Notlar
4:1 soyumuzun atası İbrahim İsrailliler’in atası; aklanmış insanın ilk örneği (bkz.
Yak.2:21-23 ve ilgili notlar).
4:2 Eğer İbrahim... işlerden dolayı aklandıysa Pavlus’un döneminde yaşayan Yahudiler’in çoğu, Kutsal Kitap dışı kaynaklara dayanarak İbrahim’in sevaplar sayesinde aklandığına inanmaktaydı.
4:3 Bkz.
Rom.3:21’e ait not.
böylece aklanmış sayıldı Grekçe’den birebir çevirisi: “ve ona doğruluk sayıldı”. “Doğruluk saymak” deyimi metnin Grekçesi’nde
Rom.4:5-6,
Rom.4:9-11,
Rom.4:22-24’te de geçmektedir (bkz. Makale: Doğruluk, s. 1656).
4:4-5 Kurtuluş Tanrı’nın katında itibar kazandıran eylemlere dayalı değildir; Tanrı’ya ve Tanrı’nın vaatlerine olan imana dayalıdır.
4:11 işaretini Sünnet, Tanrı’nın İbrahim’i doğru saydığının işareti, mührü ve kanıtıdır (bkz.
Yar.17:11 ve ilgili not).
Böylece İbrahim, sünnet buyruğunun verilmesinden önce Tanrı’ya iman edip aklandığı için Yahudi olmayan imanlıların da babasıdır.
4:12 sünnetlilerin babası İbrahim, Yahudiler’in yanı sıra Yahudi olmayan imanlıların da babasıdır ve onun öyküsü herkes için tek bir aklanma yolu olduğunu gösterir: İman (bkz. Bilgi Kutusu: İman, s.1821).
4:13 soyuna Tüm imanlılara (
Rom.4:11-12).
dünyanın mirasçısı İbrahim’e ve soyuna verilen vaatler (bkz.
Yar.12:1-3;
Yar.22:17;
Çık.19:4-6;
Yşa.55:1-3), yaratılış sırasında Tanrı’nın kutsamasının bir parçasıdır (
Yar.1:26-28). Pavlus,
Gal.3:8’de (kutsama ile kurtuluş eşanlamlıdır) ve burada (imanlılar,
Yar.1:26-28’de yer alan, dünyaya hükmetme buyruğunu müjdeyi yaşayarak ve duyurarak Tanrı’nın istediği şekilde yerine getirir) bu vaatlerin İsa Mesih’te yerine geldiğini ifade eder.
4:14 Yasa’ya bağlı olanlar Miras hakkının Kutsal Yasa’nın yerine getirilmesine bağlı olduğunu sanan Yahudiler.
vaat Bkz.
Rom.4:13.
4:15 Yasa, Tanrı’nın gazabına yol açar Kutsal Yasa günahı açığa çıkardığından ve hatta kışkırttığından dolayı (bkz.
Rom.7:7-11) vaadin gerçekleşmesine değil, yalnızca Tanrı’nın gazabına (yani cezaya) neden olur.
karşı gelmek Kutsal Yasa’nın olmadığı yerde de günah vardır, ama bu durumda Kutsal Yasa’nın herhangi bir kuralının çiğnenmesi söz konusu değildir.
4:16-17 11-12. ayetlerdeki düşünce burada özetlenmektedir (krş.
Rom.3:24-26 ve ilgili notlar;
Ef.2:8).
Kutsal Yasa’ya bağlı olanlar Bkz.
Rom.4:14’e ait not.
İbrahim’in imanına sahip olanlar Tıpkı Kutsal Yasa’nın verilmesinden önce yaşayan İbrahim gibi, Tanrı’ya iman etmiş Yahudi kökenli olmayan Hıristiyanlar.
ölülere yaşam veren Burada öncelikle, dünyaya çocuk getirme yaşları geçmiş olan İbrahim ve Sara’nın İshak’ı dünyaya getirmesinden söz edilmektedir (bkz.
Yar.18:11). İkinci olarak Mesih’in dirilişi ima edilir (bkz.
Rom.4:23-25 ve ilgili notlar).
var olmayanı buyruğuyla var eden Sadece Tanrı yoktan yaratma gücüne sahiptir. Kısır olan Sara’nın çocuk sahibi olmasını sağlaması buna bir örnektir.
4:18 umutsuz bir durumdayken... iman etti İbrahim, ilerlemiş yaşı nedeniyle çocuk sahibi olması olanaksızken Tanrı’dan umudunu kesmedi.
böyle ‘Yıldızlar kadar çok’ anlamında (bkz.
Yar.15:5).
4:19 Sara’nın ölü rahmini Kocası İbrahim’den on yaş genç olan Sara (bkz.
Yar.17:17) çocuk doğurma yaşını çoktan geçmişti.
düşündüğünde İman eden birine karşılaştığı tüm olumsuzlukları tamamen göz ardı etmesi gerektiği söylenemez; imanlı, sorunlarıyla yüzleşip her şeyden üstün olan Tanrı’ya ve vaatlerine güvenmelidir.
imanı zayıflamadı İbrahim’in kaygı duyduğu anlar oldu (bkz.
Yar.17:17-18), ama temelde Tanrı’nın ona bir soy sağlayacağı vaadine güvenmeye devam etti.
4:20 Tanrı’yı yüceltti Çünkü Tanrı’nın bu vaatleri gerçekleştireceğine inandı. Sevap Tanrı’dan bir hak kazanmaya yönelik insan çabasıdır; iman ise Tanrı’yı her durumda yüceltmeye yöneliktir.
4:22 Bunun için İbrahim’in imanı içten ve sağlamdı (Tanrı’nın vaadine güvenmişti).
4:23-24 bizler... için de İbrahim’in, Sara’nın ölü rahmine yaşam veren (
Rom.1:19) Tanrı’ya imanı sayesinde aklanması gibi, insanlar da İsa’yı ölümden dirilten Tanrı’ya (bkz.
Rom.10:9 ve ilgili not) iman ederek aklanır.
3:21-4:25 Pavlus hiç kimsenin Tanrı katında doğru olmadığını vurguladıktan sonra (
Rom.1:18-3:20), Tanrı’nın insanlığa sunduğu doğruluktan söz eder (bkz. Makale: Doğruluk, s. 1656).
4:25 Büyük olasılıkla ilk Hıristiyanlar’ın bir iman ikrarıdır.
aklanmamız Bkz.
Rom.3:24 ve ilgili not.