Romalılar 16:21-2

« Romalılar 15 | Romalılar 16 | 1. Korintliler 1 »
« Romalılar 15 | Romalılar 16 | 1. Korintliler 1 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

12:1-16:27 Pavlus, düşünüşünde yenilenmiş ve yaşayan kurban olan imanlının, yaşamının her alanında İsa Mesih’e Rab olarak nasıl yer verebileceğini açıklamaktadır.
16:3 Priska veAkvila Pavlus’un, kendiyle aynı meslekten olan iki yakın arkadaşı (bkz. Elç.18:2-3 ve ilgili notlar).
16:4 Krş. Flp.2:25-30 ve ilgili notlar.
16:6 Meryem’e O dönemler yaygın olarak kullanılan bir ad; Yeni Antlaşma’da bu adla bilinen altı kişi vardır. Burada söz edilen Meryem’in kim olduğu hakkında metinde ek bir bilgi verilmemiştir.
16:7 Yunya Bir kadın adı.Andronikus’un eşi olabilir. elçileri arasında Elçilerin kimi ifade ettiğiyle ilgili iki olası yorum vardır: (1) İsa’nın on iki elçisinden daha geniş anlamda, yani imanlılar topluluğu tarafından tanınan, kurtuluş müjdesini duyuran kişilerdir (bkz. Elç.14:4,Elç.14:14; 1Se.1:7); (2) İsa’nın on iki elçisidir; bu ayette geçen iki kişi, elçiler tarafından tanınmış ileri gelenlerdir.
16:10 Aristobulus Büyük Hirodes’in torunu ve I. Hirodes Agrippa’nın kardeşi olabilir (bkz. Tablo: Hirodes Hanedanlığı, s. 1381).
16:11 Narkis Bazıları bu kişinin Roma İmparatoru Tiberius’un azat ettiği varlıklı köle Tiberius Klavdius Narkis olduğunu ileri sürer.
16:12 Trifena’yla Trifosa Büyük olasılıkla kardeş, hatta ikizdiler; ikizlere aynı kökten gelen adların verilmesi yaygındı.
16:14-15 Bu kişiler Roma’daki kilisede bulunan köleler veya azatlılardır.
16:16 kutsal öpüş Bkz. 1Ko.16:20; 2Ko.13:12; 1Se.5:26 ve ilgili notlar; 1Pe.5:14. Selamlaşma sırasında imanlıların birbirlerinin yanaklarından öpmesinden söz edilmektedir. Pavlus, kadın erkek ayrımı yapmadan, imanlılardan bir araya geldiklerinde Mesih’in bedeni ve ruhsal kardeşler olarak birbirlerine yakınlık göstermelerini bekliyor.
16:20 Esenlik veren Tanrı Bkz. Rom.15:33 ve ilgili not; krş. Rom.1:7’ye ait not. çok geçmeden Şeytan’ı ayaklarınızın altında ezecektir Rom.16:17-18’deki uyarıdan da anlaşılacağı üzere, Pavlus burada sahte öğretmenlere ve öğretilerine karşı koyarak mümkün olacak bir galibiyetten söz etmektedir (bkz. Rom.13:12’ye ait not; Yar.3:15 ve ilgili not). lütfu Bkz. Rom.1:7’ye ait not.
16:21 Yason Büyük olasılıkla Elç.17:5-9’da geçen kişidir. Sosipater Veriyalı Piros’un oğlu Sopater olabilir (bkz. Elç.20:4 ve ilgili not).

Videolar

Romalılar Girişi

Genel Bakış: Elçi Pavlus bu mektubu Yeruşalim'e yaptığı bir yolculuk sırasında yazmıştır. Toplanan bağışları oradaki yoksul inanlılara iletmekle görevlendirilmişti (15:25-27). Bu da İ.S. 57-59 yılları arasında, Müjde'yi yaymak için çıktığı üçüncü yolculuğun sonlarında olabilir. Büyük olasılıkla Korint'ten yazmaktadır (Elç.20:1-3). Bundan sonra Yeruşalim'e, Yeruşalim'den de İspanya'ya gitmeyi, yol üzerinde de Roma'ya uğramayı tasarlar (1:9-15; 15:22-32). Daha önce Roma'da Müjde'yi yaymış değildi, ama oradaki inanlıların birçoğunu tanıyordu (16:3-16). Yaydığı Müjde'yi, Tanrı'nın kendisini duyurmaya çağırdığı bildiriyi1 bu mektupta açıklamaktadır. 1:16-17 ayetlerinde şöyle diyor: Müjde'den utanmıyorum. Müjde iman eden herkesin... kurtuluşu için Tanrı gücüdür. Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, `İmanla aklanan yaşayacaktır.'»

Mektubun İçeriği: Mektubun ilk önemli konusu, Tanrı'nın gazabına ve yargısına yol açan insan günahıdır2. Pavlus bunu belirttikten sonra insanın bu kötü durumu için Tanrı'nın sunduğu çareyi açıklıyor. Tanrı insanları, İsa Mesih'e iman ettikleri için aklar, Musa'nın Yasası'na uydukları için değil3. Kutsal Yasa'nın gereklerini hiç kimse tümüyle yerine getiremez. Zaten Kutsal Yasa'nın amacı da başkadır. Yasa günahı tanımlar ve ciddiyetini vurgular. Dahası, Pavlus 6:1-23 ayetlerinde, Mesih'e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. Pavlus'un dediği gibi, «Günah size egemen olmayacaktır» (6:14). İnananlar Kutsal Ruh'un yönetiminde yaşadıkça Tanrı'nın istediği gibi yaşamış olacaklardır (8:1-14). Gerçekte Tanrı'nın amacı bunun da ötesine geçiyor (8:14-39): «Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu'nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun» (8:29).

Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul etmeye başladığı bir sırada Pavlus Tanrı'nın Yahudiler'e ilişkin amacını irdelemeye başlar4. Öyle anlaşılıyor ki, Roma'daki kilise hem Yahudi5 hem de öteki uluslardan6 gelen üyelerden oluşuyordu. Et yiyip yememek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak (14:1-6) konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. Pavlus, Müjde'yi öteki uluslara duyurmaya çağrılmıştı, ama kendi halkı için de büyük kaygıları vardı7. Bir başka kaygısı daha vardı, bu da öteki uluslardan olan inanlıların Yahudiler'e neler borçlu olduklarını bilmelerini istemesiydi8.

Pavlus mektubun son bölümlerinde (12:1-15:13) uygulamaya ilişkin öğütleri peş peşe sıralıyor.

Ana Hatlar:

1:1-17 Giriş ve ana konu
1:18-3:20 İnsanın günahı
3:21-5:21 Tanrı, Mesih'e iman edenleri aklar
6:1-8:39 Artık günah size egemen olmayacaktır: Ruh'a bağlı yeni yaşam
9:1-11:36 Tanrı'nın İsrail için tasarladıkları
12:1-15:13 Yaşayan kurbanlar: Doğru davranmaya ilişkin öğütler
15:14-16:27 Pavlus'un tasarladığı ziyaret ve son selamlar

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş