2Bana, “Ne görüyorsun, Amos?” diye sordu.
“Bir sepet olgun meyve” diye yanıtladım.
Bunun üzerine RAB, “Halkım İsrail'in sonu[a] geldi” dedi, “Bir daha onları esirgemeyeceğim. 3O gün saraydaki türküler yas çığlıklarına dönecek.” Egemen RAB, “Her yer atılmış cesetlerle dolacak, sessizlik hüküm sürecek” diyor.
4Dinleyin bunu, ey yoksulu çiğneyenler,
Ülkedeki mazlumları yok edenler!
5Diyorsunuz ki,
“Yeni Ay Töreni geçse de tahılımızı satsak,
Şabat Günü geçse de buğdayımızı satışa çıkarsak.
Ölçeği[b] küçültüp fiyatı[c] yükseltsek,
Hileli tartı kullanıp
6Yoksulları gümüş,
Mazlumları bir çift çarık karşılığında satın alsak.
Buğday yerine süprüntüsünü satsak.”
7Yakup soyunun gurur duyduğu RAB kendi başı üstüne ant içti:
“Onların yaptıklarının hiçbirini asla unutmayacağım.
8Bu yüzden yer sarsılmayacak mı,
Üzerinde yaşayan herkes yas tutmayacak mı?
Bütün yer Nil gibi yükselecek,
Kabarıp yine inecek Mısır'ın ırmağı gibi.”