Romalılar 6:14-23

« Romalılar 5 | Romalılar 6 | Romalılar 7 »
14Günah size egemen olmayacaktır. Çünkü Kutsal Yasa'nın yönetimi altında değil, Tanrı'nın lütfu altındasınız.
Doğruluğa Köle Olmak
15Öyleyse ne diyelim? Yasa'nın yönetimi altında değil de, Tanrı'nın lütfu altında olduğumuz için günah mı işleyelim? Kesinlikle hayır! 16Söz dinleyen köleler gibi kendinizi kime teslim ederseniz, sözünü dinlediğiniz kişinin köleleri olduğunuzu bilmez misiniz? Ya ölüme götüren günahın ya da doğruluğa götüren sözdinlerliğin kölelerisiniz. 17Ama şükürler olsun Tanrı'ya! Eskiden günahın köleleri olan sizler, adandığınız öğretinin özüne yürekten bağlandınız. 18Günahtan özgür kılınarak doğruluğun köleleri oldunuz.
19Doğanızın güçsüzlüğü yüzünden insan ölçülerine göre konuşuyorum. Bedeninizin üyelerini ahlaksızlığa ve kötülük yapmak üzere kötülüğe nasıl köle olarak sundunuzsa, şimdi de bu üyelerinizi kutsal olmak üzere doğruluğa köle olarak sunun. 20Sizler günahın kölesiyken doğruluktan özgürdünüz. 21Şimdi utandığınız şeylerden o dönemde ne kazancınız oldu? Onların sonucu ölümdür. 22Ama şimdi günahtan özgür kılınıp Tanrı'nın kulları olduğunuza göre, kazancınız kutsallaşma ve bunun sonucu olan sonsuz yaşamdır. 23Çünkü günahın ücreti ölüm, Tanrı'nın armağanı ise Rabbimiz Mesih İsa'da sonsuz yaşamdır.
« Romalılar 5 | Romalılar 6 | Romalılar 7 »
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

6:14 Kutsal Yasa’nın yönetimi altında değil... lütfu altındasınız Bu sayede imanlı artık günahın tutsağı değildir. Kutsal Yasa hiçbir zaman günahı yenemez; günahı yenmek sadece Tanrı’nın lütfu sayesinde mümkündür. İsa Mesih’in gelişinden sonra (Yeni Antlaşma döneminde) Kutsal Yasa’nın geçerliliği ortadan kalkmıştır (krş. Rom.10:4; 2Ko.3:7-11; İbr.7-8. bölümler ve ilgili notlar). Ancak bu, imanlının ahlâksal sınırlamaları olmayacağı anlamına gelmez. İmanlılar, Tanrı’yı hoşnut eden ahlâkî ölçütleri Kutsal Ruh’un sağladığı güç sayesinde yerine getirebilirler, bu yüzden bu yönde gayret gösterme sorumlulukları vardır (krş. Mat.5:17-20; Gal.5:13-26; Rom.8:1-4 ve ilgili notlar).
6:3-17 Bu bölümün anahtar fiilleri, “bilmek” (Rom.6:3, 6,9’da), “saymak” (Rom.6:11), “sunmak” (Rom.1:13’te iki defa) ve “teslim etmek, bağlanmak”tır (Rom.1:16-17). Burada anlatılmak istenen, Mesih’le özdeşleşen imanlının, bildirilenlerin (kurtuluş müjdesinin) doğru olduğunu kabul edip bunların ışığında yaşaması gerektiğidir.
6:17 öğretinin özüne Mesih’in yeni iman edenlere iletilen ahlâksal ve töresel öğretilerinin özeti. yürekten bağlandınız İmanlılar Tanrı’ya, herhangi bir dinsel yasanın baskısı altında olmadan, O’na duydukları güvenden dolayı itaat ederler.
6:19 insan ölçülerine göre konuşuyorum Pavlus, zor kavranan ruhsal gerçekleri somut örneklerle açıkladığını ifade etmektedir.
6:22 günahtan özgür kılınıp Bkz. Rom.1:6’ya ait not. kutsallaşma İman yoluyla İsa Mesih’in kutsallığına ortak olan imanlı, kutsallığını Tanrı’ya itaat ettikçe artan ölçüde yansıtır (bkz. İbr.12:14). Aklanan kişiden kutsal bir yaşam sürmesi beklenir (bkz. Rom.1:19; Lev.11:44 ve ilgili not; 1Ko.1:30; 1Se.4:3-7; 2Se.2:13; 1Pe.1:2 ve ilgili not).
6:15-23 Buradaki soru, imanla aklanma öğretisinin tüm ahlâksal kısıtlamaları ortadan kaldırdığını varsayanlara yöneliktir. Pavlus bu görüşü reddeder ve imanlıların ahlâklı yaşamı yadsımadığını vurgular; günaha tutsaklıktan özgür kılınanların efendisi artık günah değil, Tanrı’dır.
6:23 ücreti Günaha kulluk etmenin sonucu ölümdür (Tanrı ile insan arasındaki ilişkinin bozulması, Yak.1:14-15; bkz. Bilgi Kutusu: Ölüm, s. 1660). armağanı Doğruluk kazanılmaz ve hak edilmez, Tanrı’nın bir armağanıdır (krş. Ef.2:8-9 ve ilgili notlar; bkz. ücret ile armağan arasındaki farkı belirten Ef.4:4-5).
6:1-8:39 Rom.3:21-4:25 arası ayetlerde Tanrı’nın insanın kurtuluş unu ve aklanmasını nasıl sağladığı, bu ayetlerde ise kutsallaşma öğretisi (imanlının Mesih’te olgunluğa erişme süreci) açıklanır. Konu üç bölümde ele alınır: (1) 6. bölümde günahın hâkimiyetinden kurtuluş; (2) 7. bölümde Kutsal Yasa’nın mahkûmiyetinden kurtuluş ve (3) 8. bölümde Kutsal Ruh’un gücüyle yaşamak. Rom.5:1-8:39 ayetleri bir bütün oluşturur ; kurtuluşun güvence altında ve eksiksiz olduğunu açıklar.

Videolar

Romalılar Girişi

Genel Bakış: Elçi Pavlus bu mektubu Yeruşalim'e yaptığı bir yolculuk sırasında yazmıştır. Toplanan bağışları oradaki yoksul inanlılara iletmekle görevlendirilmişti (15:25-27). Bu da İ.S. 57-59 yılları arasında, Müjde'yi yaymak için çıktığı üçüncü yolculuğun sonlarında olabilir. Büyük olasılıkla Korint'ten yazmaktadır (Elç.20:1-3). Bundan sonra Yeruşalim'e, Yeruşalim'den de İspanya'ya gitmeyi, yol üzerinde de Roma'ya uğramayı tasarlar (1:9-15; 15:22-32). Daha önce Roma'da Müjde'yi yaymış değildi, ama oradaki inanlıların birçoğunu tanıyordu (16:3-16). Yaydığı Müjde'yi, Tanrı'nın kendisini duyurmaya çağırdığı bildiriyi1 bu mektupta açıklamaktadır. 1:16-17 ayetlerinde şöyle diyor: Müjde'den utanmıyorum. Müjde iman eden herkesin... kurtuluşu için Tanrı gücüdür. Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, `İmanla aklanan yaşayacaktır.'»

Mektubun İçeriği: Mektubun ilk önemli konusu, Tanrı'nın gazabına ve yargısına yol açan insan günahıdır2. Pavlus bunu belirttikten sonra insanın bu kötü durumu için Tanrı'nın sunduğu çareyi açıklıyor. Tanrı insanları, İsa Mesih'e iman ettikleri için aklar, Musa'nın Yasası'na uydukları için değil3. Kutsal Yasa'nın gereklerini hiç kimse tümüyle yerine getiremez. Zaten Kutsal Yasa'nın amacı da başkadır. Yasa günahı tanımlar ve ciddiyetini vurgular. Dahası, Pavlus 6:1-23 ayetlerinde, Mesih'e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. Pavlus'un dediği gibi, «Günah size egemen olmayacaktır» (6:14). İnananlar Kutsal Ruh'un yönetiminde yaşadıkça Tanrı'nın istediği gibi yaşamış olacaklardır (8:1-14). Gerçekte Tanrı'nın amacı bunun da ötesine geçiyor (8:14-39): «Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu'nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun» (8:29).

Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul etmeye başladığı bir sırada Pavlus Tanrı'nın Yahudiler'e ilişkin amacını irdelemeye başlar4. Öyle anlaşılıyor ki, Roma'daki kilise hem Yahudi5 hem de öteki uluslardan6 gelen üyelerden oluşuyordu. Et yiyip yememek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak (14:1-6) konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. Pavlus, Müjde'yi öteki uluslara duyurmaya çağrılmıştı, ama kendi halkı için de büyük kaygıları vardı7. Bir başka kaygısı daha vardı, bu da öteki uluslardan olan inanlıların Yahudiler'e neler borçlu olduklarını bilmelerini istemesiydi8.

Pavlus mektubun son bölümlerinde (12:1-15:13) uygulamaya ilişkin öğütleri peş peşe sıralıyor.

Ana Hatlar:

1:1-17 Giriş ve ana konu
1:18-3:20 İnsanın günahı
3:21-5:21 Tanrı, Mesih'e iman edenleri aklar
6:1-8:39 Artık günah size egemen olmayacaktır: Ruh'a bağlı yeni yaşam
9:1-11:36 Tanrı'nın İsrail için tasarladıkları
12:1-15:13 Yaşayan kurbanlar: Doğru davranmaya ilişkin öğütler
15:14-16:27 Pavlus'un tasarladığı ziyaret ve son selamlar

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş