Notlar
5:1 bu olayların zamanı ve tarihi Bkz.
Elç.1:6-7. İsa Mesih’in ikinci gelişinin tarihini bilmek olanaksızdır (bkz.
1Se.4:15’e ait not).
5:2 Rab’bin günü Bkz.
1Ko.1:3-5 ; ayrıca bkz.
Yoe.1:15’e ait not.
Amo.5:18’ den aktarılan bu ifade, Eski Antlaşma’da Tanrı’nın yargı veya bereketle geleceği zamanı betimler. Söz konusu zaman YeniAntlaşma’da “kurtuluş günü” (
Ef.4:30), “Tanrı’nın günü” (
2Pe.1:11-12), “Mesih’in günü” (
1Ko.1:8;
Flp.1:6), “son gün” (
Yu.6:39), “büyük yargı günü” (
Rom.2:5;
2Pe.2:9-10 ; Yah.6) veya sadece “gün” olarak tanımlanır (
2Se.1:9-10). Rab’bin günü, her şeyin doruk noktasına ulaşacağı gündür. Bundan önce bazı belirtiler gerçekleşecekse de (örn.
2Se.2:3), Rab’bin gelişi bir hırsızın gece gelmesi gibi umulmadık bir zamanda olacaktır (bkz.
Mat.24:42-44;
Luk.12:39-40;
2Pe.3:10;
Va.3:3; 16 :15).
5:3 sancılanması gibi Burada, yıkımın ani ve kaçınılmaz olacağı vurgulanıyor.
yıkıma uğrayacak Yıkım Rab’bin huzurundan dışlanmaktır (
2Se.1:9-10), dolayısıyla ebedi yaşamdan yoksun kalmaktır.
5:5 çocukları Grekçesi’nden birebir çevirisi “oğulları”dır. Bir kişi kimin oğluysa onun özelliklerini taşır. Işıkta yaşayan imanlılar ışığın özelliklerini de taşırlar.
5:6 uyumayalım İsa Mesih’e iman etmeyenler ruhsal yönden duyarsızdır. Işığın çocukları bu duyarsızlıktan kaçınmalıdır.
ayık 7. ayette betimlenen sarhoşluğun karşıtı.
uyanık Bu sözcük nöbette hazır bekleyen askerler için kullanılır. Pavlus imanlıların Mesih’in dönüşünü böyle bir anlayışla beklemesi gerektiğini öğretir (krş.
Mat.24:42-43;
Mat.25:13;
Mar.13:34-37).
5:8 Gündüze 1Se.5:5’teki “ışığın çocukları” nitelemesine yapılan bir gönderme. Mesih’in ikinci gelişini ima ediyor da olabilir (bkz.
1Se.1:2 ve ilgili not).
zırhını... miğfer Krş.
Rom.13:12;
2Ko.1:4-8 ;
2Ko.10:4;
Ef.6:13-17. Pavlus burada zırhın her kısmını ayrı bir erdemle özdeşleştirmek yerine, genel olarak savaş donanımını tasvir etmektedir (bkz. iman, umut ve sevgi üçlüsü için
Ef.1:2-3).
5:9 İsa Mesih’e iman etmeyenler için Tanrı’nın gazabı sadece yargı gününde değil, Tanrı onları kendi günahlarına teslim ettiğinden dolayı bugün de görülür (bkz.
1Se.1:9-10’ a ait not;
Rom.1:18, 24-28 ve ilgili notlar; ayrıca bkz. Makale: Yargı, s.260).
kurtuluş ‘Rab’bin günündeki gazaptan kurtulmak’anlamına gelir (bkz. Makale: Kurtuluş, s.1716).
5:10 ister uyanık ister uykuda Grekçesi’nden “ister diri ister ölü” diye de çevrilebilir. Burada, ruhsal yönden uyanık olmak (Tanrı yolunda yürüyüp yürümediğine dair kendi yüreğini yoklamak, Tanrı’nın sağladığı hizmet fırsatlarını değerlendirmek, kutsallığa yaraşır bir yaşam sürmek vb.) ile günahlı benliğin denetiminde yaşamak karşılaştırılmaktadır (
1Se.5:6).
5:11 ruhça geliştirin Fiilin Grekçesi’nden birebir çevirisi “bina edin”dir ve ev inşa etme anlamında da kullanılır (
Mat.7:24-26). Pavlus bu fiili imanlıların eğitilmesini tanımlamak için kullanmaktadır (bkz.
Elç.20:32;
1Ko.14:4;
Ef.4:11-16).
5:12 aranızda çalışanların Büyük olasılıkla kilise önderlerinden söz edilmektedir.
5:15 kötülüğe kötülükle karşılık vermesin Öç almak imanlı için asla bir seçenek olmamalıdır; adaletin sağlanmasının şekli ve zamanı Tanrı’ya bırakılmalıdır (bkz.
Rom.12:17 ve ilgili not;
1Pe.3:9). İmanlılar, bağışlamaya çağrılmışlardır (bkz.
Mat.5:38-42;
Mat.18:21-35).
5:16 İnsanların mutluluğu çeşitli durumlara bağlıdır, oysa imanlının sevinci koşullara bağlı değildir. İmanlının sevinci Mesih’in ölümü, dirilişi ve göğe yükselişi sayesinde sağladıklarına dayanır ve bu yüzden de tükenmez.
5:18 Her durumda şükredin Bkz.
Ef.5:20.
5:19 Kutsal Ruh ateşe benzetiliyor (
Elç.2:3-4). “Ruh’un topluluktaki işleyişine engel olmayın” anlamında kullanılmıştır (
Elç.5:20-22).
5:20-21 Bkz.
Rom.12:6;
1Ko.11:8-10,
1Ko.11:28;
1Ko.13:2;
1Ko.14:1-40;
Ef.4:11. Peygamberlik, Tanrı isteğinin Kutsal Ruh aracılığıyla bir veya birden çok kişiye iletilmesidir ; bazen bir öngörü (krş.
Elç.11:28;
Elç.21:10-11), bazen de Tanrı’nın belli bir duruma yönelik isteğinin belirtisi olarak kendini gösterdiği görülür (krş.
Elç.13:1-2).
1Ko.14:3’te, peygamberlik sözlerinin imanlıları güçlendirmek ve yüreklendirmek amacıyla verildiği belirtilir.
sınayın Pavlus’un bu buyruğu (
1Se.1:21), Rab’bin adına konuşan her insanın sınanmadan kabul edilmemesi gerektiğine yöneliktir. Pavlus burada hangi sınamaların uygulanması gerektiğini belirtmeden her öğretinin sınanması gerektiğini vurgular. Öğreti, mutlaka Müjde ile uyum içinde olmalıdır (bkz.
1Ko.14:29;
Gal.1:9;
1Yu.4:1-4).
5:24 Pavlus’un güveni, Tanrı’nın değişmezliğine dayanır (bkz.
Yar.18:25). İmanlılara da, Tanrı’nın başladığı işi bitireceğine dair güvence verir (bkz.
Say.23:19;
Flp.1:6).
5:26 kutsal öpüşle Özel bir selamlaşma şekli değildir (bkz.
Rom.16:16’ya ait not). Günümüzde olduğu gibi o çağda da yanaktan öpüşüp kucaklaşarak selamlaşma yaygındı. “Kutsal” sözcüğüyle imanlıların ruhsal kardeşliği vurgulanmaktadır.
5:27 buyuruyorum Grekçesi’nden birebir çevirisi:“ant içiririm”. Pavlus kilisedeki her üyenin bu mektubu okumasını, ilgisinin ve öğütlerinin herkes tarafından bilinmesini istiyordu. Elçilerin yazdıkları konular kişisel görüşleri değil, Kutsal Ruh tarafından esinlenen Tanrı’nın sözleriydi.
5:28 Elçi Pavlus, her zaman olduğu gibi mektubunu bir kutsama dileğiyle bitirir. İnsanın Tanrı’nın lütfuna duyduğu ihtiyaç, mutlak ve temeldir.