Yunus 2:4-10

« Yunus 1 | Yunus 2 | Yunus 3 »
4‘Huzurundan kovuldum’ dedim,
‘Yine de göreceğim kutsal tapınağını[a].’
5Sular boğacak kadar kuşattı beni,
Çevremi enginler sardı,
Yosunlar dolaştı başıma.
6Dağların köklerine kadar battım,
Dünya sonsuza dek sürgülendi arkamdan;
Ama, ya RAB, Tanrım,
Canımı sen kurtardın çukurdan.
7Soluğum tükenince seni andım, ya RAB,
Duam sana, kutsal tapınağına erişti.
8Değersiz putlara tapanlar,
Vefasızlık etmiş olurlar.
9Ama şükranla kurban sunacağım sana,
Adağımı yerine getireceğim.
Kurtuluş senden gelir, ya RAB!”
10RAB balığa buyruk verdi ve balık Yunus'u karaya kustu.
« Yunus 1 | Yunus 2 | Yunus 3 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

2:4 Yine de göreceğim kutsal tapınağını İbranicesi’nden, “Bir daha kutsal tapınağını nasıl göreceğim?” diye de çevrilebilir (krş. Mez.5:7; Mez.27:4-6). Buradaki “tapınak” Yeruşalim’deki tapınağı ima ederken, Mez.2:7’deki “tapınak” Tanrı’nın göksel tapınağını ifade etmektedir. İsrailliler Tanrı’nın bu iki konutunu birbirinden ayrılmaz görüyordu (bkz. 1Kr.8:38-39; Bilgi Kutusu: Buluşma Çadırı ve Tapınak, s.122).
2:6 çukurdan ‘Ölüler diyarı’ veya ‘mezar’ anlamında (bkz. Yun.2:2’ye ait not; ayrıca bkz. Mez.28:1; Mez.30:1-3 ve ilgili not; Makale: Cennet, Cehennem, s.1898).
2:2-9 Normalde ölümün kaçınılmaz olduğu bir durumda olmasına rağmen kendisine olağanüstü bir merhamet gösterildiğini anlaması, Yunus’un minnettarlığını daha da artırmıştır. Bu şükran ezgisinin üslubu, Yunus’un mezmurlarda kullanılan edebi övgü üslubuna aşina olduğunu göstermektedir.
2:9 kurban... Adağımı Krş. Yun.1:16. Adağımı Mezmurlar Kitabı’nda da dualarla birlikte sık sık adaklar adandığı ve şükran sunuları sunulduğu görülür (bkz. örn. Mez.50:14 ve ilgili not; Mez.56:12; Mez.61:8; Mez.65:1; Mez.66:13-15; Mez.116:12-19). yerine getireceğim Bkz. Mez.76:11. Kurtuluş senden gelir, ya RAB Krş. Yun.1:9.

Videolar

Yunus Girişi

Yunus Kitabı Kutsal Kitap'taki öbür peygamberlik kitaplarından farklılık göstermektedir. Tanrı'nın buyruğuna uymamaya çalışan bir peygamberin başından geçen olayları anlatan bir öyküdür. Tanrı Yunus'a İsrail'in acımasız düşmanı, Asur'un başkenti Ninova'ya gitmesini buyurdu. Ama Yunus oraya gidip Tanrı'nın söylediklerini bildirmek istemedi. Çünkü Tanrı'nın onları yok etmeyeceğini biliyordu. Başına gelenlerden sonra isteksiz olarak Tanrı'ya itaat etti. Sonunda halka bildirdiği kötü son gerçekleşmeyince suratını astı. Kitap Tanrı'nın yarattıkları üzerindeki sınırsız gücünü göstermektedir. Ama Tanrı her şeyden önce cezalandıran, yok eden bir Tanrı olmaktan çok, halkının düşmanlarını bile bağışlayıp kurtaran, seven ve acıyan Tanrı olarak tanımlanmaktadır.

Ana Hatlar:

1:1-17 Yunus'un çağrılması ve itaatsizliği
2:1-10 Yunus'un duası ve kurtulması
3:1-10 Yunus'un Ninova'ya karşı bildirisi
4:1-11 Tanrı'nın Ninova'ya acıması
  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş