Romalılar 5:12-21

« Romalılar 4 | Romalılar 5 | Romalılar 6 »
Ölüm ve Yaşam
12 Günah bir insan aracılığıyla, ölüm de günah aracılığıyla dünyaya girdi. Böylece ölüm bütün insanlara yayıldı. Çünkü hepsi günah işledi. 13Kutsal Yasa'dan önce de dünyada günah vardı; ama yasa olmayınca günahın hesabı tutulmaz. 14Oysa ölüm Adem'den Musa'ya dek, gelecek Kişi'nin örneği olan Adem'in suçuna benzer bir günah işlememiş olanlar üzerinde de egemendi. 15Ne var ki, Tanrı'nın armağanı Adem'in suçu gibi değildir. Çünkü bir kişinin suçu yüzünden birçokları öldüyse, Tanrı'nın lütfu ve bir tek adamın, yani İsa Mesih'in lütfuyla verilen bağış birçokları yararına daha da çoğaldı. 16Tanrı'nın bağışı o tek adamın günahının sonucu gibi değildir. Tek suçtan sonra verilen yargı mahkûmiyet getirdi; oysa birçok suçtan sonra verilen armağan aklanmayı sağladı. 17Çünkü ölüm bir tek adamın suçu yüzünden o tek adam aracılığıyla egemenlik sürdüyse, Tanrı'nın bol lütfunu ve aklanma bağışını alanların bir tek adam, yani İsa Mesih sayesinde yaşamda egemenlik sürecekleri çok daha kesindir.
18İşte, tek bir suçun bütün insanların mahkûmiyetine yol açtığı gibi, bir doğruluk eylemi de bütün insanlara yaşam veren aklanmayı sağladı. 19Çünkü bir adamın sözdinlemezliği yüzünden nasıl birçoğu günahkâr kılındıysa, bir adamın söz dinlemesiyle birçoğu da doğru kılınacaktır. 20Kutsal Yasa suç çoğalsın diye araya girdi; ama günahın çoğaldığı yerde Tanrı'nın lütfu daha da çoğaldı. 21Öyle ki, günah nasıl ölüm yoluyla egemenlik sürdüyse, Tanrı'nın lütfu da Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla sonsuz yaşam vermek üzere doğrulukla egemenlik sürsün.
« Romalılar 4 | Romalılar 5 | Romalılar 6 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

5:12 ölüm Bkz. Bilgi Kutusu: Ölüm, s. 1660.
5:12-14 Adem’in tek günahı dünyaya günah ve ölüm getirdi. Kutsal Yasa (buyruk ve ceza) Musa’ya kadar verilmemiş olmakla birlikte, insanlık Adem’in uğradığı cezayla, yani ölümle cezalandırıldı. “Hepsi günah işledi” (Rom.5:12) ifadesi, her insanın ya anne babalarından miras aldıkları günahlı doğadan ötürü (Rom.7:13-25; Mez.51:1-4; Yer.17.9-10) ya da bütün insanlığa mal edilen Adem’in (tüm insanların atası olarak) günahından ötürü günah işlediği anlamına gelir.
5:15 birçokları Rom.5:12’deki “bütün insanlar” ile aynıdır (bkz. Rom.5:18; Yşa.53:11; Mar.10:45). birçokları yararına daha da Bu bölüm boyunca işlenen konudur. Tanrı’nın iyi sonuçlar doğuran lütfu, Adem’in kötü sonuçlar doğuran günahından çok daha güçlüdür.
5:16 Tanrı’nın bağışı Tanrı’nın lütfuyla sağladığı kurtuluş (bkz. Rom.3:24; Ef.2:8-9). birçok suçtan Adem’den sonraki nesillerin günahları.
5:17 yaşamda egemenlik sürecekleri İmanlıların gelecekte İsa Mesih’le birlikte sürecekleri egemenlikten söz edilmektedir (bkz. 2Ti.Rom.2:12 ve ilgili not; Va.20:4,Va.20:6; Va.22:5). Bazı yorumculara göre, imanlının Mesih’e iman etmekle sahip olduğu konum söz konusudur.
5:18 bütün insanlara yaşam veren Herkesin kurtulacağı anlamında değil, kurtuluşun herkese sunulduğu anlamındadır (bkz. 1Yu.2:2 ve ilgili not). Bu yaşama kavuşmak için Tanrı’nın lütfettiği kurtuluş armağanını insanın kabul etmesi gerekir (bkz. Rom.5:17).
5:19 doğru kılınacaktır İnsanın karakterindeki bir değişiklikten değil, Tanrı huzurundaki durumundan söz edilir (bkz. Rom.1:17; 2Ko.5:21 ve ilgili not).
5:20 Kutsal Yasa suç çoğalsın diye araya girdi Tanrı Kutsal Yasa’yı insana, kurtuluşa muhtaç olduğunun bilincine varması için vermiştir (Gal.3:19-24). Kutsal Yasa verilmeden önce suç sayılmayan eylemler, Yasa verildikten sonra suç sayılmaya başlamış ve günah bu anlamda çoğalmıştır.
5:12-21 Pavlus,Adem ile Mesih arasında bir karşılaştırma yapmaktadır. Bu karşılaştırmayla aynı zamanda mektubun buraya kadarki bildirisi özetlenmiş olur. Adem dünyaya günah ve ölüm, Mesih ise aklanma ve yaşam getirmiştir. Adem eski insanın ve günahının ölüme mahkûm edilişini (Rom.1:18-3:20), Mesih ise yeni insanı ve onun aklanmasını (Rom.3:21-4:25) temsil eder.

Videolar

Romalılar Girişi

Genel Bakış: Elçi Pavlus bu mektubu Yeruşalim'e yaptığı bir yolculuk sırasında yazmıştır. Toplanan bağışları oradaki yoksul inanlılara iletmekle görevlendirilmişti (15:25-27). Bu da İ.S. 57-59 yılları arasında, Müjde'yi yaymak için çıktığı üçüncü yolculuğun sonlarında olabilir. Büyük olasılıkla Korint'ten yazmaktadır (Elç.20:1-3). Bundan sonra Yeruşalim'e, Yeruşalim'den de İspanya'ya gitmeyi, yol üzerinde de Roma'ya uğramayı tasarlar (1:9-15; 15:22-32). Daha önce Roma'da Müjde'yi yaymış değildi, ama oradaki inanlıların birçoğunu tanıyordu (16:3-16). Yaydığı Müjde'yi, Tanrı'nın kendisini duyurmaya çağırdığı bildiriyi1 bu mektupta açıklamaktadır. 1:16-17 ayetlerinde şöyle diyor: Müjde'den utanmıyorum. Müjde iman eden herkesin... kurtuluşu için Tanrı gücüdür. Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, `İmanla aklanan yaşayacaktır.'»

Mektubun İçeriği: Mektubun ilk önemli konusu, Tanrı'nın gazabına ve yargısına yol açan insan günahıdır2. Pavlus bunu belirttikten sonra insanın bu kötü durumu için Tanrı'nın sunduğu çareyi açıklıyor. Tanrı insanları, İsa Mesih'e iman ettikleri için aklar, Musa'nın Yasası'na uydukları için değil3. Kutsal Yasa'nın gereklerini hiç kimse tümüyle yerine getiremez. Zaten Kutsal Yasa'nın amacı da başkadır. Yasa günahı tanımlar ve ciddiyetini vurgular. Dahası, Pavlus 6:1-23 ayetlerinde, Mesih'e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. Pavlus'un dediği gibi, «Günah size egemen olmayacaktır» (6:14). İnananlar Kutsal Ruh'un yönetiminde yaşadıkça Tanrı'nın istediği gibi yaşamış olacaklardır (8:1-14). Gerçekte Tanrı'nın amacı bunun da ötesine geçiyor (8:14-39): «Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu'nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun» (8:29).

Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul etmeye başladığı bir sırada Pavlus Tanrı'nın Yahudiler'e ilişkin amacını irdelemeye başlar4. Öyle anlaşılıyor ki, Roma'daki kilise hem Yahudi5 hem de öteki uluslardan6 gelen üyelerden oluşuyordu. Et yiyip yememek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak (14:1-6) konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. Pavlus, Müjde'yi öteki uluslara duyurmaya çağrılmıştı, ama kendi halkı için de büyük kaygıları vardı7. Bir başka kaygısı daha vardı, bu da öteki uluslardan olan inanlıların Yahudiler'e neler borçlu olduklarını bilmelerini istemesiydi8.

Pavlus mektubun son bölümlerinde (12:1-15:13) uygulamaya ilişkin öğütleri peş peşe sıralıyor.

Ana Hatlar:

1:1-17 Giriş ve ana konu
1:18-3:20 İnsanın günahı
3:21-5:21 Tanrı, Mesih'e iman edenleri aklar
6:1-8:39 Artık günah size egemen olmayacaktır: Ruh'a bağlı yeni yaşam
9:1-11:36 Tanrı'nın İsrail için tasarladıkları
12:1-15:13 Yaşayan kurbanlar: Doğru davranmaya ilişkin öğütler
15:14-16:27 Pavlus'un tasarladığı ziyaret ve son selamlar

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş