Romalılar 9

9
Tanrı'nın Seçtikleri
1Mesih'e ait biri olarak gerçeği söylüyorum, yalan söylemiyorum. Vicdanım da söylediklerimi Kutsal Ruh aracılığıyla doğruluyor. 2Yüreğimde büyük bir keder, dinmeyen bir acı var. 3-4 Kardeşlerimin, soydaşlarım olan İsrailliler'in yerine ben kendim lanetlenip Mesih'ten uzaklaştırılmayı dilerdim. Evlatlığa kabul edilenler, Tanrı'nın yüceliğini görenler onlardır. Antlaşmalar, buyrulan Kutsal Yasa, tapınma düzeni, vaatler onlarındır. 5Büyük atalar onların atalarıdır. Mesih de bedence onlardandır. O her şeyin üzerinde hüküm süren, sonsuza dek övülecek Tanrı'dır! Amin.
6Tanrı'nın sözü boşa çıktı demek istemiyorum. Çünkü İsrail soyundan gelenlerin hepsi İsrailli sayılmaz. 7 İbrahim'in soyundan olsalar bile, hepsi onun çocukları değildir. Ama, “Senin soyun İshak'la sürecek” diye yazılmıştır. 8Demek ki Tanrı'nın çocukları olağan yoldan doğan çocuklar değildir; İbrahim'in soyu sayılanlar Tanrı'nın vaadi uyarınca doğan çocuklardır. 9 Çünkü vaat şöyleydi: “Gelecek yıl bu zamanda geleceğim ve Sara'nın bir oğlu olacak.”
10Ayrıca Rebeka bir erkekten, atamız İshak'tan ikizlere gebe kalmıştı. 11-12 Çocuklar henüz doğmamış, iyi ya da kötü bir şey yapmamışken, Tanrı Rebeka'ya, “Büyüğü küçüğüne kulluk edecek” dedi. Öyle ki, Tanrı'nın seçim yapmaktaki amacı yapılan işlere değil, kendi çağrısına dayanarak sürsün. 13 Yazılmış olduğu gibi, “Yakup'u sevdim, Esav'dan ise nefret ettim.”
14Öyleyse ne diyelim? Tanrı adaletsizlik mi ediyor? Kesinlikle hayır! 15 Çünkü Musa'ya şöyle diyor:
“Merhamet ettiğime merhamet edeceğim,
Acıdığıma acıyacağım.”
16Demek ki bu, insanın isteğine ya da çabasına değil, Tanrı'nın merhametine bağlıdır. 17 Tanrı Kutsal Yazı'da firavuna şöyle diyor:
“Gücümü senin aracılığınla göstermek
Ve adımı bütün dünyada duyurmak için
Seni yükselttim.”
18Demek ki Tanrı dilediğine merhamet eder, dilediğinin yüreğini nasırlaştırır.
19Şimdi bana, “Öyleyse Tanrı insanı neden hâlâ suçlu buluyor? O'nun isteğine kim karşı durabilir?” diyeceksin. 20 Ama, ey insan, sen kimsin ki Tanrı'ya karşılık veriyorsun? “Kendisine biçim verilen, biçim verene, ‘Beni niçin böyle yaptın’ der mi?” 21Ya da çömlekçinin aynı kil yığınından bir kabı onurlu iş için, ötekini bayağı iş için yapmaya hakkı yok mu? 22Eğer Tanrı gazabını göstermek ve gücünü tanıtmak isterken, gazabına hedef olup mahvolmaya hazırlananlara büyük sabırla katlandıysa, ne diyelim? 23Yüceltmek üzere önceden hazırlayıp merhamet ettiklerine yüceliğinin zenginliğini göstermek için bunu yaptıysa, ne diyelim? 24Yalnız Yahudiler arasından değil, öteki uluslar arasından da çağırdığı bu insanlar biziz. 25 Tanrı Hoşea Kitabı'nda şöyle diyor:
“Halkım olmayana halkım,
Sevgili olmayana sevgili diyeceğim.”
26 “Kendilerine, ‘Siz halkım değilsiniz’ denilen yerde,
Yaşayan Tanrı'nın çocukları diye adlandırılacaklar.”
27 Yeşaya, İsrail için şöyle sesleniyor:
“İsrailoğulları'nın sayısı
Denizin kumu kadar çok olsa da,
Ancak pek azı[a] kurtulacak.
28Çünkü Rab yeryüzündeki yargılama işini
Tez yapıp bitirecek.”
29 Yeşaya'nın önceden dediği gibi:
“Her Şeye Egemen Rab
Soyumuzu sürdürecek birkaç kişiyi
Sağ bırakmamış olsaydı,
Sodom gibi olur, Gomora'ya benzerdik.”
İsrail'in İmansızlığı
30Öyleyse ne diyelim? Aklanma peşinde olmayan uluslar aklanmaya, imandan gelen aklanmaya kavuştular. 31Aklanmak için Yasa'nın ardından giden İsrail ise Yasa'yı yerine getiremedi. 32 Neden? Çünkü imanla değil, iyi işlerle olurmuş gibi aklanmaya çalıştılar ve “sürçme taşı” nda sürçtüler. 33 Yazılmış olduğu gibi:
“İşte, Siyon'a bir sürçme taşı,
Bir tökezleme kayası koyuyorum.
O'na iman eden utandırılmayacak.”
  • Giriş
  • Video
  • Notlar

Notlar

9:1 Yalnızca Kutsal Ruh’un ışığına sahip olan vicdan güvenilirdir.
9:3-4 lanetlenip Tanrı’nın gazabına teslim edilip ebediyen mahvolma anlamına gelir (bkz. 1Ko.12:3; 1Ko.16:22; Gal.1:8). Pavlus Yahudi soydaşları için yürekten duyduğu derin sevgisini böyle ifade eder (krş. benzer bir sevgi ifadesi, Çık.32:32). İsrailliler’in Tanrı tarafından ‘İsrail’ adı verilen Yakup’un soyundan gelenler (bkz. Yar.32:28 ve ilgili not). Bu ad, hem İsrail halkı (bkz. Hak.5:7) hem de ülke bölündükten sonra Yahuda’nın kuzeyindeki krallık (İsrail Krallığı) için kullanılmıştır (bkz. 1Kr.12. bölüm). Pavlus burada, İsrailliler’in imansızlığına ve itaatsizliğine rağmen Tanrı’nın onlara verdiği vaatleri yerine getirmekte olduğunu ifade eder (bkz. Rom.3:1-8). Evlatlığa kabul edilenler İsrail halkı, Tanrı’nın oğlu olarak nitelendiriliyordu (bkz. Çık.4:22; Hoş.11:1 ve ilgili notlar; krş. Rom.8:15’e ait not; Yer.31:9). Tanrı’nın yüceliğini görenler Tanrı’nın, kendi halkının arasında olduğunun belirtilerini görenler anlamındadır (bkz. Çık.16:7,Çık.16:10; Lev.9:6,Lev.9:23; Say.16:19). Antlaşmalar Önce sadece İbrahim’le (Yar.12:1-3; Yar.15:17-21; Yar.17:1-8), ardından Musa aracılığıyla İsrailliler’le yapılan (Çık.19:4-6; Çık.24:1-4), Moav ovalarında (Yas.28-30. bölümler) ve Şekem’de yenilenen (Yşu.24. bölüm), daha sonra Davut’la yapılan (2Sa.7. bölüm; Çık.23:5; Mez.89:3-4,Mez.89:28-29; Mez.132:11-12) antlaşmaları ve Yer.31:31-34’te peygamberlik edilen yeni antlaşmayı içerir. vaatler Özellikle İbrahim’e verilen vaatler söz konusudur (bkz. Yar.11:1-3, 7; Yar.13:14-17; ayrıca bkz. Rom.17:5-8; Rom.22:16-18 ve ilgili notlar). Aynı zamanda EskiAntlaşma’da bulunan, Mesih’le ilgili olan vaatleri kapsar (bkz. örn. 2Sa.7:12,2Sa.7:16; Yşa.9:6-7; Yer.23:5; Hez.34:23-24; Hez.37:24 ve ilgili notlar).
9:5 Büyük atalar İbrahim, İshak ve Yakup. Mesih... Tanrı’dır YeniAntlaşma boyunca İsa Mesih’in tanrılığına ilişkin en açık ifadelerden biridir (ayrıca bkz. Rom.1:4; Rom.10:9; Mat.28:19; Yu.1:1, 3, 10,14,18; Yu.5:18; Yu.8:58; Yu.10:30; Yu.20:28; Flp.2:6-8 ; Kol.1:15-20; Kol.2:9; Tit.2:13; İbr.1:1-8; 2Pe.1:1; Va.1:13-18; Va.22:13 ve ilgili notlar).
9:6 Pavlus, İsrailliler’in (bir halk olarak) seçildiğini inkâr etmiyor, ancak aralarında imanlı olanların da olmayanların da bulunduğunu ifade ediyor. Bedence İbrahim’in soyundan olmak, Tanrı’nın ruhsal ailesinde yer almak için güvence sağlamaz. Tanrı’nın sözü Bkz. Rom.9:3-5 ve ilgili notlar.
9:7 soyundan Bedensel olarak (krş. Rom.1:8; İsmail ve soyu).
9:8 Tanrı’nın çocukları Bkz. Rom.9:3-4. Burada, iman eden İsrailliler’den söz edilmektedir.
9:11-12 iyi ya da kötü bir şey yapmamışken Yakup’un seçilmesinin nedeni övgüye değer bir iyilik yapmış olması değildir ; Tanrı onu kendi lütfundan ötürü seçmiştir. Tanrı’nın seçim yapmaktaki amacı Bkz. Ef.1:4’e ait not. işlere değil, kendi çağrısına dayanarak İshak’ın karısı Rebeka’nın ikiz çocukları Yakup ile Esav doğmadan önce Tanrı birini seçti (bkz. Mal.1:2-5 ve ilgili notlar). çağrısına Bkz. Rom.8:28 ve ilgili not.
9:13 Yakup’u sevdim, Esav’dan ise nefret ettim Bkz. Mal.1:3’e ait not.
9:14 Tanrı adaletsizlik mi ediyor? Pavlus’a göre, Tanrı’nın bütün sıfatlarıyla (iyi, adil, sevgi dolu, her şeyi bilen vs.) yaptığı seçime güvenmeyen bir kişinin sorabileceği, ama yanıtı “kesinlikle hayır” olan bir soru.
9:15 Pavlus, İshak ile İsmail ve Yakup ile Esav arasındaki seçimde Tanrı’nın adaletsiz davrandığı fikrini, seçtiklerine merhamet göstermekte sahip olduğu mutlak yetkiden söz ederek reddeder.
9:16 bu Tanrı’nın insan tarafından yönlendirilemeyen seçimi. Pavlus İsrail’in reddedilme nedeninin imansızlıkları olduğunu açıkça belirtir (bkz. Rom.1:30-32 ve ilgili notlar).
9:17 Bkz. Çık.15:13-18; Yşu.2:10-11; Yşu.9:9-20; 1Sa.4:8. RAB, Eski Antlaşma döneminde nasıl amacını gerçekleştirmek üzere çeşitli aracılar (örn. firavun) kullandıysa, şimdi de kurtuluş tasarısının duyulması için aynısını yapacaktır. firavuna Mısır’dan çıkış dönemindeki firavun. Seni yükselttim Grekçesi’nden, “Seni Mısır’ın hâkimi yaptım” diye de çevrilebilir.
9:18 Bu ayetteki cümlenin ilk yarısı Çık.33:19’u (bkz. Rom.1:15), ikinci yarısı ise Çık.7:3; Çık.9:12 ve Çık.14:4,Çık.14:17 gibi Tanrı’nın firavunun ve Mısırlılar’ın yüreğini katılaştırdığını söylediği ayetleri hatırlatır. Bu sözler, Tanrı’nın keyfi kararlar verdiği şeklinde anlaşılmamalıdır (bkz. Rom.9:30-32). Pavlus, Tanrı’nın İsrail’i reddetme nedenini nihai olarak İsrail’in imansızlığına bağlar. Aynı durum, Musa’nın uyarısını dinlemeyen firavun için de geçerli olmuştur (bkz. Çık.4:21’e ait not).
