2. Korintliler 5:11-21

« 2. Korintliler 4 | 2. Korintliler 5 | 2. Korintliler 6 »
Barıştırma Görevi
11Rab'den korkmanın ne demek olduğunu bildiğimizden insanları ikna etmeye çalışıyoruz. Ne olduğumuzu Tanrı biliyor; umarım siz de vicdanınızda biliyorsunuz. 12Kendimizi yine size tavsiye etmeye çalışmıyoruz. Ama yürekle değil, dış görünüşle övünenleri yanıtlayabilmeniz için bizimle övünmenize fırsat veriyoruz. 13Eğer kendimizde değilsek, bu Tanrı içindir. Aklımız başımızdaysa, bu sizin içindir. 14Bizi zorlayan, Mesih'in sevgisidir. Yargımız şu: Biri herkes için öldü; öyleyse hepsi öldü. 15Evet, Mesih herkes için öldü. Öyle ki, yaşayanlar artık kendileri için değil, kendileri uğruna ölüp dirilen Mesih için yaşasınlar.
16Bu nedenle, biz artık kimseyi insan ölçülerine göre tanımayız. Mesih'i bu ölçülere göre tanıdıksa da, artık öyle tanımıyoruz. 17Bir kimse Mesih'teyse, yeni yaratıktır; eski şeyler geçmiş, her şey yeni olmuştur. 18Bunların hepsi Tanrı'dandır. Tanrı, Mesih aracılığıyla bizi kendisiyle barıştırdı ve bize barıştırma görevini verdi. 19Şöyle ki Tanrı, insanların suçlarını saymayarak dünyayı Mesih'te kendisiyle barıştırdı ve barıştırma sözünü bize emanet etti. 20Böylece, Tanrı aracılığımızla çağrıda bulunuyormuş gibi Mesih'in adına elçilik ediyor, O'nun adına yalvarıyoruz: Tanrı'yla barışın. 21Tanrı, günahı bilmeyen Mesih'i bizim için günah sunusu[a] yaptı. Öyle ki, Mesih sayesinde Tanrı'nın doğruluğu olalım.
« 2. Korintliler 4 | 2. Korintliler 5 | 2. Korintliler 6 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

5:11 Rab’den korkmanın “Tanrı’ya karşı sorumlu olmak” (2Ko.5:10; bkz. Yar.20:11; Özd.1:7 ve ilgili notlar) anlamında. insanları ikna etmeye çalışıyoruz Bağlama bakıldığında, Pavlus’un söz ettiği konunun, Korintliler’i sahte öğreti yayanların iddialarının aksine gerçek elçinin kendisi olduğuna ikna etmek olduğu anlaşılır.
5:12 dış görünüşle övünenleri Yanlış öğretiler yayan kişiler ruhsallıkla değil, para ve şöhretle ilgileniyordu.
5:13 kendimizde değilsek Pavlus’un karşıtları, onun yaptıklarını delice buluyorlardı. Çünkü Pavlus hem kurtuluş müjdesi uğruna her tür eziyete sevinçle katlanıyor (bkz. 2Ko.6:3-10; 2Ko.12:10) hem de müjdeyi duyururken onlar gibi süslü ve heyecan verici konuşma yöntemlerini kullanmıyor, sağduyulu ve ölçülü davranıyordu (bkz. 1Ko.2:1-5 ve ilgili notlar).
5:14 Mesih’in sevgisidir Mesih’in çarmıhta tüm insanların yerine ölmekle gösterdiği sevgi (2Ko.5:18-21; 2Pe.2:1; 1Yu.2:1-2). Bu ifadeyi, imanlının Mesih’e olan sevgisi olarak yorumlayanlar da vardır. Biri Beden almış Oğul(İsa Mesih). öyleyse hepsi öldü Mesih herkesin yerine öldüğü için ölümüne herkesi dâhil etti. Mesih’in ölümü iman etmeyenlerin öleceklerini (Yu.3:36), iman edenlerin ise günaha karşı öldüklerini doğrular (bkz. Rom.6:1-11). Bazı yorumculara göre ise “hepsi” ifadesiyle herkes değil, yalnızca imanlılar kastedilmektedir; dolayısıyla Pavlus’un burada Mesih’in sağladığı kurtuluşun kapsamından değil, Mesih’in ölümünün imanlı yaşamının üzerindeki etkisinden söz ettiğini düşünmektedirler.
5:16 Mesih’i bu ölçülere göre tanıdıksa da Pavlus bir zamanlar İsa’nın Mesih olduğunu kabul etmiyor, çarmıhta ölen birini Tanrı’nın lanetine uğramış bir suçlu olarak görüyordu (bkz. Yas.21:23; Gal.3:1 3-14).
5:17 Mesih’teyse “Mesih’e iman ettiyse” anlamında. yeni yaratıktır İman eden kişi, Tanrı’nın yaratılıştaki tasarısına kavuşmuştur. Bu gerçek Yu.3:3-5’te “yukarıdan doğuş”, Tit.3:4-6’da “yeni doğuş yıkaması” ve “Kutsal Ruh’un yenilenmesi” olarak nitelenir (bkz. ilgili notlar). Bu ayette Pavlus, insandaki değişiklikten ziyade Mesih’in sağladığı kurtuluşun getirdiği yeni düzeni vurgulamaktadır. İmanlı, farklı bir bakış açısıyla dünyayı değerlendiren “yeni yaratılış”tır. Aden bahçesinde başlayan ölüm ve günah dönemi (eski şeyler), artık İsa Mesih’in ölümü, dirilişi ve yüceltilmesi sayesinde ortadan kalkmıştır (yeni şeyler olmuştur). Bütün bunlar Mesih’le gerçekleşir; her şey O’nun aracılığıyla yaratılmıştır (bkz. Kol.1:16 ve ilgili not; İbr.1:2) ve her şey O’nda yenilenmiştir, gelecekte de görünür biçimde tümüyle yenilenecektir (krş. Rom.8:19-23; Ef.1:10).
5:18 Bunların hepsi Tanrı’dandır Kurtuluş sürecini başlatan (bkz. Yu.3:16 ve ilgili not; Rom.5:8), sürdüren ve tamamlayan Tanrı’dır (bkz. Flp.1:6 ve ilgili not). barıştırma görevini Günahın yol açtığı düşmanlığı ortadan kaldıran müjdeyi (2Ko.1:19) tüm dünyaya duyurma yükümlülüğü, Tanrı’yla barıştırılan imanlılar için bir ayrıcalıktır. barıştırma Bkz. Rom.5:10 ve ilgili not.
5:21 Bu ayet kurtuluş müjdesinin özetidir. Tümüyle doğru olan tek kişi İsa Mesih, çarmıhta tüm insanların günahını yüklenip herkesin hak ettiği cezaya, yani ölüme (Tanrı’dan ayrı kalmaya) katlandı. Böylece Tanrı, İsa’ya iman eden herkesi İsa’nın doğruluğuna kavuşturmaya ve kendisiyle barıştırmaya razı oldu (krş. 1Ko.1:30 ve ilgili not). günah sunusu Grekçesi’nden, “günah” diye de çevrilebilir.

