Romalılar 8:14-23

« Romalılar 7 | Romalılar 8 | Romalılar 9 »
14Tanrı'nın Ruhu'yla yönetilenlerin hepsi Tanrı'nın oğullarıdır. 15 Çünkü sizi yeniden korkuya sürükleyecek kölelik ruhunu almadınız, oğulluk ruhunu aldınız. Bu ruhla, “Abba[a], Baba!” diye sesleniriz. 16Ruh'un kendisi, bizim ruhumuzla birlikte, Tanrı'nın çocukları olduğumuza tanıklık eder. 17Eğer Tanrı'nın çocuklarıysak, aynı zamanda mirasçıyız. Mesih'le birlikte yüceltilmek üzere Mesih'le birlikte acı çekiyorsak, Tanrı'nın mirasçılarıyız, Mesih'le ortak mirasçılarız.
Görkemli Gelecek
18Kanım şu ki, bu anın acıları, gözümüzün önüne serilecek yücelikle karşılaştırılmaya değmez. 19Yaratılış, Tanrı çocuklarının ortaya çıkmasını büyük özlemle bekliyor. 20-21 Çünkü yaratılış amaçsızlığa teslim edildi. Bu da yaratılışın isteğiyle değil, onu amaçsızlığa teslim eden Tanrı'nın isteğiyle oldu. Çünkü yaratılışın, yozlaşmaya köle olmaktan kurtarılıp Tanrı çocuklarının yüce özgürlüğüne kavuşturulması umudu vardı. 22Bütün yaratılışın şu ana dek birlikte inleyip doğum ağrısı çektiğini biliyoruz. 23 Yalnız yaratılış değil, biz de –evet Ruh'un turfandasına sahip olan bizler de– evlatlığa alınmayı, yani bedenlerimizin kurtulmasını özlemle bekleyerek içimizden inliyoruz.
« Romalılar 7 | Romalılar 8 | Romalılar 9 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

8:14 Tanrı’nın oğullarıdır Herkesi yaratan, sevgisini ve lütfunu herkese gösteren Tanrı herkesin Babası’dır (bkz. Mat.5:45); fakat herkes O’nun çocuğu değildir. Sadece Tanrı’nın biricik Oğlu’na iman edenler Tanrı’nın oğulları olurlar (bkz. ‘oğulluk’ kavramı, Mat.8:15’e ait not; ayrıca bkz. Yu.1:12 ve ilgili not). Tanrı’nın Ruhu’nun denetiminde olmak, bu ilişkinin kanıtı ve tanığıdır (bkz. Gal.4:4-7 ve ilgili notlar).
8:15 oğulluk Söz konusu olan, ‘evlatlığa kabul edilmek’tir (bkz. Rom.8:23; Rom.9:3-4; Gal.1:4-5 ve ilgili notlar; Ef.1:5). Grekler ve Romalılar arasında evlat edinme uygulaması yaygındı. İlgili yasalara göre, evlat edinilen çocuk, miras hakkı ve sorumluluklar dâhil olmak üzere, öz oğula ait tüm hak ve ayrıcalıklara sahip olurdu. İsa’ya iman edenler, Tanrı’nın lütfuyla oğulluk hakkına kavuşurlar; ama İsa ezelden beri Tanrı’nın biricik Oğlu’dur (bkz. 2Ko.6:18 ; krş. Yu.1:12 ve ilgili not). Abba, Baba Bkz. Mar.14:36.
8:16 bizim ruhumuzla birlikte... tanıklık eder İmanlının Mesih’le ilişkisine dair Kutsal Ruh’un tanıklığı, imanlının kurtuluş güvencesinin anahtarıdır.
8:17 Mesih’le birlikte acı çekiyorsak İmanlılar bu günahlı dünyada yaşadıkları sürece sıkıntı çekmeye devam edeceklerdir (bkz. Yu.15:18-16:4,33; Elç.14:21-22). Mesih’le ortak mirasçılarız Her şey Mesih’e aittir, ama Tanrı’nın lütfu sayesinde, iman edenler Mesih’e ait olan her şeye ortaktırlar (krş. 1Ko.3:21-23) ; gelecekte miraslarına (Mesih’in yüceliğine) kavuşacaklarına dair güvenceye sahiptirler.
8:19 Yaratılış İnsan hariç, canlı ve cansız tüm varlıklar (krş. “biz”, Rom.8:22-23). Tanrı çocuklarının ortaya çıkmasını Tanrı’nın çocukları olarak imanlıların kavuşacağı mirasın ve yaşamın ayrıntıları son günde açıklanacaktır (bkz. 1Yu.3:1-2).
8:20-21 amaçsızlığa teslim edildi Krş. Yar.3:17-19. yozlaşmaya köle olmaktan kurtarılıp Tanrı’nın tasarısı şimdiki bozulmuş evrenin yerine yenisini yaratmaktır (bkz. 2Pe.3:13 ve ilgili not; Va.21:1); canlılar bu yenilenmeden sonra ölüme ve çürümeye mahkûm olmayacaktır. umudu Evrenin amaçsızlıktan ve yozlaşmışlıktan kurtarılıp Tanrı’nın ilk yaratılış amacına yeniden kavuşması.
8:23 Ruh’un turfandasına Kutsal Ruh’un imanlılarda bulunması, yalnızca kurtulduklarına ilişkin bir kanıt değil ( Rom.8:14,Rom.8:16 ; Gal.1:4-6), aynı zamanda gelecekteki miraslarına ilişkin bir güvencedir (bkz. 2Ko.1:22 ve ilgili not; 2Ko.5:5; Ef.1:14). turfandasına Bkz. Çık.23:19 ve ilgili not; krş. 1Ko.15:20 ve ilgili not. evlatlığa alınmayı Bkz. Rom.1:15’e ait not. bedenlerimizin kurtulmasını İmanlının evlatlığa kabul edilmesinin (kurtuluşunun) son aşaması olan diriliş söz konusudur (bkz. 1Ko.15:35-58). İlk aşama Tanrı’nın imanlıları evlat edinmeyi önceden belirlemesiydi (bkz. Ef.1:5); sonraki aşama, imanlının Tanrı’nın çocuğu olarak bulunduğu şu anki konumudur (bkz. Rom.1:14; Gal.3:25-26 ve ilgili not).
6:1-8:39 Rom.3:21-4:25 arası ayetlerde Tanrı’nın insanın kurtuluş unu ve aklanmasını nasıl sağladığı, bu ayetlerde ise kutsallaşma öğretisi (imanlının Mesih’te olgunluğa erişme süreci) açıklanır. Konu üç bölümde ele alınır: (1) 6. bölümde günahın hâkimiyetinden kurtuluş; (2) 7. bölümde Kutsal Yasa’nın mahkûmiyetinden kurtuluş ve (3) 8. bölümde Kutsal Ruh’un gücüyle yaşamak. Rom.5:1-8:39 ayetleri bir bütün oluşturur ; kurtuluşun güvence altında ve eksiksiz olduğunu açıklar.

Videolar

Romalılar Girişi

Genel Bakış: Elçi Pavlus bu mektubu Yeruşalim'e yaptığı bir yolculuk sırasında yazmıştır. Toplanan bağışları oradaki yoksul inanlılara iletmekle görevlendirilmişti (15:25-27). Bu da İ.S. 57-59 yılları arasında, Müjde'yi yaymak için çıktığı üçüncü yolculuğun sonlarında olabilir. Büyük olasılıkla Korint'ten yazmaktadır (Elç.20:1-3). Bundan sonra Yeruşalim'e, Yeruşalim'den de İspanya'ya gitmeyi, yol üzerinde de Roma'ya uğramayı tasarlar (1:9-15; 15:22-32). Daha önce Roma'da Müjde'yi yaymış değildi, ama oradaki inanlıların birçoğunu tanıyordu (16:3-16). Yaydığı Müjde'yi, Tanrı'nın kendisini duyurmaya çağırdığı bildiriyi1 bu mektupta açıklamaktadır. 1:16-17 ayetlerinde şöyle diyor: Müjde'den utanmıyorum. Müjde iman eden herkesin... kurtuluşu için Tanrı gücüdür. Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, `İmanla aklanan yaşayacaktır.'»

Mektubun İçeriği: Mektubun ilk önemli konusu, Tanrı'nın gazabına ve yargısına yol açan insan günahıdır2. Pavlus bunu belirttikten sonra insanın bu kötü durumu için Tanrı'nın sunduğu çareyi açıklıyor. Tanrı insanları, İsa Mesih'e iman ettikleri için aklar, Musa'nın Yasası'na uydukları için değil3. Kutsal Yasa'nın gereklerini hiç kimse tümüyle yerine getiremez. Zaten Kutsal Yasa'nın amacı da başkadır. Yasa günahı tanımlar ve ciddiyetini vurgular. Dahası, Pavlus 6:1-23 ayetlerinde, Mesih'e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. Pavlus'un dediği gibi, «Günah size egemen olmayacaktır» (6:14). İnananlar Kutsal Ruh'un yönetiminde yaşadıkça Tanrı'nın istediği gibi yaşamış olacaklardır (8:1-14). Gerçekte Tanrı'nın amacı bunun da ötesine geçiyor (8:14-39): «Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu'nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun» (8:29).

Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul etmeye başladığı bir sırada Pavlus Tanrı'nın Yahudiler'e ilişkin amacını irdelemeye başlar4. Öyle anlaşılıyor ki, Roma'daki kilise hem Yahudi5 hem de öteki uluslardan6 gelen üyelerden oluşuyordu. Et yiyip yememek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak (14:1-6) konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. Pavlus, Müjde'yi öteki uluslara duyurmaya çağrılmıştı, ama kendi halkı için de büyük kaygıları vardı7. Bir başka kaygısı daha vardı, bu da öteki uluslardan olan inanlıların Yahudiler'e neler borçlu olduklarını bilmelerini istemesiydi8.

Pavlus mektubun son bölümlerinde (12:1-15:13) uygulamaya ilişkin öğütleri peş peşe sıralıyor.

Ana Hatlar:

1:1-17 Giriş ve ana konu
1:18-3:20 İnsanın günahı
3:21-5:21 Tanrı, Mesih'e iman edenleri aklar
6:1-8:39 Artık günah size egemen olmayacaktır: Ruh'a bağlı yeni yaşam
9:1-11:36 Tanrı'nın İsrail için tasarladıkları
12:1-15:13 Yaşayan kurbanlar: Doğru davranmaya ilişkin öğütler
15:14-16:27 Pavlus'un tasarladığı ziyaret ve son selamlar

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş