Romalılar 11:12-25

« Romalılar 10 | Romalılar 11 | Romalılar 12 »
12Eğer İsrailliler'in suçu dünyaya zenginlik, bozgunu uluslara zenginlik getirdiyse, bütünlüğü çok daha büyük bir zenginlik getirecektir! 13Öteki uluslardan olan sizlere söylüyorum: Uluslara elçi olarak gönderildiğim için görevimi yüce sayarım. 14Böylelikle belki soydaşlarımı imrendirip bazılarını kurtarırım. 15Çünkü onların reddedilmesi dünyanın Tanrı'yla barışmasını sağladıysa, kabul edilmeleri ölümden yaşama geçiş değil de nedir? 16Hamurun ilk parçası kutsalsa, tümü kutsaldır; kök kutsalsa, dallar da kutsaldır.
17-18Ama zeytin ağacının bazı dalları kesildiyse ve sen yabanıl bir zeytin filiziyken onların yerine aşılanıp ağacın semiz köküne ortak oldunsa, o dallara karşı övünme. Eğer övünüyorsan, unutma ki, sen kökü taşımıyorsun, kök seni taşıyor. 19O zaman, “Ben aşılanayım diye dallar kesildi” diyeceksin. 20Doğru, onlar imansızlık yüzünden kesildiler. Sense imanla yerinde duruyorsun. Böbürlenme, kork! 21Çünkü Tanrı asıl dalları esirgemediyse, seni de esirgemeyecektir.
22Onun için Tanrı'nın iyiliğini de sertliğini de gör. O, düşenlere karşı serttir; ama O'nun iyiliğine bağlı kalırsan, sana iyi davranır. Yoksa sen de kesilip atılırsın! 23İmansızlıkta direnmezlerse, İsrailliler de öz ağaca aşılanacaklar. Çünkü Tanrı'nın onları eski yerlerine aşılamaya gücü vardır. 24Eğer sen doğal yapısı yabanıl zeytin ağacından kesilip doğaya aykırı olarak cins zeytin ağacına aşılandınsa, asıl dalların öz zeytin ağacına aşılanacakları çok daha kesindir!
Bütün İsrail Kurtulacak
25Kardeşler, bilgiçliğe kapılmamanız için şu sırdan habersiz kalmanızı istemem: İsrailliler'den bir bölümünün yüreği, öteki uluslardan kurtulacakların sayısı tamamlanıncaya dek duyarsız kalacaktır.
« Romalılar 10 | Romalılar 11 | Romalılar 12 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

11:12 dünyaya zenginlik “Uluslara zenginlik” ile aynı anlamdadır. İsrailliler’in kurtuluş müjdesini reddetmesi, elçilerin öteki uluslara yönelmesine neden olmuştur (bkz. Elç.13:46-48; Elç.18:6); böylece öteki uluslar müjdenin bereketlerine kavuşmuştur. bozgunu “Onların suçu” (bkz. Rom.11:11’e ait not) ifadesine eşdeğerdir, fakat burada bu suçun yol açtığı kayıp vurgulanmaktadır. bütünlüğü Tüm İsrail halkının kurtuluşu (bkz. Rom.11:25-27 ve ilgili notlar). çok daha büyük bir zenginlik Bkz. Rom.11:15’e ait not.
11:13 Uluslara elçi Bkz. Rom.1:5; Rom.11:8-9,Rom.11:12,Rom.11:16; Rom.15:9,Rom.15:12’ye ait not; Elç.9:15; Gal.1:15-16; Gal.2:7 ve ilgili not; Gal.1:9; ayrıca bkz. Ef.2:11-22; Ef.3:3,Ef.3:6,Ef.3:10 ve ilgili notlar.
11:15 onların reddedilmesi Tanrı’nın iman etmekte direnen İsrail halkını geçici ve kısmi olarak dışlaması (bkz. Rom.11:25 ve ilgili not). ölümden yaşama geçiş 12. ayetteki “çok daha büyük bir zenginlik” ifadesine eşdeğerdir (bkz. Rom.11:12 ve ilgili notlar). Pavlus’un bu tanımlamasının ne olduğu hakkında üç görüş ileri sürülür: (1) tüm dünyayı kapsayan ruhsal uyanış; (2) ölülerin dirilmesiyle kurtuluşun tamamlanması; (3) tüm İsrail halkının iman etmesini diriliş olarak tasvir eden mecazi bir ifade.
11:16 İlk harmandan dövülerek elde edilen un ve bundan yapılan ilk hamur RAB’be sunulurdu ; böylece RAB’be ayrıldığı için ilk parçası kutsal olan hamurun tümü kutsal olurdu (bkz. Say.15:17-21). ilk parçası İman ataları, özellikle İbrahim kastediliyor (krş. Çık.23:19 ve ilgili not). tümü İsrail halkı. kutsal İsrailliler,Tanrı’nın önünde doğru sayıldıklarından değil, Tanrı onlarla ilgili (bkz. Rom.3:3-4) vaatlerine (örn. İbrahim’le yaptığı antlaşmaya, Yar.12:1-3; Yar.22:17-18) sadık kalacağı için ‘kutsal’ olarak adlandırılırlar. kök İman ataları (bkz. Rom.15:8-9’a ait not). dallar İsrail halkı.
11:17-18 dalları İsrail halkının iman etmeyen bireyleri. yabanıl bir zeytin filiziyken Öteki uluslardan olan imanlılar. aşılanıp 17-24. ayetlerde, yabanıl bir zeytin dalının (öteki ulusların) dikili bir zeytin ağacına aşılanması benzetmesi kullanılmıştır ; doğanın yapısına aykırı olan böyle bir aşılamadan verim sağlanmasının imkansız olduğu herkesçe bilinir (Rom.11:24). Pavlus’un vurgulamak istediği, Tanrı’nın, İsrail halkı ile öteki halklar arasında, gerçekleşmesi imkânsız olan bir birliği sağlamış olmasıdır. ağacın semiz köküne İman atalarından, özellikle İbrahim ve İbrahim’le yapılan antlaşmadan söz ediliyor. Zeytin ağacının bütünü İsrail halkından iman edenleri temsil eder. kök seni taşıyor Öteki ulusların kurtuluşu, Tanrı’nın İsrail halkının atalarına verdiği vaatlere (örn. İbrahim’le yapılan antlaşmaya) dayanır (bkz. Yu.4:22 ve ilgili not).
11:19 dallar Burada, inanmayan İsrailliler söz konusudur.
11:20 kork! Bkz. Yar.20:11; Özd.1:7 ve ilgili notlar; krş. Rom.3:7; İbr.4:1; 1Pe.1:17.
11:24 doğaya aykırı Bkz. Rom.11:17-18’e ait not. Öteki ulusların Tanrı halkına dâhil edilmesi (bkz. Ef.2:12 ve ilgili not).
11:25 bilgiçliğe kapılmamanız için Öteki uluslar, Tanrı’nın merhameti sayesinde kurtuluşa dâhil edilmişlerdir; bu nedenle kendilerini İsrail halkından üstün görmemelidirler. sır Eski Antlaşma’da açıklanmamış olup YeniAntlaşma’da herkesin bilmesi ve anlaması için Tanrı tarafından vahyedilmiş gerçektir (bkz. Rom.16:25; 1Ko.4:1; 1Ko.15:51-52 ve ilgili not; Ef.1:9; Ef.5:32 ve ilgili not; Ef.6:19; Kol.1:25-27 ve ilgili notlar; Kol.2:2-3 ; Kol.4:3). Sözcük, (1) Mesih’in beden alışını (1Ti.3:16; bkz. ilgili not), (2) Mesih’in ölümünü ( “saklı bilgelik”, 1Ti.2:7-8 ve ilgili not), (3) Tanrı’nın her şeyi Mesih’te birleştirmeye (Ef.1:9-10) yönelik amacını, (4) İsrailliler ve öteki uluslarla birlikte imanlılar topluluğu oluşturmaya yönelik amacını (Ef.3:3-4), (5) dirilişte gerçekleşecek değişimi (1Ko.15:51-52) ve (6) Tanrı’nın hem İsrailliler’i hem de öteki ulusları, her ikisinin de itaatkâr olmadığı bir dönemden sonra merhametiyle egemenliğine dâhil etme tasarısını (1Ko.11:25) belirtmek için kullanılmıştır. dek İsrail halkının sonsuza kadar ruhsal yönden duyarsız kalmayacağına işaret eder.
9:1-11:36 Pavlus, 5-8. bölümlerde imanlıların kurtuluşunu ayrıntılı bir şekilde açıkladıktan sonra, İsrail halkı Tanrı’ya ve vaatlerine güvenmediğine ve bu yüzden reddedildiğine göre Tanrı’nın onlar için geleceğe ilişkin kurtuluş vaadinin nasıl geçerli olabileceğini anlatır.

Videolar

Romalılar Girişi

Genel Bakış: Elçi Pavlus bu mektubu Yeruşalim'e yaptığı bir yolculuk sırasında yazmıştır. Toplanan bağışları oradaki yoksul inanlılara iletmekle görevlendirilmişti (15:25-27). Bu da İ.S. 57-59 yılları arasında, Müjde'yi yaymak için çıktığı üçüncü yolculuğun sonlarında olabilir. Büyük olasılıkla Korint'ten yazmaktadır (Elç.20:1-3). Bundan sonra Yeruşalim'e, Yeruşalim'den de İspanya'ya gitmeyi, yol üzerinde de Roma'ya uğramayı tasarlar (1:9-15; 15:22-32). Daha önce Roma'da Müjde'yi yaymış değildi, ama oradaki inanlıların birçoğunu tanıyordu (16:3-16). Yaydığı Müjde'yi, Tanrı'nın kendisini duyurmaya çağırdığı bildiriyi1 bu mektupta açıklamaktadır. 1:16-17 ayetlerinde şöyle diyor: Müjde'den utanmıyorum. Müjde iman eden herkesin... kurtuluşu için Tanrı gücüdür. Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, `İmanla aklanan yaşayacaktır.'»

Mektubun İçeriği: Mektubun ilk önemli konusu, Tanrı'nın gazabına ve yargısına yol açan insan günahıdır2. Pavlus bunu belirttikten sonra insanın bu kötü durumu için Tanrı'nın sunduğu çareyi açıklıyor. Tanrı insanları, İsa Mesih'e iman ettikleri için aklar, Musa'nın Yasası'na uydukları için değil3. Kutsal Yasa'nın gereklerini hiç kimse tümüyle yerine getiremez. Zaten Kutsal Yasa'nın amacı da başkadır. Yasa günahı tanımlar ve ciddiyetini vurgular. Dahası, Pavlus 6:1-23 ayetlerinde, Mesih'e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. Pavlus'un dediği gibi, «Günah size egemen olmayacaktır» (6:14). İnananlar Kutsal Ruh'un yönetiminde yaşadıkça Tanrı'nın istediği gibi yaşamış olacaklardır (8:1-14). Gerçekte Tanrı'nın amacı bunun da ötesine geçiyor (8:14-39): «Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu'nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun» (8:29).

Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul etmeye başladığı bir sırada Pavlus Tanrı'nın Yahudiler'e ilişkin amacını irdelemeye başlar4. Öyle anlaşılıyor ki, Roma'daki kilise hem Yahudi5 hem de öteki uluslardan6 gelen üyelerden oluşuyordu. Et yiyip yememek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak (14:1-6) konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. Pavlus, Müjde'yi öteki uluslara duyurmaya çağrılmıştı, ama kendi halkı için de büyük kaygıları vardı7. Bir başka kaygısı daha vardı, bu da öteki uluslardan olan inanlıların Yahudiler'e neler borçlu olduklarını bilmelerini istemesiydi8.

Pavlus mektubun son bölümlerinde (12:1-15:13) uygulamaya ilişkin öğütleri peş peşe sıralıyor.

Ana Hatlar:

1:1-17 Giriş ve ana konu
1:18-3:20 İnsanın günahı
3:21-5:21 Tanrı, Mesih'e iman edenleri aklar
6:1-8:39 Artık günah size egemen olmayacaktır: Ruh'a bağlı yeni yaşam
9:1-11:36 Tanrı'nın İsrail için tasarladıkları
12:1-15:13 Yaşayan kurbanlar: Doğru davranmaya ilişkin öğütler
15:14-16:27 Pavlus'un tasarladığı ziyaret ve son selamlar

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş