Notlar
2:1-2 ölüydünüz İsa Mesih’e iman etmemiş insan ruhsal yönden ölüdür. Yaşamı boyunca iman etmeyen kişi sonsuz ölüme mahkûmdur (bkz. Bilgi Kutusu: Ölüm, s.1660; krş.
Yu.3:16,
Yu.3:36;
Yu.5:24;
Yu.11:25;
Rom.6:23;
Kol.1:21;
1Yu.5:12).
havadaki hükümranlığın egemenine Yani Şeytan’a; Şeytan yalnızca dünyayla sınırlı bir düşman değildir (krş.
Ef.6:12;
Yu.14:30).
ruha Şeytan’a (krş.
Eyü.1:6;
Hez.28:15; bkz.
Yşa.14:12-15’ e ait not). Kimileri gramer açısından “ruh” sözcüğünün ‘insanın kendi ruhu’ anlamına geldiğini savunur; buna göre bu ayette Şeytan’ın imanlı olmayanları hem dıştan ( “havadaki hükümranlığın egemeni”) hem de içten (imanlı olmayanların kendi ruhuyla) etki ettiğinden söz edilmektedir.
2:4-5 Mesih’le birlikte yaşama kavuşturdu Bkz.
Rom.6:1-10 ve ilgili notlar.
2:6 Mesih İsa’da Bkz.
Ef.1:1’e ait not.
göksel yerlerde Bkz.
Ef.1:3’e ait not.
2:8 İman yoluyla Bkz.
Rom.3:21-31 ve ilgili notlar.
kurtuldunuz İnsanın kendi günahkârlığı yüzünden maruz kaldığı Tanrı’nın öfkesinden kurtulması. Bu fiilin Grekçesi’nden (
Ef.2:5’ te olduğu gibi) kurtuluşun etkilerinin devam ettiği anlaşılmaktadır (bkz. Makale:Kurtuluş, s.1716).
sizin başarınız değil Hiçbir insan çabası, kurtuluşa katkıda bulunamaz (bkz.
Tit.1:4-6 ve ilgili not).
2:9 iyi işlerin ödülü değildir İnsan, Kutsal Yasa’nın gereklerini yapmakla kurtuluşa kavuşamaz (
Rom.3:20,
Rom.3:28). Kurtuluşu veya aklanmayı sevapla kazanma yaklaşımı Kutsal Yazılar’da sürekli olarak reddedilmektedir (bkz.
Gal.2:16 ve ilgili not).
2:1-10 Pavlus, ilk bölümde her biri Tanrı’nın yüceliğinin övülmesi için olan ve Mesih’in yönetiminde (
Ef.1:10,
Ef.1:22) doruk noktasına ulaşan harika amaçlarını ve tasarısını aktarır. Bu bölümde ise Tanrı’nın bireylere ve kiliseye yönelik amaçlarını gerçekleştirdiği adımları açıklar.
2:10 yapıt Bu sözcüğün Grekçesi, bazı yerlerde “sanat eseri” anlamını içerir.
2:11 öteki uluslardan doğan sizler Bkz.
Ef.1:12’ ye ait not.
“sünnetli”... “sünnetsiz” Yani “Yahudiler”... “Yahudi olmayanlar” (bkz.
Ef.1:12’ye ait not). İsrail halkının övündüğü sünnet, onları öbür uluslardan ayıran açık bir işaretti.
2:12 Mesihsiz... tanrısızdınız Tüm bu ifadeler, Yahudi olmayan ulusların Mesih’ten (hem soy hem de vaatler açısından) ve Tanrı’nın antlaşmalarından ve vaatlerinden yoksun olduğunu vurgular (bkz.
Ef.3:6’ya ait not;
Yar.12:1-3;
Çık.19:4-6;
Rom.1:3-4 ve ilgili notlar).
antlaşmalara Tanrı, İsrail halkına ve onlar aracılığıyla öbür uluslara kutsama vaat etmiştir (bkz.
Yar.12:1-3;
Çık.19:4-6;
Rom.9:4 ve ilgili notlar).
2:13 Mesih’in kanı Mesih’in insanlık yerine günahın bedelini ödeyerek çarmıhta kendini kurban olarak sunmasını ifade eder (bkz.
Ef.1:7-8 ;
İbr.9:11-13 ve ilgili notlar).
2:14-16 Bkz. Giriş. Tanrı’nın tasarısında imanlılar topluluğunun (kilisenin) önemi vurgulanmaktadır (
Ef.3:4-6,
Ef.3:10-11). Tanrı’nın nihai amacı, evrendeki her şeyi Mesih’in aracılığıyla ilk yarattığı haline geri getirmektir (
Ef.1:10). Kilise bu amacın ilk adımı olarak görülür. İnsanın günahının sonucu olan “Tanrı’yla düşmanlık” (
Yar.3:14-19), “ayrılık”, bütün ilişkilerde kendini gösterir (evlilikte, ailede, uluslar ve insanlar arasında); bu ayrılığın en belirgin olanlarından biri İsrail halkı ile öteki uluslar arasındadır. Ancak İsa Mesih’in ölümü sayesinde bu ayrılıklar ortadan kaldırılmıştır. İmanlılar topluluğu, Tanrı’nın yarattığı yeni bir insanlık, yeni bir halktır. Mesih imanlısı olan Yahudiler de, öbür uluslar da, kendi kimliklerinin yanı sıra asıl olarak kiliseye aittirler. Bu yeni yaratılışın temeli olan kilise, Tanrı’nın günaha ve ayrılığa karşı olan bilgece tasarısını en iyi şekilde sergiler. Şeytan ve cinlerin kötüye kullandığı en büyük silahlardan biri olan “ayrılık” etkisiz kılınmıştır (
Yar.3:10).
Kutsal Yasa’yı... etkisiz kılarak Mesih ve Mesih’in ölümüyle dirilişi, Kutsal Yasa’yı tamamlar (
Mat.5:17-20;
Rom.3:31). Burada etkisiz kılınan, Yahudiler ile (Yahudiler’in Kutsal Yasası’na uymadıkları için) dinsel açıdan kirli sayılan Yahudi olmayan ulusları birbirinden ayıran özel buyruklar ve kurallardır (krş.
Kol.2:13-14).
iki topluluğu İsrail halkından olan imanlılar ile öbür uluslardan iman edenleri.
engel duvarını... düşmanlığı İsrail halkı ile öbür uluslar arasındaki ayrım söz konusudur. Tanrı, Kutsal Yasa aracılığıyla, Tanrı’nın buyruklarına ve vaatlerine sahip olan halkın tüm halklardan etkilenmemesi için İsrail halkı ile öbür halkları birbirinden ayrı tutmuş (örn.
Lev.11:44-45;
Yas.7:6), böylelikle öbür halkların İsrail halkına verilmiş ayrıcalıklardan uzak olmasını sağlamıştır; bu “ayrılık” sonucunda da İsrail halkı ile öbür halklar arasında düşmanlık ortaya çıkmıştır.
kendi bedeninde Mesih’in çarmıhtaki ölümünden söz ediliyor.
yeni bir insan Yeni bir topluluk (kilise).
bir bedende Ya Mesih’in çarmıhta ölen bedeninden (krş. “kendi bedeninde”,
Ef.2:14-16) veya imanlıların oluşturduğu tek beden olan “yeni bir insan”dan (imanlılar topluluğundan) söz edilmektedir.
2:17 uzakta olan sizlere... yakındakilere “Öbür uluslara... Yahudiler’e” (bkz.
Ef.1:12’ye ait not).
2:19 Pavlus burada özellikle Yahudi olmayanlara hitap etmektedir (bkz.
Ef.1:12’ye ait not). 19-22. ayetlerde anlatılan birlik, 14-18. ayetlerde açıklandığı gibi Mesih’in kendi ölümü aracılığıyla gerçekleştirdiklerine dayanmaktadır.
2:20 Elçilerle peygamberlerden oluşan temel YeniAntlaşma elçilerinin ve peygamberlerinin Tanrı’nın sözünü duyurarak ve öğreterek attıkları temel (krş.
Mat.16:18 ve ilgili not;
1Ko.3:10-11).
Köşe taşı İsa Mesih, yeni topluluğu (
Ef.2:14-16) birleştirip bir arada tutar (bkz.
Yşa.28:16;
1Ko.3:10-11;
1Pe.2:5 ve ilgili notlar).
2:21 kutsal bir tapınak Eski Antlaşma’da tapınak, Tanrı’nın İsrail halkıyla birlikte olduğu yerdi. Pavlus, Tanrı’nın tüm imanlılarla (
Ef.2:14-16) birlikte olduğunu açıklamak için bu benzetmeyi yapar (bkz.
Çık.25:8;
1Ko.3:16;
1Pe.2:5 ve ilgili notlar).
kenetlenip Hem bu ayette hem de
Ef.4:16’da, topluluğun her yönden gelişmesinin imanlılar arasındaki hizmet ilişkisine bağlı olduğu vurgulanır.
yükseliyor İmanlılar topluluğu hem sayıca hem de ruhsal yönden sürekli büyümektedir.
2:11-22 Pavlus konuyu, ilk bölümde söz ettiği Tanrı’nın egemen amacı ve tasarısından daha ileri aşamalara taşıyarak, daha önce hem Tanrı’ya hem de birbirlerine düşman olan İsrail halkının ve öbür ulusların Mesih aracılığıyla Tanrı’yla barıştırılması konusuna geçer (
Ef.2:11-16). İsrail halkının ayrıcalıklarından ve öbür ulusların bunlardan yoksunluğundan söz ettikten sonra (
Ef.2:11-12), Tanrı’nın bu iki halkı nasıl tek bedende birleştirdiğini (
Ef.2:19-22) belirtir ve 3. bölümde bu konuyu daha da detaylandırır.
2:22 Tanrı’nın konutu Tanrı, İsa Mesih’in yeryüzüne gelişinden önce halkının arasında (tapınakta) bulunurdu; Mesih’in gelişiyle birlikte artık Tanrı’nın Ruhu iman eden herkesin içindedir (bkz.
1Ko.6:19-20; krş.
Va.21:3’e ait not), dolayısıyla imanlılar topluluğu arasındadır (krş.
Çık.25:8;
1Ko.3:16;
2Ko.6:16 ve ilgili notlar).