9:21 Anafikir, Tanrı’nın yaratıcı olarak insanı belirlediği yönde donatılmış halde yaratmaya hakkı olduğudur (krş. Yer.18:1-10 ve ilgili notlar).
9:23 Yüceliğinin Bkz. Rom.3:23’e ait not.
9:25-26 Hoşea Kitabı’nda İsrail’in, özellikle kuzeydeki krallığın (İsrail Krallığı’nın), Tanrı’nın yapacağı yeni antlaşma zamanında eski gönencine kavuşmasından söz edilmektedir. Bu yeni antlaşmanın temeli Mesih’in ölümü ve dirilişi ile atılmış ve Yahudi olmayanlar, Mesih’e iman ederek ruhsal bereketlere ortak olmuştur. Pavlus, Tanrı’nın Yahudi olmayanları bağışlayıp kurtarması ve kendi isteğiyle antlaşmasının sınırlarını genişletip onları da kendi halkına dâhil etmesi nedeniyle, bu ayetleri kısmen yerine gelmiş olarak görür (bkz. 11. bölüm).
9:27-29 pek azı Birebir çevirisi “kalıntı” (krş. Rom.11:5’e ait not). İsrail halkının (ve onunla bağlantılı olarak tüm halkların) kurtuluş tarihi açısından önemli bir terim olan “kalıntı”, Kutsal Kitap boyunca farklı şekillerde çevrilmiştir (bkz. Makale: Kalıntı, s.948). Yşa.10:22-23’te ve Yşa.1:9’da (bkz. ilgili notlar), sayıları çok olan İsrail halkından, sürgünden sonra yalnızca az sayıda kişinin hayatta ve antlaşmaya bağlı kalacağı belirtilir. Tanrı’nın çağrısı hem İsrail halkına hem de öteki halklara yöneliktir (Yşa.9:24).
9:32 imanla değil İsrail halkının hatası, Tanrı’nın beğenisini kazanmak isterken imanı gözardı edip bunu iyilikler yaparak gerçekleştirmeye çalışmaktı. sürçme taşı İsa Mesih. Tanrı’nın İsrail’i reddetme nedeni keyfi değildir; İsrail, Tanrı’nın öngördüğü yolu (Mesih’e iman etmeyi) reddetmiştir.
9:33 Burada alıntılanan Yşa.8:14 ve Yşa.28:16 (bkz. ilgili not) ayetleri, ilk Hıristiyanlar’ın İsa’nın Mesih olduğunu savunurken başvurdukları ayetlerdi (bkz. 1Pe.2:4;6-8; ayrıca bkz. Mez.118:22 ve ilgili not; Luk.20:17-18).
9:30-10:21 İsrail’in reddedilişinin nedeni.
9:1-11:36 Pavlus, 5-8. bölümlerde imanlıların kurtuluşunu ayrıntılı bir şekilde açıkladıktan sonra, İsrail halkı Tanrı’ya ve vaatlerine güvenmediğine ve bu yüzden reddedildiğine göre Tanrı’nın onlar için geleceğe ilişkin kurtuluş vaadinin nasıl geçerli olabileceğini anlatır.

Videolar

Romalılar Girişi

Genel Bakış: Elçi Pavlus bu mektubu Yeruşalim'e yaptığı bir yolculuk sırasında yazmıştır. Toplanan bağışları oradaki yoksul inanlılara iletmekle görevlendirilmişti (15:25-27). Bu da İ.S. 57-59 yılları arasında, Müjde'yi yaymak için çıktığı üçüncü yolculuğun sonlarında olabilir. Büyük olasılıkla Korint'ten yazmaktadır (Elç.20:1-3). Bundan sonra Yeruşalim'e, Yeruşalim'den de İspanya'ya gitmeyi, yol üzerinde de Roma'ya uğramayı tasarlar (1:9-15; 15:22-32). Daha önce Roma'da Müjde'yi yaymış değildi, ama oradaki inanlıların birçoğunu tanıyordu (16:3-16). Yaydığı Müjde'yi, Tanrı'nın kendisini duyurmaya çağırdığı bildiriyi1 bu mektupta açıklamaktadır. 1:16-17 ayetlerinde şöyle diyor: Müjde'den utanmıyorum. Müjde iman eden herkesin... kurtuluşu için Tanrı gücüdür. Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, `İmanla aklanan yaşayacaktır.'»

Mektubun İçeriği: Mektubun ilk önemli konusu, Tanrı'nın gazabına ve yargısına yol açan insan günahıdır2. Pavlus bunu belirttikten sonra insanın bu kötü durumu için Tanrı'nın sunduğu çareyi açıklıyor. Tanrı insanları, İsa Mesih'e iman ettikleri için aklar, Musa'nın Yasası'na uydukları için değil3. Kutsal Yasa'nın gereklerini hiç kimse tümüyle yerine getiremez. Zaten Kutsal Yasa'nın amacı da başkadır. Yasa günahı tanımlar ve ciddiyetini vurgular. Dahası, Pavlus 6:1-23 ayetlerinde, Mesih'e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. Pavlus'un dediği gibi, «Günah size egemen olmayacaktır» (6:14). İnananlar Kutsal Ruh'un yönetiminde yaşadıkça Tanrı'nın istediği gibi yaşamış olacaklardır (8:1-14). Gerçekte Tanrı'nın amacı bunun da ötesine geçiyor (8:14-39): «Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlu'nun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun» (8:29).

Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul etmeye başladığı bir sırada Pavlus Tanrı'nın Yahudiler'e ilişkin amacını irdelemeye başlar4. Öyle anlaşılıyor ki, Roma'daki kilise hem Yahudi5 hem de öteki uluslardan6 gelen üyelerden oluşuyordu. Et yiyip yememek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak (14:1-6) konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. Pavlus, Müjde'yi öteki uluslara duyurmaya çağrılmıştı, ama kendi halkı için de büyük kaygıları vardı7. Bir başka kaygısı daha vardı, bu da öteki uluslardan olan inanlıların Yahudiler'e neler borçlu olduklarını bilmelerini istemesiydi8.

Pavlus mektubun son bölümlerinde (12:1-15:13) uygulamaya ilişkin öğütleri peş peşe sıralıyor.

Ana Hatlar:

1:1-17 Giriş ve ana konu
1:18-3:20 İnsanın günahı
3:21-5:21 Tanrı, Mesih'e iman edenleri aklar
6:1-8:39 Artık günah size egemen olmayacaktır: Ruh'a bağlı yeni yaşam
9:1-11:36 Tanrı'nın İsrail için tasarladıkları
12:1-15:13 Yaşayan kurbanlar: Doğru davranmaya ilişkin öğütler
15:14-16:27 Pavlus'un tasarladığı ziyaret ve son selamlar

Kaynak Ayetler: Bkz. s. 25

  • Ayetler
  • Notlar
  • Video
  • Giriş