Notlar
7:1-23 Dinsel açıdan temiz ve kirli olmakla ilgili kurallar Lev.11-15. bölümlerde geçer. Bu kurallar (özellikle RAB’bin Buluşma Çadırı ve tapınak aracılığıyla İsrail halkının arasında bulunduğu zamanlarda), İsrail halkının günlük yaşamına ilişkin kurallardı. Kutsallık veya günahla doğrudan bir bağlantısı olmamasına karşın, bir İsrailli’nin, murdar hale geldiğinde RAB’bin huzuruna (tapınağa) yaklaşamayacağı için uzun bir süre dinsel açıdan kirli kalmaması gerekiyordu. İsa Mesih’in döneminde bu kurallar Ferisiler tarafından Kutsal Yasa’da belirtilen amaçtan saptırılmış şekilde öğretilirdi; Yasa’nın, ahlâksal temeli ile insanlar arası ilişkiye dayalı amacı arasındaki bağlantı gözardı edilirdi. Yasa’yı ilahi yetkiyle yorumlayabilen İsa Mesih, din bilginleri tarafından sonradan eklenen kuralların geçersiz ve hatalı olduğunu, Yasa’yı gerçek amacı doğrultusunda uygulayarak gösterdi (örn.
Mar.3:2-4;
Mat.12:11-12;
Luk.13:10-16;
Yu.5:9-16;
Yu.7:23;
Yu.9:16). İsa Mesih’in ölümü, dirilişi ve göğe alınmasıyla geçerli hale gelen yeni antlaşmayla birlikte murdarlıkla ilgili yasalar geçersiz hale geldi; bu sayede Yahudiler’le öbür ulusların, imanlılar topluluğu olarak tek beden oluşturabilmesi mümkün oldu. Yahudi imanlılar, murdarlıkla ilgili kuralları gönüllü olarak yerine getirebilir, ama bunlar artık yasal bir yükümlülük değil, bir kimlik (Yahudilik) meselesidir (ayrıca bkz. Pavlus’un konu hakkındaki öğretileri,
1Ko.10:23-33; 13. bölüm; Gal.3. bölüm; Bilgi Kutusu: Adiafora, s. 1693).
7:8 Tanrı buyruğunu... insan töresine Tanrı’nın buyrukları Kutsal Yazılar’da yer alır ve bağlayıcıdır; insan töresi (
Mar.1:3) ise ne Kutsal Yazılar’da yer alır ne de bağlayıcı ve yetkilidir.
7:11-12 kurbandır Bkz.
Lev.1:2. Anne babasına bakma sorumluluğundan kaçmak isteyen bir Yahudi oğul, bu sözcükle yemin edip anne babasına yardım ederek kullanabileceği kazancını resmen Tanrı’ya, yani tapınağa adayabilirdi. Paranın dinsel amaçlar için kullanılması şart değildi. Çocuk bu yemini anne ve babasına karşı sorumluluğunu ortadan kaldırmak için etmiş olsa bile, Kutsal Yasa öğretmenleri bunu bağlayıcı olarak kabul ederlerdi.
7:13 Kutsal Yasa öğretmenleri 11-12. ayetlerde söz edilen “kurban” yeminini desteklemek için
Say.30:1-2’de yazılanlara başvuruyordu ; oysa İsa Mesih bir Kutsal Kitap öğretisini geçersiz kılmak için başka bir öğretiyi kullanmayı reddetti. Yahudi din bilginleri,
Say.30:1-2’deki ifadeye yorum getirirken Kutsal Yasa’nın anlam ve içeriğini gözden kaçırıyordu.
7:19 bütün yiyeceklerin temiz olduğunu bildirmiş oluyordu Kutsal Yasa’yı yorumlama ve öğretme yetkisine sahip, Tanrı Sözü olan İsa Mesih, Kutsal Yasa’yı nasıl tamamladığını bir daha göstermektedir (bkz.
Elç.10:9-16;
Elç.10:15’e ait not;
1Ti.4:1-4;
Tit.1:15-16).
7:20 İnsanı kirleten Dinsel açıdan kirlenme, bir takım dışsal kuralın çiğnenmesiyle değil, yüreğin temiz olmamasıyla ilgilidir. Tanrı’yla olan paydaşlığı kirli eller veya yiyecekler değil, günah engeller (bkz.
Mar.7:21-23).
7:24 Sur Fenike’de (günümüzdeki Lübnan), Kefarnahum’dan yaklaşık 50 km uzaklıkta, Celile’nin kuzeybatısına sınırı bulunan, Yahudi olmayanların yaşadığı bir kent.
Kimsenin bunu bilmesiniistemiyordu İsa Mesih ve öğrencileri beş bin kişinin mucizevi şekilde doyurulduğu günden beri (
Mar.6:30-44) Celile bölgesinden uzak duruyorlardı. İsa, Celile’deki karşıtlıktan kaçınmak ve öğrencilerini özel olarak eğitme fırsatını elde etmek (
Mar.9:30-31) amacıyla tenha yerlere çekiliyordu (örn. Celile Gölü’nün kuzeydoğu kıyısı,
Mar.6:30-53; Fenike,
Mar.7:24-30; Dekapolis,
Mar.7:31-8:10; Filipus Sezariyesi,
Mar.8:27-9:32; bkz. Harita: Kitabın sonunda, no.12).
7:26 Suriye-Fenike ırkındandı O zamanlar Fenike, Suriye tarafından yönetiliyordu. Markos muhtemelen, bu kadını Libya’da yaşayan Fenikeliler’den ayırmak için bu ifadeyi kullanmıştır.
7:31 İsa Mesih, kuzeye Sur’dan Sayda’ya (yaklaşık 40 km) ve ardından güneydoğuya Hirodes Filipus’un bölgesinden Celile Gölü’nün doğu kıyısına gitti. Böyle dolambaçlı bir yoldan gitmesi, kendisine karşı merak ve nefretle karışık bir ilgi duyan Hirodes Antipas’ın yönetimde olduğu (bkz.
Mar.6:14-29;
Luk.13:31;
Luk.23:8-11) ve çoğu insanın İsa’yı zorla kral yapmak istediği (bkz.
Yu.6:14-15 ve
Yu.6:15’e ait not) Celile bölgesine girmemek içindi.