Videolar

2. Korintliler Girişi

Genel Bakış: Pavlus'un Korintliler'e yazdığı birinci mektuptan sonra neler olup bittiğini ayrıntılarıyla bilmiyoruz. Yalnızca ikinci mektuba bakarak durumu anlamaya çalışıyoruz. Pavlus, Korintliler'e yazdığı ilk mektupta onları bazı günahlarından ötürü azarlamıştı (1. Korintliler'e Giriş bölümüne bkz.). Ama sonuç alamayınca onları doğru yola döndürmek için ikinci ziyarette bulunuyor (2:1; 13:1-2). Umduğu sonucu vermeyen bu ziyareti «keder dolu» bir ziyaret diye niteliyor. Üçüncü bir ziyaret tasarlar; ama aynı durumla karşılaşmamak için bundan vazgeçer (1:15-2:3). Sonunda «büyük bir sıkıntı ve yürek acısıyla» başka bir mektup yazar (2:4), Titus'un eliyle Korint'e gönderir. Korintliler mektubu alınca tövbe ederler. Titus bu haberle döner ve Pavlus'u sevince boğar (7:5-16).

Pavlus ve Timoteos bu arada Asya İli'nde (bugünkü Ege Bölgesi) büyük sıkıntılardan geçmekteler. O kadar ki, yaşama umutlarını bile yitirirler (1:8-11). Pavlus buradan Troas'a geçer; ama Korintliler'in mektubu nasıl karşıladıklarına ilişkin haberleri getirecek olan Titus'u bulamayınca huzur içinde çalışamaz, Makedonya'ya gider (2:12-13). Burada da sıkıntılar peşini bırakmaz (7:5). Bu mektubu buradan, Titus'un getirdiği sevindirici haberleri aldıktan sonra, büyük olasılıkla İ.S. 56-57 yıllarında yazar.

Mektubun İçeriği: Korintliler tövbe ettikleri halde her şey pek de yolunda görünmüyor. Kimi Yahudi din adamları, ya da Pavlus'un deyimiyle «sözüm ona üstün elçiler» (11:5) Korintliler'e gelerek «farklı bir müjde» yaymaya çalışırlar (11:4-5). Pavlus bu adamları, Korintliler'i köleleştirmek isteyen «sahte elçiler, düzenbaz işçiler» diye niteler ve şiddetle eleştirir (11:13)1. Öte yandan Korintliler'in hâlâ kendisini ve yazdıklarını daha içtenlikle benimsemelerini bekler2.

Pavlus, biraz da bu din adamlarının kendisine saldırmasından ötürü mektupta kendinden epey söz eder. Amacının ve görevinin Korintlilerce anlaşılmasını ister (1:12-14). Bunun için görevini açıklamakta3 ve Korintliler'e nasıl davrandığını4 anlatmaktadır. Kendi yaşayışını, «sözüm ona üstün elçilerin» faaliyetleriyle karşılaştırır5. Pavlus'un bu denli gayretli olmasının nedenlerini kavramak, ruhsal önderlerin çağlar boyunca görevlerini yerine getirmelerine büyük ölçüde yardım etmiştir.

Pavlus, 8 ve 9. bölümlerde Yeruşalim'deki yoksullara yapılacak bağışlardan söz ederek Korintliler'i, vaat ettikleri bağışları toplamaya çağırır (Rom.15:26). Titus'la birlikte iki kardeş bunun hazırlığı için Korint'e gider (8:16-24).

Ana Hatlar:

1:1-7:16 Pavlus'un görevi
8:1-9:15 Yahudiye'deki inanlılar için bağış toplanması
10:1-12:18 Pavlus ve sahte elçiler
12:19-13:14 Son uyarılar

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş