Notlar
10:2 Tanrı için gayretlidirler Halkın Tanrı için gayreti (bkz.
Elç.21:20;
Elç.22:2-3) övgüye değerdir, ancak Tanrı’nın insanları aklamak için seçtiği yolu (ölüm ve dirilişiyle lütuf yolunu açan İsa’ya iman etmek) reddettiler. Pavlus’un iman etmeden önceki gayreti bunun bir örneğidir (bkz.
Gal.1:14).
10:3 Tanrı’nın öngördüğü doğruluk ‘Aklanmak’ anlamındadır (bkz.
Rom.3:2 1-31 ve ilgili notlar).
10:4 Mesih, Kutsal Yasa’nın sonudur “Son” sözcüğünün Grekçe karşılığı (telos) ya (1) bitirme, kesilme ya da (2) hedef, sonuç, gerçekleşme anlamlarına gelir. İsa Mesih, Yasa’nın buyruklarına eksiksizce itaat ederek kendisiyle ilgili peygamberlikleri gerçekleştirmiş, böylece Yasa’nın gereklerini yerine getirmiştir (bkz.
Mat.5:17 ve ilgili not).Ayrıca Mesih, zaman ve kurtuluş tarihi anlamında Kutsal Yasa’yı sonlandırır (
Mat.6:14; bkz. ilgili not); imanlılar artık Mesih’e ve öğretisine bağlıdır. Yasa bugün bağlayıcı olmasa da Tanrı’nın kutsal özyapısı hakkında açıklayıcı bir rol oynamaktadır.
10:5 Yasa’nın gereklerini yapan, onlar sayesinde yaşayacaktır Lev.18:5’te (bkz. ilgili not; ayrıca bkz.
Yas.6:25 ve ilgili not) İsrail’in Sina Dağı’nda yapılan antlaşma çerçevesinde uyması gereken doğruluktan söz edilir. İsrail, Tanrı’ya (İsa Mesih’le sona eren) Kutsal Yasa aracılığıyla ulaşmak istiyorsa, Yasa’daki her kuralı sürekli ve kusursuzca yerine getirmeliydi. Pavlus, bunun imkânsız olduğunu açıklamıştır (krş.
Rom.2:17-29 ile
Rom.7:13-25; bkz.
Gal.3:6-9).
10:6-7 Bkz. Makale:EskiAntlaşma’dan YapılanAlıntılar, s. 1668. Pavlus, aklanmanın Mesih’e olan iman aracılığıyla olduğu görüşünü desteklemek amacıyla EskiAntlaşma’dan bu alıntıyı yapar (bkz.
Yas.30:12-13 ve ilgili not). Musa İsrail halkına, onların Tanrı’nın sözüne ulaşması gerekmeden sözün onlara bildirildiğini vurgulamıştır; tek yapmaları gereken bu buyruklara uymaktır (
Yas.30:12-1 4’te belirtilir). Aynı şekilde Pavlus da burada, insanların Tanrı Sözü’ne (
Yu.1:1), yani Mesih’e kendi başlarına ulaşmaları gerekmeden Tanrı’nın Mesih’i onlara gönderdiğini, ş imdi tek yapmaları gerekenin Mesih’e iman etmek olduğunu vurgulamaktadır.
10:8 Tanrı’nın sözü sana yakındır Eski Antlaşma metninde “söz” (
Yas.30:14; bkz.
Rom.30:12,
Rom.30:14’e ait not), inanılması ve itaat edilmesi gereken yenilenmiş antlaşmadır. Pavlus, “duyurduğumuz iman sözü” diyerek bunu kurtuluş müjdesiyle ilişkilendirir. Temel düşünce, bu müjdenin sunduğu kurtuluş yolunun herkese açık olduğudur.
10:9 İsa’nın Rab olduğunu Sonraki yıllarda Hıristiyan inanç bildirilerine temel olan bu ikrar (ayrıca bkz.
1Ko.12:3 ve ilgili not), ilk yüzyıl kilisesinde vaftiz sırasında söylenirdi. Septuaginta’da Yahve adının karşılığı olarak “RAB” sözcüğünün kullanıldığı göz önünde bulundurulduğunda, Pavlus’un İsa’ya atfettiği ilahi sıfatın öneminin apaçık olduğu görülür.
Tanrı’nın O’nu ölümden dirilttiğine Kurtuluş müjdesinin dayanağı (bkz.
Elç.2:14-40; ayrıca bkz.
Elç.3:15 ve ilgili not;
Elç.10:40;
1Ko.15:3-4,
1Ko.15:14,
1Ko.15:17).
yürekten Yürek, Kutsal Kitap’ta sadece duyguyu değil, zekâyı ve iradeyi de ifade eder (bkz.
Mez.5:9 ve ilgili not).
kurtulacaksın Kurtuluş sadece günahların bağışlanmasını değil, yargı gününde mahkûm edilmekten kurtulmayı da içerir (bkz.
İbr.1:27-28 ve ilgili not).
10:13 Bkz.
Elç.2:21 ve ilgili not.
Rab’be yakaran Grekçe’den birebir çevirisi: “Rab’bin adını çağıran”.
10:14-15 İsrail halkının kurtuluş müjdesini duymak ve kabul etmek için yeterli fırsatları olmadığı iddia edilebilirdi; bu nedenle Pavlus söz sanatı içeren bir dizi soruyla Yahudiler’in kurtulmaları için gerekli koşulları belirtir: (1) Tanrı tarafından sözü yaymak için bir kişinin gönderilmesi, (2) sözün duyurulması, (3) insanların bunu duyması ve (4) duyurulana iman etmesi. Tanrı, peygamberler göndererek sorumluluğunu yerine getirmiştir.
10:15 İyi haber müjdeleyenlerin ayakları ne güzeldir! Sürgündeki İsrailliler’e Babil’deki tutsaklıktan yakında özgür kılınacaklarına ilişkin iyi haberi ulaştıranlardan söz eden
Yşa.52:7 (bkz. ilgili not) ayetinden alıntı yapılmıştır. O ayette geçen sözler burada, insanlara günaha tutsaklıktan kurtulabileceklerine ilişkin iyi haberi (yani kurtuluş müjdesini) duyuranlar için kullanılmıştır.
10:18 Sesleri... dünyanın Göklerin Tanrı’nın yüceliğine tanıklık ettiğinden söz eden
Mez.19:4’ten alıntı yapılmıştır (bkz. ilgili not). Buradaki “sesler”, kurtuluş müjdesini duyuran imanlılarla ilişkilendirilir.
10:19 İsrail anlamadı mı? Eski Antlaşma’dan yapılan alıntı (
Yas.32:21; bkz. ilgili not) bu soruyu yanıtlar. Bildiriyi anlayanlar, İsrail halkının ruhsal anlamda cahil olarak nitelendirdiği öteki halklar olmuştur. Onlar anladıklarına göre, ilk atalarından beri Tanrı’nın sözlerine ve vaatlerine sahip İsrail halkı rahatlıkla anlamalıydı.
ulus olmayanla Tanrı’nın yeni halkı, yani her ulustan oluşan imanlılar topluluğu ; kilise (bkz.
Rom.4:16-17 ;
Rom.9:25;
Elç.15:14;
Ef.2:14-16’ya ait not;
Ef.2:19;
1Pe.2:10).
9:30-10:21 İsrail’in reddedilişinin nedeni.
10:21 İsrail, ulus olarak Tanrı tarafından reddedilmesinden kendisi sorumludur. Tanrı’nın isteğini yerine getirmemiş, yani İsa Mesih’e iman etmemiştir.Ancak Tanrı, itaatsizliğine rağmen İsrail halkına elini sevgiyle uzatmaya devam etmektedir (bkz.
Yşa.65:2).
9:1-11:36 Pavlus, 5-8. bölümlerde imanlıların kurtuluşunu ayrıntılı bir şekilde açıkladıktan sonra, İsrail halkı Tanrı’ya ve vaatlerine güvenmediğine ve bu yüzden reddedildiğine göre Tanrı’nın onlar için geleceğe ilişkin kurtuluş vaadinin nasıl geçerli olabileceğini anlatır.