Romalılar 2

2
Tanrı Ayrım Yapmaz
1 Bu nedenle sen, ey başkasını yargılayan insan, kim olursan ol, özrün yoktur. Başkasını yargıladığın konuda kendini mahkûm ediyorsun. Çünkü ey yargılayan sen, aynı şeyleri yapıyorsun. 2Böyle davrananları Tanrı'nın haklı olarak yargıladığını biliriz. 3Bu gibi şeyleri yapanları yargılayan, ama aynısını yapan ey insan, Tanrı'nın yargısından kaçabileceğini mi sanıyorsun? 4Tanrı'nın sınırsız iyiliğini, hoşgörüsünü, sabrını hor mu görüyorsun? O'nun iyiliğinin seni tövbeye yönelttiğini bilmiyor musun?
5İnatçılığın ve tövbesiz yüreğin yüzünden Tanrı'nın adil yargısının açıklanacağı gazap günü için kendine karşı gazap biriktiriyorsun. 6 Tanrı “herkese, yaptıklarının karşılığını verecektir.” 7Sürekli iyilik ederek yücelik, saygınlık, ölümsüzlük arayanlara sonsuz yaşam verecek. 8Bencillerin, gerçeğe uymayıp haksızlık peşinden gidenlerin üzerineyse gazap ve öfke yağdıracak. 9-10Kötülük eden herkese –önce Yahudi'ye, sonra Yahudi olmayana– sıkıntı ve elem verecek; iyilik eden herkese –yine önce Yahudi'ye, sonra Yahudi olmayana– yücelik, saygınlık, esenlik verecektir. 11 Çünkü Tanrı insanlar arasında ayrım yapmaz.
12Kutsal Yasa'yı bilmeden günah işleyenler Yasa olmadan da mahvolacaklar. Yasa'yı bildikleri halde günah işleyenlerse Yasa'yla yargılanacaklar. 13Çünkü Tanrı katında aklanacak olanlar Yasa'yı işitenler değil, yerine getirenlerdir. 14Kutsal Yasa'dan yoksun uluslar Yasa'nın gereklerini kendiliklerinden yaptıkça, Yasa'dan habersiz olsalar bile kendi yasalarını koymuş olurlar. 15Böylelikle Kutsal Yasa'nın gerektirdiklerinin yüreklerinde yazılı olduğunu gösterirler. Vicdanları buna tanıklık eder. Düşünceleriyse onları ya suçlar ya da savunur. 16Yaydığım Müjde'ye göre Tanrı'nın, insanları gizlice yaptıkları şeylerden ötürü İsa Mesih aracılığıyla yargılayacağı gün böyle olacaktır.
Yahudiler ve Kutsal Yasa
17Ya sen? Kendine Yahudi diyor, Kutsal Yasa'ya dayanıp Tanrı'yla övünüyorsun. 18Tanrı'nın isteğini biliyorsun. En üstün değerleri ayırt etmeyi Yasa'dan öğrenmişsin. 19-20Kutsal Yasa'da bilginin ve gerçeğin özüne kavuşmuş olarak körlerin kılavuzu, karanlıkta kalanların ışığı, akılsızların eğiticisi, çocukların[a] öğretmeni olduğuna inanmışsın. 21Öyleyse başkasına öğretirken, kendine de öğretmez misin? Çalmamayı öğütlerken, çalar mısın? 22“Zina etmeyin” derken, zina eder misin? Putlardan tiksinirken, tapınakları yağmalar mısın? 23Kutsal Yasa'yla övünürken, Yasa'ya karşı gelerek Tanrı'yı aşağılar mısın? 24 Nitekim şöyle yazılmıştır: “Sizin yüzünüzden uluslar arasında Tanrı'nın adına küfrediliyor.”
25Kutsal Yasa'yı yerine getirirsen, sünnetin elbet yararı vardır. Ama Yasa'ya karşı gelirsen, sünnetli olmanın hiçbir anlamı kalmaz[b]. 26Bu nedenle, sünnetsizler Yasa'nın buyruklarına uyarsa, sünnetli sayılmayacak mı? 27Sen Kutsal Yazılar'a ve sünnete sahip olduğun halde Yasa'yı çiğnersen, bedence sünnetli olmayan ama Yasa'ya uyan kişi seni yargılamayacak mı? 28Çünkü ne dıştan Yahudi olan gerçek Yahudi'dir, ne de görünüşte, bedensel olan sünnet gerçek sünnettir. 29 Ancak içten Yahudi olan Yahudi'dir. Sünnet de yürekle ilgilidir; yazılı yasanın değil, Ruh'un işidir. İçten Yahudi olan kişi, insanların değil, Tanrı'nın övgüsünü kazanır.
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

2:1 yargılayan insan Burada özellikle, Kutsal Yasa’yı bilmedikleri ve ahlâka aykırı yaşam sürdükleri gerekçesiyle Yahudi olmayanları hor gören, ancak Yasa’ya kendileri de itaat etmeyen Yahudiler’den söz ediliyor.
2:3 Bkz. Mar.7:1-6; krş. Luk.18:9-14.
2:4 Pavlus’un bunları söylemesinin nedeni, onların Tanrı’nın sabrını yanlış yorumlayıp yargılanmaya ihtiyaçları olmadığını düşünmeleriydi. Oysa Tanrı’nın hemen yargılamayıp sabırla beklemesi, insanlara tövbe fırsatı vermek amacıyla duyduğu merhametten ileri gelir (bkz. 2Pe.3:9 ve ilgili not).
2:5 Tanrı’nın... gazap günü Zamanın sonunda gerçekleşecek yargıdan (bkz. Rom.2:8) söz ediliyor (bkz. Makale: Yargı, s. 260).
2:6-7 Pavlus’un buradaki sözleri, insanların sevaplarla değil, Mesih’e iman etmekle kurtulabileceklerini ifade eden açıklamalarıyla çelişmez. Pavlus Tanrı’nın ne kadar adil olduğunu açıklamaktadır; Tanrı’nın vaatlerine ve buyruklarına sahip olan Yahudiler’in bile Tanrı’nın yüce ölçütlerine ulaşamayacağını anlatır (bkz. Rom.2:17-29; Kutsal Yasa’nın amacı, Rom.7:7-12; Gal.3:19-4:7). Tanrı’nın adil yasasının ışığında, Yahudi olsun, Grek olsun, bütün insanlar Tanrı’nın gazabını hak etmişlerdir (Gal.3:19,Gal.3:23).
2:8 gazap ve öfke yağdıracak Son yargı gününde.
2:9-10 önce Yahudi’ye Çünkü Tanrı’nın seçtiği, antlaşma yaptığı ve Kutsal Yasa’ya sahip olan halk onlardı (bkz. Rom.1:16’ya ait not; Amo.3:2 ve ilgili not; Luk.12:48).
2:12 Bkz. Rom.2:14’e ait not; Rom.1:18-20 ve ilgili not; krş. Amo.1:3-2:3.
2:13 aklanacak olanlar Bkz. Rom.3:24’e ait not.
2:14 Yasa’nın gereklerini Bu ifadeyle, hastalar ve yaşlılarla ilgilenmek, ana babaya saygı göstermek ve zinadan kaçınmak gibi Kutsal Yasa kurallarıyla uyuşan genel toplumsal âdetlerden söz edilmektedir. kendiliklerinden İsa Mesih’e iman etmemiş bu kişiler, vicdan gereği olarak Kutsal Yasa’nın gereklerini bilmeden iyi ve doğru olanı yapanlardır. kendi yasalarını Kutsal Yasa’nın Yahudiler için geçerli olan işlevi (2Ti.Rom.3:16), Yahudi olmayanlar için vicdandan kaynaklanan bu içsel yasa (Rom.2:15) sayesinde yerine getirilir.
2:1-16 Tanrı’nın, sözünü ve buyruklarını gönderdiği halkı şu ilkelerle yargıladığı açıklanır: Tanrı (1) adildir (Rom.2:2); (2) kişiyi yaptıklarına göre (Rom.2:6-11) ve (3) Kutsal Yasa (Tevrat) bilgisine göre (Rom.2:12-15) yargılar. Bu ölçütlere göre Tanrı’nın halkı İsrail suçludur (Rom.2:17-29).
2:16 6. ayette başlayan ve 11-13. ayetlerde işlenen konu sonuçlandırılıyor. Yaydığım Müjde Bkz. Rom.16:25.
2:19-20 körlerin... çocukların İsrail halkı, Tanrı’nın sözü olan Kutsal Yasa’nın (Tevrat) kendilerine verilmesinden ötürü kendilerini öbür uluslardan üstün sayıyordu. çocukların Grekçesi’nden “yeni öğrencilerin” diye de çevrilebilir.
2:22 tapınakları yağmalar mısın? Pavlus bu örneği, bazı Yahudiler’in putperestlerin tapınaklarında depolanan malları çalmalarıyla ilgili olarak veriyor olabilir (bkz. Elç.19:37).
2:17-24 Pavlus burada, İsrail halkının Tanrı’yla ilişkilerinde üstünlük olarak gördükleri koşulsuz haklardan söz ediyor. Halkın söyledikleri ile yaptıkları birbirini tutmayınca bu haklar birer suçlama nedeni haline gelir. Pavlus Rom.2:1-16’da (bkz. ilgili notlar) açıkladığı yargı ilkelerine Yahudiler’in de tâbi olduklarını vurgulamaktadır.
2:25 sünnet Tanrı’nın İsrail halkıyla yapmış olduğu antlaşmanın işareti (bkz. Yar.17. bölüm; Rom.17:10-12’ye ait notlar; Lev.12:3) ve bu antlaşmanın içerdiği kutsamanın teminatıdır (bkz. Rom.4:11 ve ilgili not). Yahudiler için sünnet, Tanrı lütfunun güvencesidir. sünnetli olmanın hiçbir anlamı kalmaz Grekçe’den birebir çevirisi: “sünnetin sünnetsizlik olmuştur”.
2:27 Pavlus, Tanrı’nın vaatlerine ve buyruklarına sahip (Yahudi) olmayan ama doğru ve dürüst bir yaşam süren insanların bile, Kutsal Yasa’ya sahip olup bunu yerine getirmeyen Yahudiler’den daha adil olduğunu anlatmaktadır.
2:29 Ruh’un işidir Tanrı’ya adanmış olmanın gerçek belirtisi sadece bedendeki işaretler (örn. sünnet) değil, Kutsal Ruh’un gücüyle yenilenip Tanrı’ya adanan yürektir. EskiAntlaşma’da geçen “yüreğin sünnet edilmesi” ifadesinin anlamı budur (bkz. Yar.17:10; Yas.30:6; Yer.4:4; Yer.9:26 ve Hez.44:7’ye ait notlar). insanların değil, Tanrı’nın övgüsünü kazanır Krş. Yu.5:41,Yu.5:44; Yu.12:43; 1Ko.4:3-5.
1:18-3:20 Günah işlemeyen hiç kimse yoktur; bu nedenle herkes Tanrı’nın gazabını hak etmektedir. Tek kurtuluş yolu, Tanrı’nın yüce lütfuyla sağladığı aklanma yoludur (bkz. Rom.3:24).

Videolar

Romalılar Girişi

Genel Bakış: Elçi Pavlus bu mektubu Yeruşalim'e yaptığı bir yolculuk sırasında yazmıştır. Toplanan bağışları oradaki yoksul inanlılara iletmekle görevlendirilmişti (15:25-27). Bu da İ.S. 57-59 yılları arasında, Müjde'yi yaymak için çıktığı üçüncü yolculuğun sonlarında olabilir. Büyük olasılıkla Korint'ten yazmaktadır (Elç.20:1-3). Bundan sonra Yeruşalim'e, Yeruşalim'den de İspanya'ya gitmeyi, yol üzerinde de Roma'ya uğramayı tasarlar (1:9-15; 15:22-32). Daha önce Roma'da Müjde'yi yaymış değildi, ama oradaki inanlıların birçoğunu tanıyordu (16:3-16). Yaydığı Müjde'yi, Tanrı'nın kendisini duyurmaya çağırdığı bildiriyi1 bu mektupta açıklamaktadır. 1:16-17 ayetlerinde şöyle diyor: Müjde'den utanmıyorum. Müjde iman eden herkesin... kurtuluşu için Tanrı gücüdür. Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, `İmanla aklanan yaşayacaktır.'»

Mektubun İçeriği: Mektubun ilk önemli konusu, Tanrı'nın gazabına ve yargısına yol açan insan günahıdır2. Pavlus bunu belirttikten sonra insanın bu kötü durumu için Tanrı'nın sunduğu çareyi açıklıyor. Tanrı insanları, İsa Mesih'e iman ettikleri için aklar, Musa'nın Yasası'na uydukları için değil3. Kutsal Yasa'nın gereklerini hiç kimse tümüyle yerine getiremez. Zaten Kutsal Yasa'nın amacı da başkadır. Yasa günahı tanımlar ve ciddiyetini vurgular. Dahası, Pavlus 6:1-23 ayetlerinde, Mesih'e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. Pavlus'un dediği gibi, «Günah size egemen olmayacaktır» (6:14). İnananlar Kutsal Ruh'un yönetiminde yaşadıkça Tanrı'nın istediği gibi yaşamış olacaklardır (8:1-14). Gerçekte Tanrı'nın amacı bunun da ötesine geçiyor (8:14-39): «Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu'nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun» (8:29).

Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul etmeye başladığı bir sırada Pavlus Tanrı'nın Yahudiler'e ilişkin amacını irdelemeye başlar4. Öyle anlaşılıyor ki, Roma'daki kilise hem Yahudi5 hem de öteki uluslardan6 gelen üyelerden oluşuyordu. Et yiyip yememek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak (14:1-6) konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. Pavlus, Müjde'yi öteki uluslara duyurmaya çağrılmıştı, ama kendi halkı için de büyük kaygıları vardı7. Bir başka kaygısı daha vardı, bu da öteki uluslardan olan inanlıların Yahudiler'e neler borçlu olduklarını bilmelerini istemesiydi8.

Pavlus mektubun son bölümlerinde (12:1-15:13) uygulamaya ilişkin öğütleri peş peşe sıralıyor.

Ana Hatlar:

1:1-17 Giriş ve ana konu
1:18-3:20 İnsanın günahı
3:21-5:21 Tanrı, Mesih'e iman edenleri aklar
6:1-8:39 Artık günah size egemen olmayacaktır: Ruh'a bağlı yeni yaşam
9:1-11:36 Tanrı'nın İsrail için tasarladıkları
12:1-15:13 Yaşayan kurbanlar: Doğru davranmaya ilişkin öğütler
15:14-16:27 Pavlus'un tasarladığı ziyaret ve son selamlar

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş