Galatyalılar 3:16-22

« Galatyalılar 2 | Galatyalılar 3 | Galatyalılar 4 »
16 Vaatler İbrahim'e ve soyundan olana verildi. Tanrı birçok kişiden söz ediyormuş gibi, “Ve soyundan olanlara” demiyor; “Soyundan olana” demekle tek bir kişiden, yani Mesih'ten söz ediyor. 17 Şunu demek istiyorum: Dört yüz otuz yıl sonra gelen Yasa, Tanrı'nın önceden onayladığı antlaşmayı geçersiz kılmaz, vaadi ortadan kaldırmaz. 18 Çünkü miras Yasa'ya bağlıysa, artık vaade bağlı değildir. Ama Tanrı mirası İbrahim'e vaatle bağışlamıştır.
19Öyleyse Yasa'nın amacı neydi? Yasa suçları ortaya çıkarmak için antlaşmaya eklendi. Vaadi alan ve İbrahim'in soyundan olan Kişi[a] gelene dek yürürlükte kalacaktı. Melekler yoluyla, bir aracı eliyle düzenlendi. 20Aracı tek bir tarafa ait değildir; Tanrı ise birdir.
Kutsal Yasa'nın Amacı
21Öyleyse Kutsal Yasa Tanrı'nın vaatlerine aykırı mıdır? Kesinlikle hayır! Çünkü yaşam sağlayabilen bir yasa verilseydi, elbette insanlar yasayla aklanırdı. 22Oysa İsa Mesih'e olan imana[b] dayanan vaat iman edenlere verilsin diye, Kutsal Yazı bütün dünyayı günahın tutsağı ilan ediyor.
« Galatyalılar 2 | Galatyalılar 3 | Galatyalılar 4 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

3:16 Vaatler Bkz. Rom.4:13; Rom.9:3-4’e ait notlar.
3:17 Dört yüz otuz yıl Yar.15:1 3 ve Elç.7:6’da (bkz. ilgili notlar), İsrail halkının Mısır’da geçirdiği süre dört yüz yıl şeklinde yuvarlanarak aktarılmıştır (bkz. Çık.12:40-41).
3:19 suçları ortaya çıkarmak için Bkz. Rom.4:15; Rom.7:7-12 ve ilgili notlar. eklendi İbrahim’le yapılan ve tanrısal vaatlere dayanan antlaşma (Yar.12:2-3,Yar.12:7; Yar.15:18-2 1; Yar.17:4-8), Tanrı’nın İsrail halkı ile ilişkisinin temelidir. Sina Dağı’nda gerçekleşen antlaşma (Çık. 19-Say.10. bölümler), kutsanmanın ve lanetin hangi durumlarda söz konusu olacağını ve Tanrı’nın kurtarılmış halkının konumunu ve kimliğini aydınlatır, Tanrı ile halkının ilişkisini belirler. Yeremya, Tanrı’nın yeni antlaşma vaadini açıklarken (Yer.31:31-34) var olan antlaşmayı “eski antlaşma” olarak adlandırır (bkz. Bilgi Kutusu :Antlaşma, s. 25). İbrahim’in soyundan olan Kişi Grekçesi’nde bu tanımlama için sadece “vaadi alan tohum” anlamına gelen bir sözcük kullanılır ve bu da İsa Mesih’e işaret eder (Gal.3:16). Melekler yoluyla Bkz. Elç.7:38, 52-53 ve Elç.7:38’e ait not. aracı Musa (bkz. Gal.1:20’ye ait not).
3:20 Sina Dağı’nda yapılan antlaşma, Tanrı ve İsrail halkı arasında karşılıklı adanmışlığa dayalı bir antlaşmadır. Oysa Tanrı’nın İbrahim’e verdiği vaadin yükümlülüğü yalnızca Tanrı’ya aitti, yani İbrahim tarafından yapılması gereken bir eyleme bağlı değildi (krş. Yar.15:12-17 ve ilgili notlar ; bkz. Yas.6:4’e ait not ; Bilgi Kutusu:Antlaşma, s. 25).
3:21 Kutsal Yasa vaade aykırı değildir; çünkü günahı açığa çıkarmaya yarar ve vaadin sunduğu kurtuluşa olan ihtiyacı gösterir.
3:22 Mesih’e olan imana Grekçesi’nden “Mesih’in sadakatine” diye de çevrilebilir.

Videolar

Galatyalılar Girişi

Genel Bakış: Pavlus bu mektubu Galatya'da (İç Anadolu) kurduğu kiliselere yazdı. Orada Müjde'ye inananların birçoğu Yahudi değildi. Galatya'ya gelen bazı Yahudiler, Yahudi olmayanların sünnet olmaları ve Kutsal Yasa'ya uymaları gerektiğini savunuyorlardı1. Elçilerin İşleri'nden2 anlaşılacağı gibi, ilk inanlı toplulukları için duyarlı bir konuydu bu. O yıllarda İncil henüz yazılmamıştır. İnananların sahip olduğu kaynaklar, İsa'nın öğretisinden ve sünneti öngören Eski Antlaşma'dan oluşuyordu. Pavlus'un en önemli görevlerinden biri de Eski Antlaşma'nın, İsa'nın öğretisi ışığında nasıl anlaşılması gerektiğini göstermekti.

Mektubun İçeriği: Pavlus, Galatya'daki durumu duyar duymaz kaleme sarılır. İnanlıların «değişik bir müjdeye» yönelmeleri onu şaşırtmıştır3. Yaydığı bildirinin tek geçerli Müjde olduğunu, bunu doğrudan doğruya İsa Mesih'ten aldığını söylüyor4. Yıllar sonra Yeruşalim'e gider ve bildirisini elçilere de sunar. Elçiler bunu onaylayarak Pavlus'un Müjde'yi Yahudi olmayanlara ulaştırmak için aldığı çağrıyı da kabul ederler5.

Sonra Pavlus Müjde'yi özetler: «İnsanın Kutsal Yasa'nın gereklerini yaparak değil, İsa Mesih'e iman ederek aklandığını biliyoruz... Çünkü hiç kimse Yasa'nın gereklerini yaparak aklanmaz» (2:16). Pavlus, Galatya'daki inanlılara şunu hatırlatıyor: Tanrı onlara Kutsal Ruh'u, Kutsal Yasa'ya uydukları için değil, iman ettikleri için verdi. İbrahim de imanıyla aklanmıştı. Şimdiyse, inanlılar Mesih'le birleşmişlerdir; hepsi O'nda birdirler. Bu nedenle aralarında ırk, cinsiyet ya da mevkiye dayanan ayrımlar son bulmuştur. Hepsi Tanrı'nın çocuklarıdır. Tanrı, Kutsal Yasa'ya bağlı yaşayanları, Yasa'nın bütün gereklerini yerine getirme tutsaklığından kurtarmak için Oğlu'nu gönderdi. Ama bu özgürlük benliğin tutkularına uymak için fırsat olmamalı6. Tersine, inanlılar Kutsal Ruh'un yönetiminde olmalı. Böylece Ruh'un meyvesi olan sevgi, sevinç, esenlik, sabır vb. niteliklere sahip olacaklardır.

Ana Hatlar:

1:1-2:10 Tek Müjde
2:11-4:7 Müjde'nin içeriği
4:8-5:12 Özgürlük ya da kölelik
5:13-26 Kutsal Ruh ya da benlik
6:1-18 Öğütler ve son sözler

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 26

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş