendilerine verdiği topraklardan uzaktaki ülkelere sürgün edilmesi, RAB’bin antlaşmasında vaat edilmiş topraklarla ilgili lanetlerin en büyüğüydü (bkz. Yas.28:36-37,Yas.28:63-68).