Romalılar 12:3-8

« Romalılar 11 | Romalılar 12 | Romalılar 13 »
3Tanrı'nın bana bağışladığı lütufla hepinize söylüyorum: Kimse kendisine gereğinden çok değer vermesin. Herkes Tanrı'nın kendisine verdiği iman ölçüsüne göre düşüncelerinde sağduyulu olsun. 4-5 Bir bedende ayrı ayrı işlevleri olan çok sayıda üyemiz olduğu gibi, çok sayıda olan bizler de Mesih'te tek bir bedeniz ve birbirimizin üyeleriyiz. 6 Tanrı'nın bize bağışladığı lütfa göre, ayrı ayrı ruhsal armağanlarımız vardır. Birinin armağanı peygamberlikse, imanı oranında peygamberlik etsin. 7Hizmetse, hizmet etsin. Öğretmekse, öğretsin. 8Öğüt veren, öğütte bulunsun. Bağışta bulunan, bunu cömertçe yapsın. Yöneten, gayretle yönetsin. Merhamet eden, bunu güler yüzle yapsın.
« Romalılar 11 | Romalılar 12 | Romalılar 13 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

12:3 Tanrı’nın kendisine verdiği iman ölçüsüne göre Bölümde işlenen konu göz önüne alındığında bu söz, “Tanrı’nın kendisine verdiği armağanlara ve hizmet fırsatlarına göre” anlamında anlaşılabilir. Her imanlının sağduyulu olması, kendisine verilen armağanlara ve hizmet fırsatlarına göre kendini değerlendirebilmesi gerekir. Tanrı’nın kendisine verdiği Her şeyin kaynağı Tanrı olduğuna göre, kişinin kendini üstün görmesi anlamsız ve gülünçtür.
12:4-5 Mesih’te Bkz. Rom.6:11’e ait not. Pavlus’un dile getirdiği “imanlıların birliği” kavramının temeli Mesih’tir. İmanlılar topluluğunda birlik ancak İsa Mesih’te mümkündür; çünkü gerçek birlik ruhsal temel üzerine kurulur.
12:6 armağanlarımız Sözcüğün Grekçesi “karismata”, Tanrı’nın, imanlılar topluluğunun ihtiyaçlarını karşılamak üzere her imanlıya kendi lütfuyla verdiği özel yetenek anlamındadır. imanı oranında Rom.11:3’te (bkz. ilgili not) geçen “iman ölçüsüne göre” sözleriyle aynı anlamdadır. peygamberlik Bkz. 1Ko.11:8-10; 1Ko.14:1-5’e ait notlar.
12:7 öğretmek Bkz. 1Ko.12:28 ve Ef.4:11’e ait notlar.
12:4-8 Bkz. 1Ko.12:12-31 ve ilgili notlar.
12:8 yöneten Büyük olasılıkla kilise ihtiyarlarından söz edilmektedir (bkz. Elç.20:17; 1Ti.3; Elç.5:17 ve ilgili notlar). Bazı topluluklarda, örneğin Efes’te, önderler “ihtiyarlar” diye tanımlanırdı. merhamet eden Hastalarla, yoksullarla, yaşlılarla ve ihtiyaç içinde olanlarla ilgilenen.
12:1-16:27 Pavlus, düşünüşünde yenilenmiş ve yaşayan kurban olan imanlının, yaşamının her alanında İsa Mesih’e Rab olarak nasıl yer verebileceğini açıklamaktadır.

Videolar

Romalılar Girişi

Genel Bakış: Elçi Pavlus bu mektubu Yeruşalim'e yaptığı bir yolculuk sırasında yazmıştır. Toplanan bağışları oradaki yoksul inanlılara iletmekle görevlendirilmişti (15:25-27). Bu da İ.S. 57-59 yılları arasında, Müjde'yi yaymak için çıktığı üçüncü yolculuğun sonlarında olabilir. Büyük olasılıkla Korint'ten yazmaktadır (Elç.20:1-3). Bundan sonra Yeruşalim'e, Yeruşalim'den de İspanya'ya gitmeyi, yol üzerinde de Roma'ya uğramayı tasarlar (1:9-15; 15:22-32). Daha önce Roma'da Müjde'yi yaymış değildi, ama oradaki inanlıların birçoğunu tanıyordu (16:3-16). Yaydığı Müjde'yi, Tanrı'nın kendisini duyurmaya çağırdığı bildiriyi1 bu mektupta açıklamaktadır. 1:16-17 ayetlerinde şöyle diyor: Müjde'den utanmıyorum. Müjde iman eden herkesin... kurtuluşu için Tanrı gücüdür. Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, `İmanla aklanan yaşayacaktır.'»

Mektubun İçeriği: Mektubun ilk önemli konusu, Tanrı'nın gazabına ve yargısına yol açan insan günahıdır2. Pavlus bunu belirttikten sonra insanın bu kötü durumu için Tanrı'nın sunduğu çareyi açıklıyor. Tanrı insanları, İsa Mesih'e iman ettikleri için aklar, Musa'nın Yasası'na uydukları için değil3. Kutsal Yasa'nın gereklerini hiç kimse tümüyle yerine getiremez. Zaten Kutsal Yasa'nın amacı da başkadır. Yasa günahı tanımlar ve ciddiyetini vurgular. Dahası, Pavlus 6:1-23 ayetlerinde, Mesih'e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. Pavlus'un dediği gibi, «Günah size egemen olmayacaktır» (6:14). İnananlar Kutsal Ruh'un yönetiminde yaşadıkça Tanrı'nın istediği gibi yaşamış olacaklardır (8:1-14). Gerçekte Tanrı'nın amacı bunun da ötesine geçiyor (8:14-39): «Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu'nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun» (8:29).

Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul etmeye başladığı bir sırada Pavlus Tanrı'nın Yahudiler'e ilişkin amacını irdelemeye başlar4. Öyle anlaşılıyor ki, Roma'daki kilise hem Yahudi5 hem de öteki uluslardan6 gelen üyelerden oluşuyordu. Et yiyip yememek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak (14:1-6) konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. Pavlus, Müjde'yi öteki uluslara duyurmaya çağrılmıştı, ama kendi halkı için de büyük kaygıları vardı7. Bir başka kaygısı daha vardı, bu da öteki uluslardan olan inanlıların Yahudiler'e neler borçlu olduklarını bilmelerini istemesiydi8.

Pavlus mektubun son bölümlerinde (12:1-15:13) uygulamaya ilişkin öğütleri peş peşe sıralıyor.

Ana Hatlar:

1:1-17 Giriş ve ana konu
1:18-3:20 İnsanın günahı
3:21-5:21 Tanrı, Mesih'e iman edenleri aklar
6:1-8:39 Artık günah size egemen olmayacaktır: Ruh'a bağlı yeni yaşam
9:1-11:36 Tanrı'nın İsrail için tasarladıkları
12:1-15:13 Yaşayan kurbanlar: Doğru davranmaya ilişkin öğütler
15:14-16:27 Pavlus'un tasarladığı ziyaret ve son selamlar

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş